Η ιστορία των live-action remakes της Disney

Για πάνω από μία δεκαετία, η Disney βρίσκεται σε μία αποστολή να μεταφέρει σε live-action εκδοχές τις κλασσικές και εμβληματικές ταινίες κινουμένων σχεδίων της που έχουνε μεγαλώσει γενιές και γενιές. Με το remake της «Μικρής Γοργόνας» να κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη, 25 Μαΐου, το γνωστό στούντιο του Hollywood φαίνεται να μην βάζει φρένο σε αυτή τη… μόδα και το ποντάρισμα στη νοσταλγία του κοινού.

Οι live-action εκδοχές δεν έχουν αποδειχθεί όλες επιτυχημένες ούτε σε επίπεδο εισιτηρίων, αλλά ούτε σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Μερικές έχουν ξεχωρίσει δίνοντας μας κάτι διαφορετικό και άλλες έχουν αγκαλιαστεί από το κοινό λόγω της νοσταλγίας παρά την ποιότητά τους. Η Disney ποντάρει πολλά σε αυτά τα remakes και φαίνεται πως έχουμε να περιμένουμε αρκετά ακόμα τα επόμενα χρόνια.

Πώς ξεκίνησε αυτή η απόπειρα της Disney;

Το μακρινό 2007, ο Tim Burton έκανε ένα δυναμικό comeback στο εμβληματικό στούντιο του Hollywood. Ο σκηνοθέτης είχε περάσει το πρώτο μέρος της καριέρας του σε ταινίες μικρού μήκους για τη Disney και ταινίες κινουμένων σχεδίων που έχουν ξεχαστεί, όπως το «Fox and the Hound». Εκείνη την περίοδο, ο Burton επέστρεψε στο στούντιο για να ασχοληθεί με την ανάπτυξη δύο φιλόδοξων remakes. Το ένα βασιζόταν στην μικρού μήκους ταινία του «Frankenweenie» και το άλλο θα αποτελούσε μία live-action μεταφορά του «Alice in Wonderland».

Ο λόγος που η Disney ήταν τόσο πρόθυμη στο να δελεάσει με κάποιον τρόπο τον σκηνοθέτη πίσω στο δυναμικό της επικεντρωνόταν περισσότερο στο προϊόν που είχε να προσφέρει ο Burton. Στα χρόνια που πέρασαν από την κυκλοφορία της ταινίας «The Nightmare Before Christmas», τα δικαιώματα της οποίας είχε το στούντιο, η ζήτηση για τα merchandise γύρω από την ταινία είχαν αυξηθεί κατά πολύ. Μια ταινία που αρχικά είχε θεωρηθεί ως εμπορική αποτυχία, κατάφερε να αποφέρει εκατομμύρια δολάρια το χρόνο στο στούντιο. Αν επικρατούσε η ίδια λογική στα νέα project του, τότε ο γνωστός σκηνοθέτης θα μπορούσε να μετατρέψει τις παλαιότερες αυτές ιδέες σε κάτι φρέσκο, διασκεδαστικό και εξαιρετικά κερδοφόρο για το στούντιο.

Κάτι που έγινε πραγματικότητα!

Η κυκλοφορία του «Alice in the Wonderland» την άνοιξη του 2010, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Η ταινία με πρωταγωνιστές τη Mia Wasikowska, την Anne Hathaway και τον Johnny Depp έφερε πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια παγκοσμίως στο box office.

Η επιτυχία της ταινίας απέδειξε στη Disney πως τα live-action remake κλασσικών ταινιών κινουμένων σχεδίων της δεν ήταν απλώς δυνητικά προσοδοφόρα, αλλά θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα βασικό στοιχείο της στρατηγικής της εταιρίας στα επόμενα χρόνια.

