Πέντε βιβλία της Virginia Woolf με αφορμή τη γέννησή της

Virginia Wolf: Σαν σήμερα γεννιέται η σπουδαία συγγραφέας...

Μία από τις πιο σημαντικές αγγλόφωνες -και όχι μόνο- συγγραφείς όλων των εποχών είναι αδιαμφισβήτητα η Virginia Woolf.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Η Virginia Woolf ή Adeline Virginia Stephen, όπως είναι το πλήρες όνομά της, γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 25 Ιανουαρίου 1882 και ήταν Αγγλίδα μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος, η οποία έμεινε στην ιστορία, καθώς θεωρήθηκε -και θεωρείται ακόμη- καινοτόμα και νεοτερίστρια λογοτέχνης του 20ού αιώνα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Philosophy ‘love for wisdom.’⏳ (@philosophicaloutlaws)

Είχε καταγωγή από εύπορη οικογένεια με τον πατέρα της, μάλιστα, να ανήκει σε οικογένεια αριστοκρατών με μακρά παράδοση στα γράμματα, ενώ ήταν και εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού Cornhill Magazine και συντάκτης του Λεξικού Εθνικής Βιογραφίας (Dictionary of National Biography).

Έτσι, η Virginia Woolf είχε από μικρή καλλιτεχνικά ερεθίσματα και λογοτεχνικές επιρροές.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Charleston (@charlestontrust)

Ένα θλιβερό γεγονός που την σημάδευσε από την ηλικία των 13 (1895) προκαλώντας της την πρώτη νευρική κατάρρευση ήταν ο θάνατος της μητέρας της από γρίπη. Η δεύτερη νευρική κατάρρευση ήρθε το 1904 μετά το θάνατο της αδελφής της από περιτονίτιδα δύο χρόνια μετά το θάνατο της μητέρας της, και τον θάνατο του πατέρα της από καρκίνο το 1904. Τότε, η Virginia Woolf αποπειράθηκε για πρώτη φορά να αυτοκτονήσει.

Γενικότερα, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της πάλεψε με διάφορες διανοητικές και ψυχικές διαταραχές, αλλά αυτό δεν επηρέασε αρνητικά τη λογοτεχνική της πένα. Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου η Virgina Woolf υπήρξε ηγετική μορφή στη λογοτεχνική κοινωνία του Λονδίνου και μέλος της Ομάδας Bloomsbury. Στις 10 Αυγούστου 1912 παντρεύτηκε το επίσης μέλος της Ομάδας Bloomsbury, Leonard Woolf, με τον οποίο ταξίδεψε για το μήνα του μέλιτος στην Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Hannah Hopkinson (@madam_monstrous)

Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγγραφέας είχε αποκαλύψει εξαρχής στο Leonard ότι δε μπορεί να ανταποκριθεί στο σεξουαλικό του πάθος, καθώς επίσης και την πραγματική κατάσταση της υγείας της. Ωστόσο, ο ίδιος ήταν σίγουρος ότι ήθελε να την παντρευτεί, κάτι που με το πέρασμα του χρόνου αποδείχθηκε αληθές, αφού της ήταν απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτήν, τη φρόντιζε και την προστάτευε πάντα.

Το 1913, ένα χρόνο μετά το γάμο τους δηλαδή, η Virginia Woolf κατέρρευσε για τρίτη φορά, επιχειρώντας και πάλι να αυτοκτονήσει καταπίνοντας υπερβολική δόση χαπιών. Η τρίτη κρίση κράτησε από το καλοκαίρι του 1913 έως το φθινόπωρο του 1915, και κατά τη διάρκεια της η συγγραφέας έχασε πολλά κιλά φτάνοντας να ζυγίζει 28 κιλά, ενώ ήταν πολύ βίαιη.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Virginia Woolf Blog (@virginiawoolfblog)

Το 1914 το ζευγάρι αποφασίζει ότι θα έκανε καλό στη Βιρτζίνια να απομακρυνθεί από το θορυβώδες Λονδίνο, και γι’ αυτό εγκαταστάθηκαν στο Richmond, μια πόλη που απέχει περίπου 13 χλμ. από το Λονδίνο, και τον Μάρτιο του 1915 εγκαταστάθηκαν στο Hogarth House.

Μετά από 7 χρόνια και πιο συγκεκριμένα το χειμώνα του 1922, η Virginia Woolf γνωρίζει τη Vita Sackville West, με την οποία μοιράστηκε τα λογοτεχνικά της ενδιαφέροντα, αλλά και μία έντονη ερωτική σχέση. Αυτή η γνωριμία, μάλιστα, υπήρξε η αφετηρία για τα πιο παραγωγικά συγγραφικά χρόνια της Virginia Woold, η οποία το 1927 έγραψε την βιογραφία της συντρόφου της με τίτλο Ορλάντο. Ο γιος της Vita, Nigel Nicolson, χαρακτήρισε ως την πιο μακροσκελή και γοητευτική ερωτική επιστολή στην ιστορία της λογοτεχνίας.

