Όσκαρ 2024: Βάζουμε τις υποψήφιες ταινίες στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας στη σωστή σειρά

Λίγες ημέρες μας χωρίζουν από την Τελετή Απονομής των βραβείων Όσκαρ 2024. Η 96η τελετή θα διεξαχθεί την Κυριακή 1ο Μαρτίου στο Λος Άντζελες -ξημερώματα Δευτέρας 11 Μαρτίου ώρα Ελλάδας- και θα μάθουμε τους νικητές στις μεγάλες κατηγορίες με το «Oppenheimer» του Christopher Nolan να θεωρείται το μεγάλο φαβορί και η ταινία που θα κερδίσει τα περισσότερα βραβεία.

Η φετινή τελετή των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου της Αμερικής έχει και μεγάλο ελληνικό ενδιαφέρον με την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου «Poor Things» να είναι υποψήφια σε 11 κατηγορίες, ενώ σε αρκετές από αυτές είναι ανάμεσα στα φαβορί. Ξημερώματα Δευτέρας, θα μάθουμε αν ο σκηνοθέτης θα καταφέρει να γίνει ο επόμενος Έλληνας που θα έχει στην κατοχή του βραβείο της Ακαδημίας.

Όμως, μέχρι την τελετή απονομής των Όσκαρ 2024, είπαμε να ρίξουμε μία τελευταία ματιά στις υποψηφιότητες της Καλύτερης Ταινίας και να τις κατατάξουμε από την χειρότερη ως την καλύτερη. Πάντα γνώμονας η προσωπική μας άποψη. Περιμένουμε τις δικές σας κατατάξεις στα σχόλια!

10. Maestro

Ο Bradley Cooper βρέθηκε ξανά πίσω από τη σκηνοθετική καρέκλα για να φέρει στην μεγάλη οθόνη τη ζωή ενός από τους πιο γνωστούς συνθέτες που έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους στη μουσική και γνώρισαν την κλασσική μουσική σε ένα ευρύτερο κοινό. Ο λόγος για τον Leonard Bernstein, τον οποίο υποδύεται ο ίδιος ο Cooper με μία προσθετική μύτη που… βγάζει μάτι.

Η ταινία είναι μία ωραία μεταφορά της ζωής του γνωστού συνθέτη, ενώ επικεντρώνεται στην προσωπική του ζωή και τον γάμο του με την Felicia Montealegre. Μία ηθοποιό που έβαλε σε δεύτερη μοίρα την καριέρα της για να είναι στο πλευρό του  Bernstein. Η Carrey Muligan είναι εξαιρετική στον ρόλο, όπως και ο Cooper. Όμως, η ταινία φαίνεται πως είναι φτιαγμένη για να βρεθεί υποψήφια στα Όσκαρ 2024, χωρίς να κάνει το κάτι παραπάνω.

9. Killers of the Flower Moon

Δεν μπορεί μία ταινία του Martin Scorsese να είναι κακή. Απλά για εμένα δεν έκανε ποτέ το κλικ!

Η ιστορία είναι μία από αυτές που πρέπει να ειπωθούν και ο Αμερικανός σκηνοθέτης έχει συγκεντρώσει γύρω του τους κατάλληλους ανθρώπους. Όλα λειτουργούν στον υψηλότερο βαθμό με τους Robert De Niro και Lily Gladstone να δίνουν μοναδικές ερμηνείες σε ρόλους που ζητούν πολλά και θέλουν έναν λεπτό χειρισμό. Ο DiCaprio είναι “φάλτσος” σε έναν ρόλο που θα άρμοζε καλύτερα σε άλλο ηθοποιό. Πέρα από αυτά, η μεγάλη διάρκεια της ταινίας δεν φαίνεται να στηρίζεται από την ιστορία του, ενώ νομίζω οι ύμνοι έρχονται για το εξαιρετικό και ανατρεπτικό φινάλε της.

8. American Fiction

Το βιβλίο του Percival Everett βρίσκει έναν διαφορετικό τρόπο να μιλήσει για τις φυλετικές διαφορές και τον ρατσισμό. Η μαύρη σάτιρα έρχεται στην μεγάλη οθόνη -δυστυχώς στη χώρα μας δεν κυκλοφόρησε στα Σινεμά- μέσα από την ταινία του Cord Jefferson με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ο Jeffrey Wright δίνει μία ερμηνεία καριέρας ως ένας αντιπαθητικός συγγραφέας που αποφασίζει να φτιάξει μία ψεύτικη περσόνα και να γράψει ένα βιβλίο που θα αφορά την “μαύρη εμπειρία” της Αμερικής με όλα τα κλισέ, όταν τα δικά του, πιο επιστημονικά βιβλία, δεν πουλάνε. Θα εκπλαγεί όταν ανακαλύψει την απήχηση που θα έχει αυτό του το εγχείρημα.

Η ταινία άξια θεωρείται φαβορί στα Όσκαρ 2024 για Διασκευασμένο Σενάριο, ενώ ταυτόχρονα σατιρίζει την Τέχνη που χρησιμοποιεί τις ιστορίες των Αφροαμερικανών μόνο από συγκεκριμένες οπτικές, χωρίς να μπορεί δείξει την σημερινή αλήθεια, αλλά και την ίδια δημιουργία. Θα σας εκπλήξει ευχάριστα!

7. Anatomy of a Fall

Η βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών 2023 ταινία από τη Γαλλία, έχει καταφέρει να γίνει η μικρή ταινία που θα μπορούσε να ανατρέψει τα πάντα στα Όσκαρ 2024. Η ταινία της Justine Triet θεωρείται φαβορί για το βραβείο στην κατηγορία του Πρωτότυπου Σεναρίου, ενώ έδειξε πως η Γαλλία διάλεξε λάθος και δεν πόνταρε σε αυτή την ταινία για την κατηγορία της Διεθνούς Ταινίας.

• Η «Ανατομία» ενός οσκαρικού θριάμβου

H Triet μας χάρισε ένα δικαστικό δράμα που στην ουσία του αποδομεί και κριτικάρει την έννοια του γάμου και τον θεσμό αυτόν. Η Sandra Huller είναι φανταστική στην αινιγματική κεντρική ερμηνεία μίας νομπελίστα που κατηγορείται για τη δολοφονία του συζύγου της.

Τα θέματα είναι αρκετά και η Triet δεν είναι πάντα αντικειμενική στην διαχείριση των δύο κεντρικών χαρακτήρων της, όμως, μας δίνει ένα σφικτό δράμα που θέτει ερωτήματα χωρίς πάντα να δίνει απαντήσεις.

Επίσης, μας δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της χρονιάς μέσα από τον Snoop, ναι τον σκύλο οδηγό!

6. Barbie

Για πολλούς, το επίτευγμα της Greta Gerwig και της Margot Robbie θα έπρεπε να είναι πιο ψηλά σε αυτή τη λίστα. Είναι πραγματικά ένα μικρό θαύμα πως μία γυναίκα σκηνοθέτις και μία γυναίκα παραγωγός κατάφεραν να κάνουν ένα στούντιο και μία μεγάλη εταιρία να τους δώσουν λευκή επιταγή και να φτιάξουν μία ανατρεπτική κωμωδία για την γυναικεία εμπειρία και την πατριαρχία.

Ένα ακροβατικό ανάμεσα στην κωμωδία, την κοινωνική σάτιρα και το δράμα με εξαιρετικές ερμηνείες -κρίμα που η Robbie δεν βρέθηκε υποψήφια στην κατηγορία του Α’ Γυναικείου Ρόλου στα Όσκαρ 2024- μοναδικά κοστούμια και τραγούδια που έχουν γίνει μεγάλες επιτυχίες. Στην προσπάθειά της, όμως, να μιλήσει σε ένα κοινό όλων των ηλικιών, η Gerwig χάνει κάτι από όλο το οικοδόμημα.