Τι προσφέρουν στη Disney όλα αυτά τα remake;

Τα remake ιστοριών που είναι ήδη αγαπημένες από το κοινό είναι μια ασφαλής στρατηγική για να εξασφαλιστεί ένα οικονομικά επιτυχημένο προϊόν χωρίς να χρειάζεται να διακινδυνεύσει το στούντιο κεφάλαιο σε κάτι που μπορεί να μην επιφέρει έσοδα. Παράλληλα, βοηθάει το brand να υπενθυμίσει στο κοινό τις κλασσικές ταινίες του στούντιο τις οποίες έχει αγαπήσει και να συστήσει ένα πιο φρέσκο προϊόν σε μία καινούρια γενιά νέων και παιδιών.

Τα live-action remakes της Disney δεν είναι μόνο ένας αξιόπιστος τρόπος για να βγάλει το στούντιο χρήματα, καθώς καταλήγουν να εξοικονομούν χρόνο και προσπάθεια από το στούντιο στη διαδικασία του preproduction. Στην πραγματικότητα, είναι ένας έξυπνος τρόπος για κέρδη χωρίς να χρειάζεται να βασιστεί σε ένα εντελώς νέο προϊόν. Αντίθετα βασίζεται σε γνωστά IPs, τα οποία γνωρίζει από πριν πως έχουν αγαπηθεί από το κοινό της. Επίσης, βοηθάνε στην εξοικονόμηση χρημάτων από την πλευρά του προϋπολογισμού.

Στο σημείο αυτό πρέπει να υπενθυμίσουμε πως το γνωστό στούντιο είχε κάνει πολλές προσπάθειες μέσα στη δεκαετία του 2000 να δημιουργήσει νέα πρωτότυπα franchises. Προσπάθειες που τις περισσότερες φορές ήταν αποτυχημένες. Από τους «Πειρατές της Καραϊβικής» (η μόνη επιτυχημένη πρωτότυπη ταινία του στούντιο την περασμένη δεκαετία), μέχρι την παταγώδη αποτυχία της μεταφοράς του δημοφιλούς βιντεοπαιχνιδιού «Prince of Persia» και του φιλόδοξου «John Carter».

Οπότε, η Disney αποφάσισε να επικεντρωθεί σε project που ήξερε ότι θα της προσφέρουν έσοδα και να περιορίσει το πρωτότυπο περιεχόμενό της. Υπό την ηγεσία του Bob Iger, οι ταινίες που παράγει το στούντιο θα έπρεπε να μπορούν να χωρέσουν σε μία από τις ακόλουθες ομάδες, ταινίες των Marvel, Lucasfilm, Walt Disney Animation Studios, Pixar και άλλα tentpoles.

Οι μικρότερου budget ταινίες σχεδόν απουσιάζουν, πλέον, από τις κυκλοφορίες της, ενώ έχει «κλειδώσει» και σημαντικές ημερομηνίες στο ημερολόγιο, οι οποίες μεγιστοποιούν τα έσοδα. Ας πούμε η εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα θα έχει πάντα μία νέα ταινία από το στούντιο!

Οι εσφαλμένες αντιλήψεις γύρω από το γιατί βλέπουμε τα remake αυτά

Πολλοί φανς του στούντιο έχουν την λανθασμένη αντίληψη ότι η στρατηγική του στούντιο με τα live-action remakes περιστρέφεται γύρω από την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων του. Η Walt Disney Company έχει ιδρυθεί εδώ και 100 χρόνια, οπότε είναι αυτονόητο ότι έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει θέματα σχετικά με την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων με κλασικούς και αγαπημένους χαρακτήρες της να μην ανήκουν πλέον αποκλειστικά σε αυτή. Να σου θυμίσω την πρόσφατη ταινία τρόμου με πρωταγωνιστή τον Winnie.

