Σπάσε την αλυσίδα

Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πολλά θέματα που θα μπορούσα να πιάσω και να «γκρινιάξω», αλλά αρνούμαι να το κάνω, δεν θα πέσω σε αυτό το τρυπάκι γιατί είναι τελικά τρύπα που μάς ρουφάει και μάς κρατάει κάτω.

Σκέφτομαι έντονα σε πολλές φάσεις της ζωής μου ότι αυτά που αναφέρουμε ως κακώς κείμενα που οι άλλοι πρέπει να αλλάξουν, τα κάνουμε πρώτοι εμείς και δεν έχουμε καμία διάθεση να τα αλλάξουμε γιατί μας βολεύουν. Είμαι πεπεισμένη ότι αυτού του είδους οι αλυσίδες πρέπει να σπάσουν. Πρέπει να σπάσουν συνήθειες, ήθη κι έθιμα που πλέον μας κάνουν κακό, που έχουν χάσει τη σημασία τους. Από τα πιο απλά και καθημερινά, που κάνουμε όλοι στη ζωή μας, μέχρι τα σημαντικά, που επηρεάζουν κι άλλους ανθρώπους.

Είναι πολύ απλή σαν διαδικασία και αν γίνει μια-δυο φορές τότε θα μας γίνει συνήθεια. Για παράδειγμα, ας σπάσουμε την αλυσίδα του εκφοβισμού. Φοβόμαστε για τα παιδιά μας να μην υποστούν bullying αλλά δεν διορθώνουμε την κόρη μας ή τον γιο μας αν λέει για κάποιο άλλο παιδί ότι είναι χοντρό ή άσχημο ή δεν ντύνεται ωραία ή ακριβά. Το αφήνουμε «να πειράζει» τους άλλους ακόμα και αν αυτοί οι άλλοι εμφανώς αισθάνονται άσχημα.

Ενοχλούμαστε και κατηγορούμε τους άλλους όταν παρκάρουν μπροστά στο γκαράζ μας, όταν πετάνε σκουπίδια, όταν μας κόβουν τα λουλούδια από τον κήπο μας. Ας σκεφτούμε αυτήν την ενόχληση όταν κάνουμε κι εμείς κάτι «αντίστοιχο» έστω για «2 λεπτάκια μωρέ» ή «κάτι μικρό».

Κάνουμε υπομονή και δεν μιλάμε, δεν αντιδρούμε σε πράγματα που μας ενοχλούν. Με αυτόν τον τρόπο όμως τα διαιωνίζουμε. Κάποια γιγαντώνονται. Αν δεν σπάσουμε αυτήν την αλυσίδα, αν δεν μιλήσουμε, αν δεν σταματήσουμε αυτό που μας ενοχλεί, που μας πειράζει, δεν θα ξεφύγουμε ποτέ. Σε ενοχλεί που κάποιος φίλος σου αργεί συνέχεια, σε στήνει. Γιατί δεν του το λες; Σε ενοχλεί κάποιος συνάδελφος που δεν κάνει τη δουλειά του και τη φορτώνει σε σένα. Γιατί δεν του το λες; Δεν λέω να τσακωθείς, λέω να το πεις, να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου, να θέσεις τα όριά σου.

Ας πιάσω κι ένα θέμα πιο…τζιζ. Βρίζεις τους δημόσιους υπαλλήλους και το κράτος. Αλλά ναι, πας στον ΑΣΕΠ και δίνεις εξετάσεις να γίνεις κι εσύ ένας από αυτούς.

Παίρνεις οποιοδήποτε επίδομα σου δίνει το κράτος κι ας κρύβεις ένα κάρο εισοδήματα για να φαίνεσαι ότι είσαι στο όριο και απορούμε όλοι πώς καταφέρνεις και ζεις και αγοράζεις και τα Nike και τα iPhone κλπ. Αν όντως σε ενοχλεί να το κάνουν οι άλλοι, σταμάτα να το κάνεις πρώτος εσύ. Στην τελική, μόνο υποκριτικό είναι και κανένας δεν μπορεί να σε πάρει στα σοβαρά.

Θέλετε να πάω και στα πιο βαριά;

Δεν έρχεστε από ευτυχισμένη οικογένεια; Δεν νομίζετε ότι θέλετε να γίνετε γονείς; Τότε μην κάνετε παιδιά. Δεν «πρέπει» να κάνετε παιδιά. Αν δεν θέλετε, αν θεωρείτε ότι δεν μπορείτε, σπάστε τον κύκλο, την αλυσίδα και μην κάνετε.

Τα παραδείγματα πραγματικά μπορούν να συνεχίζονται για ώρες. Το θέμα μου, και είναι και δικό μου θέμα όντως, είναι ότι πολλές φορές βολευόμαστε σε κακώς κείμενα, μας αρέσουν, μας βοηθούν, και ενώ τα κράζουμε, τα κάνουμε οι ίδιοι και απαιτούμε μόνο από τους άλλους να αλλάξουν. Άλλο ένα παράδειγμα, φωνάζουμε για τη φορολογία και τα μαύρα, αλλά δεν παίρνουμε αποδείξεις, κάνουμε «σκόντο» και σε εμάς και στους επαγγελματίες. Γιατί; Τους χρωστάμε; Ή μας κάνουν χάρη που μας εξυπηρετούν.

Μικρές αλλαγές, μικρά βηματάκια. Αυτό χρειάζεται, δεν μπορεί άλλωστε να γυρίσει ένας διακόπτης και όλοι να είμαστε ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι. Αλλά αν μαζέψουμε αυτά τα μικρά μικρά, κάποια στιγμή θα έχουμε μπροστά μας κάτι μεγάλο που, ναι, μπορεί να κάνει τελικά τη διαφορά. Και αυτό, έχοντας απλά σπάσει μια αλυσίδα που μας κρατούσε πίσω.

Δείτε ακόμα:

• Έξι ταινίες για τον σχολικό εκφοβισμό και την ενδοσχολική βία
• Μια ελεγεία για τους συνομηλίκους μου που δεν πρόφτασαν να φορέσουν «Μάρτη»
• Συνεχόμενος αγώνας για την τραγωδία στα Τέμπη