Λευκοί πια, της Γλυκερίας Μπασδέκη

"Τώρα μπορείς να μελαγχολήσεις για το καλοκαίρι που ξαναέφυγε και θα ξαναφύγει μέχρι να ξανάρθει."

H Γλυκερία Μπασδέκη γεννήθηκε στη Λάρισα το 1969. Σπούδασε Ιστορία, ελληνική φιλολογία και δημιουργική γραφή. Zει στην Ξάνθη και εργάζεται ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές “Είναι επικίνδυνο ν’ ανοίγεις την πόρτα σου σε άγνωστες μικρές” (Πλέθρον, 1989), “Σύρε καλέ την άλυσον” (Ενδυμίων, 2012, β’ έκδ. Bibliotheque, 2014), “Η Θεόδωρος Κολοκοτρώνης” (Bibliotheque, 2016) και “Μία βοήθεια, παρακαλώ!” (Bibliotheque, 2018).

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Διηγήματά της συμπεριλαμβάνονται σε συλλογικές εκδόσεις. Διατηρεί το blog “Crying Game” (lifo.gr) και αρθρογραφεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Στο θέατρο έχουν παρουσιαστεί τα έργα της “Στέλλα travel/η γη της απαγγελίας” (σκην. Bijoux de kant/Γ. Σκουρλέτης, Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης, 2013), “Ραμόνα travel/η γη της καλοσύνης” (σκην. Bijoux de kant/Γ. Σκουρλέτης , Φεστιβάλ Αθηνών, 2014), “Donna abbandonata ή Πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου” (σκην. Θ. Γκόνης, Φεστιβάλ Φιλίππων, 2014), “Αχ!/(ξανα)διαβάζοντας την κερένια κούκλα του Χρηστομάνου” (σκην. Bijoux de kant/Γ. Σκουρλέτης, Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης, 2014), που εκδόθηκαν σ’ έναν τόμο (“Τέσσερα θεατρικά”, εκδ. Bibliotheque, 2015).

Ακολουθεί το ποίημά της.

Τώρα που έφυγε ο Ιούνιος, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος.
Τώρα που ξεμαύρισες και δεν μιλάς καλοκαιρινά.
Στη λευκή σου εποχή.
Χωρίς τον ήλιο τον ηλιάτορα να σου χαρίζει αναίδεια, γλωσσάρα και λαμπερό δέρμα.
Χωρίς κρυμμένες κυτταρίτιδες στα κόπερτον.
Χωρίς παραλίες. Χωρίς τις λέξεις- σαράντα υπό σκιάν.
Γιατί τον Αύγουστο η γλώσσα μαυρίζει και ψήνεται.
Τον Αύγουστο λες θέλω, έρχομαι, δε γαμιέται, σ’ αγαπάω, εσένα μόνο, χούφτωσέ με, καίγομαι, κι άλλο, μη σταματάς.
Ενώ τον Σεπτέμβριο η γλώσσα ξασπρίζει και ψιχαλίζει. Τον Σεπτέμβριο λες δεν ξέρω, φοβάμαι, έβγαλε ψυχρούλα, θα βρέξει, άστο για μετά, τι να σου πω τώρα, θα βράσω φασόλια.
Όσα πρόλαβες να πεις τα είπες.
Κι όσα δεν πρόλαβες θα τα πεις του χρόνου.
Τώρα μπορείς να μελαγχολήσεις για το καλοκαίρι που ξαναέφυγε και θα ξαναφύγει μέχρι να ξανάρθει.
Το ίδιο έκαναν και πριν από σένα κι ο Ρεμπώ, κι ο Γκαίτε, κι ο Ασλάνογλου κι η φίλη μου η Καίτη που έχει κομμωτήριο στην Πάτρα.