Δεδομένου ότι αρκετές από τις προηγούμενες κλασικές κινούμενες ταινίες της Disney πλησιάζουν τις ημερομηνίες όπου τα πνευματικά δικαιώματά τους δε θα ανήκουν αποκλειστικά στο στούντιο, φαίνεται να είναι μία εξαιρετικά δόκιμη εποχή για να ξανακάνει τις κλασικές ταινίες της.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι απαραίτητα ο βασικός λόγος που γίνονται τα live-action remakes!

Η στρατηγική της Disney έχει λιγότερο να κάνει με την επέκταση των πνευματικών δικαιωμάτων για μερικά από τα πιο διάσημα έργα της, όπως τα «Cinderella», «Beauty and the Beast», και το επερχόμενο remake της «Μικρής Γοργόνας» και περισσότερο με το προϊόν και τα έσοδα που θα επιφέρει το όλο εγχείρημα.

Τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας δεν ανανεώνονται αυτόματα αναδιαμορφώνοντας και δημιουργώντας ένα νέο προϊόν με το ίδιο IP. Για πολλά από τα IPs της Disney, κατάφεραν να επεκτείνουν τα πνευματικά τους δικαιώματα με ελάχιστες δυσκολίες, οπότε η κυκλοφορία νέων ταινιών με τους χαρακτήρες αυτούς δε φαίνεται να είναι απαραίτητη.

Τα remake που ξεχωρίζουν

Από την κυκλοφορία του «Alice in the Wonderland» το 2010 μέχρι και σήμερα, η Disney έχει κυκλοφορήσει πάνω από 18 remake και sequel αγαπημένων ταινιών κινουμένων σχεδίων της. Οι περισσότερες από αυτές τις μεταφορές ακολουθούν κατά γράμμα την κλασική ταινία χωρίς να έχουν να προσφέρουν τίποτα το διαφορετικό και το καινούριο, ενώ άλλες έχουν καταφέρει να δώσουν μία φρέσκια ματιά στην ιστορία και να μας κάνουν να τη δούμε υπό άλλο πρίσμα.

Τα «Maleficent» του 2014 με την Angelina Jolie και «Cruella» του 2021 με την Emma Stone έχουν επαναδιατυπώσει τις ιστορίες τους από τη σκοπιά του κακού, ενώ έχουν δώσει στους μονοδιάστατους αυτούς χαρακτήρες βάθος. Μάλιστα, το «Cruella» ήταν μία ανέλπιστα φρέσκια νότα στα γνωστά live-action remakes της εταιρίας. Ο Kenneth Branagh με το «Cinderella» του 2015 έμεινε πιστός στο πνεύμα της κλασικής ταινίας κινουμένων σχεδίων, ενώ εκσυγχρόνισε την ιστορία για το σήμερα.

Όμως, οι καλύτερες live-action μεταφορές της Disney είναι τα «Jungle Book» και «Pete’s Dragon» που κυκλοφόρησαν το 2016. Στο πρώτο, ο Jon Favreau χρησιμοποιεί στα όριά τους τα οπτικά εφέ και εμβαθύνει την ιστορία του Mowgli χαρίζοντας μας και ένα σημαντικό περιβαλλοντικό μήνυμα. Στο δεύτερο, ο David Lowery δε χάνει την καρδιά της ιστορίας και μας δίνει την πρώτη ολοκληρωτικά φρέσκια ταινία αυτής της περιόδου του στούντιο.

Η Disney αναμένεται να μας χαρίσει ακόμα περισσότερα remake των ταινιών κινουμένων σχεδίων που έχουν αφήσει εποχή μέσα στα επόμενα χρόνια. Ας ελπίσουμε, ωστόσο, πως θα έχουν μία δόση δημιουργικότητας και κάτι διαφορετικό να πουν από τις ταινίες στις οποίες βασίστηκαν.

Δες ακόμα:

• «Η Μικρή Γοργόνα»: Οι πρώτες αντιδράσεις από την πρεμιέρα της live-action μεταφοράς
• Το «Πίτερ Παν & Γουέντι» βλέπει την ιστορία από άλλη οπτική γωνία