• Barbie της Greta Gerwig: Ταξιδεύοντας στην πραγματικότητα με βάρκα την ψευδαίσθηση

Ωστόσο, πρέπει να δοθούν πολλά συγχαρητήρια για όλα αυτά που καταφέρνει, ακόμα και αν δεν είναι η πιο τέλεια ταινία που είδαμε το 2023! Ας δούμε και άλλες γυναίκες δημιουργούς να δείχνουν στα μεγάλα στούντιο πως μπορούν να κάνουν τον κόσμο να μπει στις αίθουσες για τις ταινίες τους!

5. The Holdovers

Ο Alexander Payne επανήθλε μετά από έξι χρόνια πίσω από την κάμερα για να μας χαρίσει μία ταινία σαν αυτές που δεν φτιάχνουν πάλι. Ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης -κατάφερε να πάρει και την ελληνική υποκοότητα- φτιάχνει ένα έργο που θέλει να υπενθυμίσει την ελευθερία των 70s στο Σινεμά.

Όλα παραπέμπουν σε αυτή. Από το τρέιλερ, την χρονική περίοδο που διαδραματίζονται τα γεγονότα, μέχρι τα πλάνα και την εικόνα. Μέσα από αυτή την χρονική κάψουλα, ο Payne λέει τρεις βαθιά ανθρώπινες ιστορίες με ένα τρίο ερμηνειών που αξίζουν όλη την αναγνώριση που έχουν κερδίσει. Ο Paul Giamatti και η Da’Vine Joy Randolph είναι εξαιρετική στο να δείξουν τον πόνο της απώλειας και του παρελθόντος δύο ανθρώπων που έχουν ζήσει αρκετά. Από την άλλη, ο Dominic Sessa είναι ένα πραγματικό εύρημα από τον σκηνοθέτη και ελπίζουμε να τον δούμε σε πολλές ακόμα ταινίες στο μέλλον.

Θεωρώ πως είναι η ταινία των υποψηφιοτήτων στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας στα Όσκαρ 2024 που θα αρέσει σε όλους, χωρίς να έχει κάποιος να πει κάτι αρνητικό για αυτή.

4. Poor Things

Ο Γιώργος Λάνθιμος έχει βρει στο πρόσωπο της Emma Stone την μούσα του -και ελπίζουμε η Stone να κερδίσει το δεύτερο βραβείο της στα Όσκαρ 2024 για την ερμηνεία της- σε μία συνεργασία που κάθε φορά γίνεται και καλύτερη. Με το «Poor Things», ο Έλληνας δημιουργός ανεβαίνει στο επίπεδο του auteur και μας δίνει μία κοινωνική κωμωδία με πολλές προεκτάσεις και θεματικές.

Καταφέρνει να στήσει ένα μοναδικό σύμπαν που όλα λειτουργούν για να πουν την ιστορία της Bella Baxter πως την ενηλικίωση, τη χειραφέτηση και τη σεξουαλική απελευθέρωση. Παράλληλα, οι ηθοποιοί παίζουν τα ρέστα τους σε ρόλους με πολλές πτυχές!

Τα έχουμε γράψει και πιο αναλυτικά εδώ!

3. Oppenheimer

Η ταινία του Christopher Nolan ετοιμάζεται να σαρώσει στα Όσκαρ 2024 και όχι άδικα. Ένα τεχνικό αριστούργημα που όλα λειτουργούν στην εντέλεια για να πουν την ιστορία του ανθρώπου πίσω από τον επιστήμονα που έφτιαξε την ατομική βόμβα.

Έχεις ζήσει ξανά στη ζωή σου κινηματογραφική εμπειρία όπως τη στιγμή της δοκιμής της ατομικής βόμβας;! Δύσκολα θα πω εγώ!

Παρά τα τεχνικά του επιτεύγματα, η ταινία παίρνει και μία σιωπηλή αλλά δυνατή ερμηνεία από τον Cillian Murphy, ενώ μας θυμίζει τις δυνατότητες του Robert Downey Jr όταν ξεφεύγει από τα στενά περιθώρια του MCU. Όχι, ότι ως Iron Man δεν μας έχει χαρίσει δυνατές ερμηνείες.

