Κι έτσι είναι κάπου μια ψυχή, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη

"Κι έτσι, είναι κάπου μια ψυχή κι ανίδεη και καλή, που την ποθώ και με ποθεί, και πού με περιμένει".

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης γεννήθηκε τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου 1888 στην Αθήνα και ήταν Έλληνας ποιητής της λεγόμενης γενιάς του ’20. Επρόκειτο για έναν αρκετά εκκεντρικό ποιητή, η ποίηση του οποίου διακατέχεται από έντονη μελαγχολία και το αίσθημα της ματαιότητας, βασικό χαρακτηριστικό ολόκληρης της γενιάς στην οποία κατατάσσεται.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ήταν ένας από τους λίγους ποιητές της εποχής του, ο οποίος ήταν ανοιχτά ομοφυλόφιλος, κάτι που αντικατοπτρίζεται στο έργο του. Ο ποιητής αυτοκτόνησε στο σπίτι του με το πιστόλι του πατέρα του, στρατιωτικού, ο οποίος πέθανε στις αρχές της γερμανικής Κατοχής, περίπου τέσσερα χρόνια ύστερα από τη μητέρα του ποιητή, αφήνοντάς τον ορφανό, αλλά και ηθικά και οικονομικά απροστάτευτο.

Η ταινία Μετέωρο και Σκιά (1985) βασίζεται στη ζωή του ποιητή. Στις 7 Ιανουαρίου 1942 αυτοκτόνησε ένας από τους πιο εμβληματικούς Έλληνες ποιητές της λεγόμενης γενιάς του ’20.

Ακολουθεί το ποίημά του με τίτλο “Κι έτσι, είναι κάπου μια ψυχή…”.

Κι έτσι, είναι κάπου μια ψυχή κι ανίδεη και καλή,
που την ποθώ και με ποθεί, και πού με περιμένει,
—μα πέφτει η νύχτα τι νωρίς, κι οι δρόμοι είναι θολοί,
κι όλοι τραβάμε βιαστικοί, σαν αργοπορημένοι…

Το βράδι πέφτει, κι είν’ άργά, κι oι δρόμοι είναι θολοί,
κι ούτε πιο γνώριμα—με τι;—μπορούμε να ντυθούμε.
Κι ένα παρόμοιο δειλινό, θλιμμένοι πιο πολύ,
δίπλα θ’ αντιπεράσουμε και δε θ’ απαντηθούμε…