Έπειτα, ακολουθεί μία ακμάζουσα περίοδο για τη συγγραφέα, η οποία μάς έδωσε μερικά από τα σημαντικότερα έργα της, τα οποία πλέον συγκαταλέγονται στην κλασική λογοτεχνία. Το 1930 τελειώνει την πρώτη μορφή του μυθιστορήματος της, Τα Κύματα (The Waves), το οποίο αποτελεί το ακραίο όριο των λογοτεχνικών πειραματισμών της, αφού καταγράφει τις σκέψεις έξι χαρακτήρων και μόνο αυτό.

Στη συνέχεια έχοντας κουραστεί από τη συγγραφή του συγκεκριμένου απαιτητικού λογοτεχνικού πονήματος αρχίζει να χαλαρώνει χωρίς να σταματάει εντελώς τη συγγραφή. Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η ψυχική κατάσταση της Virginia Woolf χειροτερεύει, ενώ ένα χρόνο αργότερα καταστρέφεται τόσο το σπίτι της όσο και το γραφείο του εκδοτικού της οίκου λόγω επίθεσης στο Λονδίνο.

Στις 28 Μαρτίου 1941 η Virginia Woolf εγκατέλειψε το σπίτι της προς άγνωστη κατεύθυνση αφήνοντας δυο σημειώματα, ένα για την αδερφή της και ένα για τον σύζυγό της. Αν και στο σημείωμα έγραφε ότι είχε σκοπό να αυτοκτονήσει, αγνοούνταν για 3 εβδομάδες. Αρχικά, βρέθηκε το καπέλο της και το μπαστούνι της σε μια όχθη του ποταμού Ouse, και ύστερα τρία μικρά παιδιά ανακάλυψαν το πτώμα της στις 19 Απριλίου του 1941.

Το πτώμα της αποτεφρώθηκε την επόμενη μέρα και τα υπολείμματα θάφτηκαν στο σπίτι που μετακόμισε με το σύζυγό της μετά την απώλεια του σπιτιού του στο Richmond, στο Monks, κάτω από μια φτελιά. Τον Ιούλιο του 1941 ο σύζυγός της εξέδωσε το τελευταίο μυθιστόρημά της, ενώ το 1953 εξέδωσε και αποσπάσματα από τα ημερολόγια της με τίτλο A Writer’s Diary.

Ας δούμε μερικά βιβλία της κορυφαίας δημιουργού…

1. Ένα δικό της δωμάτιο

Το “Ένα δικό της δωμάτιο” αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, τον ουσιαστικότερο “ύμνο” στη γυναικεία χειραφέτηση και βασίστηκε σε δυο κείμενα που διαβάστηκαν στον Σύλλογο Τεχνών στο Νιούνχαμα και την Οντάα του Γκίρτον τον Οκτώβριο του 1928. Η ίδια τροποποίησε και εμπλούτισε αργότερα αυτά τα επαναστατικά για την εποχή τους κείμενα μετατρέποντάς τα σε βιβλίο- ορόσημο της γυναικείας απελευθέρωσης.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sarah Neofield (@sarahneofield)

Η Αγγλίδας μυθιστοριογράφος πραγματεύεται τη σχέση γυναικών και πεζογραφίας, με εντυπωσιακά εκφραστικό ύφος, επιχειρώντας παράλληλα μια “τολμηρή” εικασία: Κι αν ο Σαίξπηρ είχε μια μικρότερη αδερφή, αντάξιά του σε ευφυΐα και ταλέντο, που όμως η μοίρα της διέφερε ριζικά από τη δική του; “Τι θα είχε συμβεί” διερωτάται η Virginia Woolf, “αν ο Σαίξπηρ είχε μιαν αδελφή προικισμένη με θαυμαστά χαρίσματα, που την έλεγαν ας πούμε Τζούντιθ;” Και, μήπως αυτή, παγιδευμένη στο φύλο της, δεν κατάφερε ποτέ να εκφράσει το ταλέντο της, αλλά ούτε και να αναγνωριστεί, έστω, η ύπαρξή της, δεδομένου ότι καμία γυναίκα τότε δεν μπορούσε να διδαχτεί και να εξελίξει την τέχνη της;

Η Woolf ήταν μια καταπληκτική γυναίκα που κατάφερε να γράψει όσα έγραψε σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον και το εν λόγω κλασικό της δοκίμιο, ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειάς της να ταρακουνήσει τα νερά του περίγυρού της, δίνοντας φωνή σε όσες γυναίκες είχαν και έχουν την ίδια μεταχείριση με αυτή της ηρωίδας της.

2. Ορλάντο

Περίληψη: Το Ορλάντο (1928) είναι από τα πιο εκκεντρικά έργα της Virginia Woolf (1882-1941). Αφ ιερωμένο στη φίλη και ερωμένη της Vita Sackville-West, αποτυπώνει την πορεία του ανδρόγυνου Ορλάντο από τα τέλη του 16ου αιώνα έως τις αρχές του 20ού, ενσωματώνοντας πλήθος ευφυών λογοτεχνικών και ιστορικών σχολίων.

