Τι κακό μάς βρήκε και θέλουμε μπαμπούλα;

Η επικαιρότητα είναι ψυχοπλάκωμα. Η επικαιρότητα είναι γεμάτη κακά νέα, μερικές φορές παγκόσμια, άλλες φορές πιο τοπικά, άλλες μεγαλύτερα, άλλες μικρότερα. Κάποια θα μπορούσαμε να τα έχουμε αποφύγει, κάποια δε γινόταν με τίποτα.

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι παλιότερα αν ήταν όλα τόσο τέλεια ή απλά δεν τα μαθαίναμε, δε δίναμε σημασία και όλα τα αντίστοιχα. Επίσης, είναι γεγονός ότι το κακό το νέο πουλάει περισσότερο, το δράμα είναι αυτό που ρίχνει νερό στον «μύλο», οπότε είναι εντελώς φυσιολογικό να βλέπουμε και να ακούμε τα χειρότερα, με τον πιο έντονο τρόπο και σε συχνές επαναλήψεις.
Κάτι όμως που βλέπω τον τελευταίο καιρό, ειδικά στα social media, είναι μια νέου είδους «γκρίνια» (καταχρηστικά η λέξη, γιατί κάποιες φορές δεν είναι αδικαιολόγητη) ότι λείπει η τιμωρία από την κοινωνία, λείπει η αστυνόμευση, λείπει η «επίσημη» προστασία.

Η απέχθεια μου για το κράτος-πατερούλη που είναι «υποχρεωμένο» να μας ταΐζει στο στόμα, γιατί μια ζωή μάς χρωστάει, είναι γνωστή. Τα επιδόματα, το χάιδεμα, η ρύθμιση της αγοράς-ακόμα και εκεί που δε χρειάζεται, είναι προβληματικά στο ποσοστό που πραγματοποιούνται πλέον, μας καβαλάνε, τείνουν να γίνουν εξαρτήσεις και όχι βοήθεια. Όμως ναι, το κράτος έχει υποχρέωση να μας προστατεύει, εκεί συμφωνώ. Να εφαρμόζει τους νόμους, να συλλαμβάνει και να ασκεί τον σωφρονιστικό του ρόλο. Δώστε βάση στη λέξη που χρησιμοποιώ.

Έρχεται λοιπόν ο λαός του X (πρώην Twitter) και του Facebook και τι λέει με τη σιγουριά 1000 επιστημόνων; Ότι για όλα τα άσχημα, τις δολοφονίες, τους βιασμούς, τις πλημμύρες, τα τρακαρίσματα, τους σεισμούς, τις φωτιές (υπερβάλω αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω) φταίει που δεν έχουμε αστυνομία, που δεν μπαίνουν όλοι φυλακή, που δεν τρώνε όλοι πρόστιμα κοκ. Σας προλαβαίνω και σας λέω ότι ναι, μερικές φορές είναι πολύ μεγάλο ζήτημα αυτό, σημαντικός παράγοντας. Είναι όμως αυτή η λύση; Είναι μήπως η ΕΥΚΟΛΗ λύση να κατηγορούμε το χ κράτος;

Κάντε μια αναλογία: Σου λέει ο γιατρός, μη φας 100 σουβλάκια, θα σκάσεις. Εσύ όμως τα τρως γιατί θεωρείς ότι είσαι μάγκας. Ο γιατρός δεν μπορεί να σε κάνει με τη μία καλά και εσύ κατηγορείς τον γιατρό και όχι την μ**α που σε δέρνει. Είναι λογικό; Όχι.
Επαναλαμβάνω: ναι, το κράτος, οι θεσμοί, πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους. Αλλά δεν είμαστε ούγκανα στα δέντρα. Έχουμε κι εμείς τις αντίστοιχες ευθύνες των πράξεών μας, πράξεις για τις οποίες δεν φταίει κανείς άλλος πέρα από εμάς. Και αν φτάνουμε σε μια κοινωνία που για να λειτουργήσει θέλει έναν αστυνόμο ανά πολίτη, με τη φοβέρα του «ξύλου» τότε κάτι πάει πολύ στραβά στην κοινωνία αυτή, από τους ίδιους τους ανθρώπους που την αποτελούν. Ο φταίχτης δεν είναι αυτός που πρέπει να παίξει τον μπαμπούλα, είναι αυτός που χρειάζεται τον μπαμπούλα, εκεί κάτι έχει πάει στραβά.

Ο τύπος που σκοτώνει δεν το κάνει γιατί «ξέρει ότι δεν θα μπει φυλακή». Όχι, το κάνει γιατί είναι δολοφόνος. Ο τύπος που πετάει τα σκουπίδια, που σε κλείνει με το αμάξι, που σε τρακάρει και φεύγει, που σου παίρνει τη σειρά, που σε βρίζει κοκ. δεν τα κάνει όλα αυτά γιατί ξέρει ότι δεν έχεις «προστασία» από το κράτος. Τα κάνει γιατί είναι παλιάνθρωπος, γιατί είναι αλήτης, γιατί δεν έχει αρχές. Δεν είναι σε όλα λύση η φυλακή και το πρόστιμο. Το σύστημα είναι σωφρονιστικό και όχι τιμωρητικό.

Ας αναζητήσουμε τις αιτίες του προβλήματος στο ΠΡΙΝ την πράξη, στο τι έχει πάει λάθος και φτάσαμε στην πράξη αυτή. Το τι θα γίνει μετά, είναι κατόπιν εορτής και αν ο άλλος έχει τα θέματά του καμία φυλακή ή κανένα πρόστιμο (που κανείς δεν πληρώνει) δεν θα τα λύσει. Δεν υποστηρίζω την ατιμωρησία, ίσα ίσα. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με δομικά προβλήματα της κοινωνίας που μάλλον θέλουν…ξερίζωμα.

Αφήστε που ελάχιστοι θέλουν πραγματικά μπαμπούλα. Για βγείτε να ρωτήσετε πόσοι συμφωνούν με κάμερες παρακολούθησης και τα στοιχεία μας καταγεγραμμένα παντού… Για να προσέχουμε και τι ευχόμαστε δηλαδή…

Διαβάστε ακόμη:

• Σιωπή και μόνο πράξη
• Δημοκρατούρα: Τόπος γέννησης ΕΛ.ΑΣ.
• Anxiety free και ο μαραθώνιος των 20