Η ταινία έχει σίγουρα πρόβλημα με τους γυναικείους χαρακτήρες ακόμα και αν οι Florence Pugh και Emily Blunt κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Είναι ένα από τα βασικά μειονεκτήματα της φιλμογραφίας του Βρετανού σκηνοθέτη. Ωστόσο, το «Oppenheimer» είναι μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, παρά τα ελαττώματά της.

2. Past Lives

Η θεατρική συγγραφέας Celine Song, στην πρώτη της κινηματογραφική απόπειρα, “χτύπησε” φλέβα! Η ίδια εξιστορεί μία προσωπική ιστορία δύο ανθρώπων που αγαπήθηκαν, οι καταστάσεις τους έκαναν να χαθούν και μετά από δύο δεκαετίες συναντιούνται ξανά στη Νέα Υόρκη όπου μένει ο ένας και ο άλλος πάει για ένα ταξίδι.

Η Greta Lee και ο Teo Yoo, με λεπτές εκφράσεις και ανεπαίσθητες κινήσεις, μας ανοίγουν έναν ολόκληρο κόσμο με ερωτηματικά και “what ifs”. Η ταινία της Song, όμως, δεν εμπίπτει στα χολιγουντιανά κλισέ και είναι μία τελείως διαφορετική ιστορία από αυτή που μπορεί να έχεις στο μυαλό σου.

Ένα ρομαντικό δράμα που θα μείνει μαζί σου για πολύ καιρό μετά το τέλος του! Κρίμα που πέρα από δύο υποψηφιότητες στα Όσκαρ 2024 (Καλύτερης Ταινίας και Πρωτότυπου Σεναρίου), δεν βρέθηκε υποψήφιο και σε άλλες κατηγορίες.

Η Song έχει ετοιμάσει το επόμενο βήμα της και περιμένουμε να δούμε πως θα μας κάνει να συγκινηθούμε και να ερωτευτούμε ξανά!

1. The Zone of Interest

Στην πρώτη θέση δεν θα μπορούσε να βρίσκεται άλλη ταινία από αυτή του Jonathan Glazer. Οι δύο κορυφαίες ταινίες της κατάταξης είναι από τις πιο αγαπημένες μου όλων των εποχών, αλλά ο Glazer καταφέρνει κάτι που η Song δεν πέτυχε στο 100%. Να φέρει μία καινούρια οπτική σε ένα σημαντικό, αλλά χιλιοειπωμένο θέμα.

Ο Βρετανός δημιουργός κάνει ταινίες όταν θεωρεί πως έχει κάτι να πει και εδώ αυτό που έχει να πει θα σε συνταράξει. Μας μεταφέρει σε μία οικογενειακή ατμόσφαιρα ενός σπιτιού. Με μία καθημερινή οικογένεια Γερμανών. Η διαφορά είναι πως αυτή η οικογένεια ζει μεσοτοιχία με το Άουσβιτς και ο πατέρας είναι υπεύθυνος του στρατοπέδου συγκέντρωσης.

Πρωταγωνιστής της αριστουργηματικής ταινίας είναι ο ήχος και η εικόνα. Δεν μπαίνουμε ποτέ μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, αλλά βλέπουμε τους καπνούς των τρένων που φέρνουν τους Εβραίους, σχεδόν μυρίζουμε την καμένη σάρκα από τις καμινάδες και ακούμε συνεχώς τους ήχους μίας μακάβριας ορχήστρας που συμβαίνει ένα τοίχο μακριά.

Η ταινία -που δίκαια έφυγε από τα στενά περιθώρια της κατηγορίας Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας στα Όσκαρ 2024- είναι τρομακτικά επίκαιρη και θέλει να μας δείξει την κοινοτοπία του κακού και το πόσο εύκολα στρέφουμε το βλέμμα μακριά από πράγματα που απλά θέλουμε να αγνοήσουμε.

Πηγή cover photo: Twitter

Δες ακόμα:

• «Dune: Μέρος Δεύτερο»: Το blockbuster σινεμά στα καλύτερά του
• Όσκαρ 2024: Πότε είναι η μεγάλη βραδιά του Κινηματογράφου – Πού μπορείς να δεις την Τελετή Απονομής