Παιδιά με μεγάλα στόματα και ορμονικά τέρατα

Η αναγνώστρια του neolaia.gr, Ελένη Άννα Γιακουντή, σχολιάζει την animated σειρά του Netflix για ενήλικες, "Big Mouth".

Το Big Mouth, αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη στον κόσμου το animated στο Netflix. Είναι η σειρά που θα σου πει τι έζησες στην εφηβεία σου, χωρίς να είναι ωραιοποιημένο, χωρίς να είναι καμουφλαρισμένο, αλλά ειλικρινές και ρεαλιστικό. Το διακατέχει μια ωμότητα και παρουσιάζει την εφηβεία με σιχαμερές και αυθάδεις περιγραφές. Όμως, το εξαιρετικά έξυπνο και εξαιρετικά κάφρικο χιούμορ υπερκαλύπτει όλη αυτή την σιχαμάρα που αναμφίβολα θα νιώσεις.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Η υπόθεση του Big Mouth των 4 σεζόν (με 10 επεισόδια η κάθε μια) είναι απλή και προσιτή. Δύο αδελφικοί φίλοι, ο Nick και ο Andrew, περνούν τη φάση της εφηβείας, αρχίζουν να μαθαίνουν το σώμα τους, τις ορμές τους και τα πρωτόγονα ένστικτά τους. Ανακαλύπτουν και αμφισβητούν, κάποιες φορές, την σεξουαλικότητα τους, αντιδρούν στους γονείς τους και την κοινωνία, αυνανίζονται και ανησυχούν για το μέγεθος των γεννητικών τους οργάνων. Δύο κλασικοί έφηβοι, με λίγα λόγια.

Σε δεύτερους ρόλους έχουμε την Jessie και την Missy, οι οποίες αντιμετωπίζουν την πρώτη τους περίοδο, τις αλλαγές στο σώμα τους και την σεξουαλικότητα τους. Τα παιδιά βιώνουν άγχος, τρόμο, οργή, ντροπή και στεναχώρια. Αυτά και οι ορμές τους, όμως, στο Big Mouth δεν είναι απλώς άυλες ιδέες, αλλά πολύ περισσότερο προσωποποιημένα τέρατα που έρχονται και τους στοιχειώνουν. Πρωταγωνιστικό ρόλο φυσικά παίζουν τα hormone monsters τους που έρχονται για να τους συμβουλεύσουν, αλλά είναι κάθε άλλο παρά καλοί σύμβουλοι.

Το Netflix, ακολουθώντας την τάση της εποχής και τον εθισμό στο politically correct, προφανώς προβάλλει ζητήματα επίμαχα, χωρίς να είναι καθόλου υπερβολικό. Οπότε έχουμε: σεξ, φεμινισμό, σεξουαλική ταυτότητα, σεξουαλική παρενόχληση, αυτοπροσδιορισμός και πάει λέγοντας. Γίνεται λόγος για το #metoo και για κινήματα των τελευταίων ετών. Δεν λείπουν βέβαια και μερικά διακριτικά πολιτικά σχόλια. Μέχρι εδώ, ήδη, έχει γίνει κατανοητό ότι το Big Mouth δεν είναι ένα animated για παιδιά, αλλά για ενήλικες. Μην κάνεις κανένα λάθος και πεις “ααα, ωραία, παιδικό, θα το δω με την ανιψιά μου.”

Οι πρωταγωνιστές μας, άλλωστε, δεν είναι σύμφωνοι με τις νόρμες της κοινωνίας. Ο Andrew είναι εθισμένος στον αυνανισμό και δείχνει ενδιαφέρον προς την ξαδέρφη του, o Nick έχει καθυστερημένη ανάπτυξη, η Missy είναι μια μιγάδα που αρχικά είναι το φυτουκλάκι της τάξης και σταδιακά έρχεται σε επαφή με την μαύρη καταγωγή της. Και τέλος, η Jessy, με την οποία θέλοντας και μη ταυτίστηκα σε πάρα πολλά σημεία. Αντιμετωπίζει την αλλαγή στο σώμα της, τον χωρισμό των γονιών της, την απαίτηση της μαμάς της να είναι άριστη στο σχολείο. Όμως, μέσα σε όλα αυτά είναι γεννημένη φεμινίστρια και είναι αντιδραστική με όλο της το είναι στο οπισθοδρομικό σύστημα και στις μόδες.

Η 4η σεζόν του Big Mouth αποτελεί την κορύφωση της σειράς. Το Netflix τα καταφέρνει να ανεβάσει κι άλλο τον πήχη. Τα παιδιά στο 9ο επεισόδιο της 4ης σεζόν έρχονται αντιμέτωποι με τους βασικούς τους φόβους μέσα σε ένα ψυχεδελικό σπίτι και βγαίνοντας από αυτό φαίνεται να έχουν συμφιλιωθεί λίγο περισσότερο με τα «προβληματικά» κομμάτια του εαυτού τους. Μια ωδή στην αυτογνωσία και την αποδοχή του εαυτού μας.

Το animation της σειράς είναι καλοδουλεμένο, η μουσική των τίτλων είναι το Changes του Charles Bradley και δε θα μπορούσε να έχει επιλεγεί καλύτερο κομμάτι. Στη διάρκεια της σειράς ακούμε REM, Ramones, David Bowie και η συνέχεια δεν απογοητεύει. Χιούμορ, μουσική, εικόνα κερδίζουν έδαφος και αναζητούν την αναγνώριση των χρηστών του Netflix.

Και τώρα, θα κάνω μια αναφορά στους υπέροχους τίτλους αρχής που συνοψίζουν σε δευτερόλεπτα την εφηβεία και λήγει με τις υπέροχες και σοκαρισμένες φάτσες των πρωταγωνιστών μας, μόλις αντικρίζουν το ορμονικό τέρας.

Ξεκάθαρα αποτελεί πρόταση. Είναι ευχάριστο, κυλάει γρήγορα, καθώς είναι μικρά τα επεισόδια, ενώ σε βάζει σε ένα ωραίο κοινωνικοπολιτικό mindset και παράλληλα σου θυμίζει τον έφηβο μέσα σου και σου δημιουργεί το αίσθημα της νίκης. ΝΑΙ ΤΟ ΠΈΡΑΣΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΠΛΕΟΝ.