Anxiety free και ο μαραθώνιος των 20

Αφήνοντας πίσω μας πια τα χρόνια τα σχολικά, η ηλικία των είκοσι, υποτίθεται, έτσι θεωρητικά σε όλους αξίζει τουλάχιστον, ότι είναι μια εμπειρία μόνης της, αυτή καθ’ αυτή, αφαιρώντας τα ουσιαστικά στοιχεία που έρχονται για να την μετασχηματίσουν.

Η σημαντικότερη δεκαετία σου μετράει ήδη ένα χρόνο μείον και ακόμα προσπαθείς ίσως να καταλάβεις ποια είναι η θέση σου και η αποστολή που πρέπει να εκπληρωθεί.

Βρίσκεσαι στην ηλικία που ίσως συνειδητοποιείς ότι η ακλόνητη πίστη σου στο πεπρωμένο, και στην ζωή φυσικά, να στα φέρει όλα στο κατώφλι σου, πιθανόν να μην ευδοκιμήσει. Και στέκεσαι αντικριστά με ένα ατελείωτο κυνήγι.

Κυνήγι ανακάλυψης του εαυτού σου, των στόχων σου, του ανθρώπου του οποίου θες να γίνεις. Και πραγματικά, οι επιλογές είναι απεριόριστες. Πιθανολογώ όμως ότι αυτή είναι και η αρχή ενός ατελείωτου φαύλου κύκλου. Παραχωρώντας σου απροκάλυπτα πραγματικά τις δυνατότητες κατάκτησης των ονείρων, των στόχων, των πιο απόμακρων επιθυμιών, ο συμβιβασμός γιατί φαντάζει η καλύτερη λύση;

Ο «φόβος» των 20 και η ανασφάλεια του αγνώστου. Όχι αγνώστου προσώπου, αλλά περιβάλλοντος. Η ανασφάλεια των απροσπέραστων στόχων σου από τερατώδεις εμπόδια.

Ειρωνική ίσως η φυσικότητα που χρησιμοποιήθηκε η λέξη αυτή συγκριτικά με την βαρύγδουπη αδυναμία αντιμετώπιση της.

Είναι από τις ομορφότερες, πιθανόν και η ομορφότερη δεκαετία της ζωής. Κι όμως διόλου ανώδυνη. Ωστόσο, η οδύνη είναι κι αυτή αξιοσημείωτη παίκτριά της. Και σε αυτή την ηλικία σου έχεις κληθεί να χτίσεις ένα μέλλον. Όχι απαράλλαχτο φυσικά. Άλλα ένα μέλλον άξιο να αναφέρεσαι σε αυτό. Ή τουλάχιστον να το αναπολείς με αγάπη.

Ένας μαραθώνιος που ειλικρινά δεν τελειώνει την στιγμή που αλλάζεις δεκαετία. Ολοκληρώνεται μόνο στην κοπή του νήματος. Και ας είναι αυτό το νήμα που σε φέρνει στην νικητήρια θέση. Για τον εαυτό σου και την πάλη σου.

Διαβάστε ακόμα:

• Σκέψεις για την κοινωνία με αφορμή ένα ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου
• Έμφυλα στερεότυπα
• Η Κική, ο Ξαρχάκος και η απαξίωση