Οι κριτικοί, μένοντας αμήχανοι μπροστά σ’ αυτό το απρόβλεπτο έργο του μοντερνισμού, το χαρακτήρισαν αινιγματικό, “jeu d’ esprit”, λογοτεχνική παρωδία, γνήσιο ρομάντζο, ελαφρώς μεταμφιεσμένη μυθιστορηματική βιογραφία αλλά και ως το “μακρύτερο και γοητευτικότερο ερωτικό γράμμα της λογοτεχνίας”. Ο Jorge Luis Borges θεωρούσε το Ορλάντο, το οποίο και μετέφρασε στα ισπανικά, ως “το πιο δυνατό έργο της Γούλφ και ένα από τα αυθεντικότερα έργα της εποχής μας”.

3. Η κυρία Ντάλογουει

Περίληψη: Στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο του 1923 η μεσήλικη Κλαρίσα Νταλογουέι, ως άψογη οικοδέσποινα, προετοιμάζει άλλη μία κοσμική συγκέντρωση όταν δέχεται την απρόσμενη επίσκεψη του νεανικού έρωτά της Πίτερ Γουόλς. Η άφιξή του αναστατώνει την ήσυχη και βολεμένη ζωή της, που, πολλά χρόνια πριν, η Κλαρίσα είχε επιλέξει κάνοντας έναν γάμο με τον Ρίτσαρντ Νταλογουέι, μέλος του Κοινοβουλίου. Επανεκτιμά τις επιλογές της και συνειδητοποιεί ότι επέλεξε μια συζυγική ζωή χωρίς συγκινήσεις, περιορίζοντας τις φιλοδοξίες της στον τίτλο της “τέλειας οικοδέσποινας”.

Και ενώ ο ήχος του ρολογιού του Μπιγκ Μπεν υπενθυμίζει το πέρασμα του χρόνου μια συνηθισμένη κατά τα άλλα μέρα του καλοκαιριού, η είδηση της τραγικής μοίρας ενός άγνωστου στην Κλαρίσα ήρωα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, του Σέπτιμους, την κατακλύζει με σκέψεις και συναισθήματα, καθώς οι δύο διαφορετικοί κόσμοι τους ενώνονται για μία και μόνο στιγμή.

4. Γράμμα σε έναν νέο ποιητή και άλλα κείμενα

Περίληψη: Η επιλογή των δέκα χαρακτηριστικών αυτών δοκιμίων της Βιρτζίνια Γουλφ, από τα πολλά που είχε δημοσιεύσει σε εφημερίδες και περιοδικά για να συγκεντρωθούν αργότερα σε συλλογές, έγινε με κριτήριο τη θεματική τους, έτσι ώστε να καλύπτεται ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων της συγγραφής που απασχολούσαν τους λογοτέχνες κατά την εποχή του μεσοπολέμου. Τα δοκίμια του παρόντος τόμου καλύπτουν εκτεταμένη χρονική περίοδο, καθώς γράφτηκαν από το 1919 μέχρι το 1940, και παρατίθενται με χρονολογική σειρά.

Αναφερόμενη στο έργο πολυάριθμων πεζογράφων, ποιητών και κριτικών, όπως του Σαίξπηρ, του Νταν, του Καρλάυλ, του Γκαλζγουόρδυ, της Όστιν, του Ντίκενς, του Μπέννετ, του Τολστόι, του Φλομπέρ, του Προυστ, του Φόρστερ, του Λόρενς, του Έλιοτ, του Τζόυς, του Χέμινγουεϋ κ.ά., η Γουλφ θίγει επίμαχα θέματα της συγγραφής (έμπνευση, θέμα, τεχνοτροπία, ύφος, χαρακτήρες), συγκρίνει τεχνοτροπίες και αναλύει τον κοινωνικό και ιστορικό περίγυρο (κοινωνικές τάξεις, πολιτική, σημαντικά γεγονότα) που επηρεάζει και διαμορφώνει τη συνείδηση των ανθρώπων που γράφουν, επισκοπώντας και αντιπαραθέτοντας με εξαιρετική διαύγεια σημαντικές περιόδους και ρεύματα της λογοτεχνίας.

Ιδιαίτερο είναι και το δοκίμιό της “Γράμμα σε έναν νέο ποιητή”, που δίνει τον γενικό τίτλο στην παρούσα συλλογή, καθώς απαντά στο αιώνιο ερώτημα για τη δυσκολία του να γράψει κανείς ποίηση σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο αναταραχών, κοινωνικών αλλαγών και τεχνολογικής προόδου.

5. Ο θάνατος της νυχτοπεταλούδας

Περίληψη: Πριν από μερικά λεπτά, ήταν παράξενη η ζωή· τώρα, εξίσου παράξενος ήταν ο θάνατος. Έχοντας σταθεί στα πόδια της, η νυχτοπεταλούδα κειτόταν πλέον ήρεμη, παραιτημένη και απόλυτα αξιοπρεπής. Τί τα θες, έμοιαζε να λέει, ο θάνατος είναι πιο δυνατός από μένα.