Influencers, η αποκαθήλωση

Η ιστορία με τον τύπο που έκανε fat shaming την προηγούμενη εβδομάδα έφερε στην επιφάνεια μια συζήτηση για το ποιους κάνουμε «φίρμες», για το ποιοι είναι influencers και άλλα αντίστοιχα.

Ειδικά ο όρος του influencer όμως, είναι μάλλον από συνήθεια δίπλα στα περισσότερα ονόματα στα οποία αναφερόμαστε καθώς αν το καλοσκεφτούμε, τι και αν τους ακολουθούμε; Σημαίνει αυτό αυτόματα ότι επηρεάζουν και την άποψή μας με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο;

Αυτό ακριβώς έχουμε την τάση να ξεχνάμε. Πριν από κάποια χρόνια, που τα social media ήταν ακόμα «νεαρά» στην Ελλάδα, ήρθε και η μόδα με τους ανθρώπους που δούλεψαν σωστά τη φήμη τους και μπόρεσαν να βγάλουν χρήματα, να κάνουν συνεργασίες, να πουν σε περισσότερο κόσμο αυτά που πίστευαν.

Με το πέρασμα όμως των χρόνων άρχισε η ιστορία αυτή να ξεφτίζει. Οι influencers ξεκίνησαν να «παρα-προωθούν» τα προϊόντα. Απανωτά, «ξεδιάντροπα», το ένα σχεδόν σε αντίθεση με το άλλο και, το σημαντικότερο, χωρίς να ανταποκρίνονται στην πραγματική τους εικόνα, στη ζωή τους και στα πιστεύω τους.

Από εκεί και πέρα, αρχίζει η αποκαθήλωση. Το ότι ακολουθούμε έναν άνθρωπο στα social media (οπότε και αυξάνονται οι ακόλουθοι και μπαίνουμε σε μια λογική να μιλάμε για influencer) δεν σημαίνει ότι μας αρέσουν οι απόψεις του. Μπορεί να τον ακολουθούμε για 1002 λόγους, να κάνουμε λάικ και μόλις περνάμε στο επόμενο στόρι ή στην επόμενη φωτογραφία να μη θυμόμαστε καν σε τι κάναμε λάικ, τι είχε ανεβάσει ο τύπος αυτός.

Η τάση στην επικοινωνία άλλωστε είναι να αφήσουμε τους mega-influencers στους θρόνους τους. Τα νούμερα δείχνουν ότι η αλληλεπίδραση με το κοινό τους, η πραγματική αλληλεπίδραση, είναι πολύ χαμηλή. Πλέον πάμε στους «μικρούς», στους nano, που έχουν μέχρι 5000 άτομα και είναι υπέρ-εξειδικευμένοι σε ένα θέμα.

Έχουν λίγους ακολούθους που όμως ενδιαφέρονται πραγματικά για το εξειδικευμένο θέμα με το οποίο ασχολούνται. Και αφού ενδιαφέρονται πραγματικά, αλληλεπιδρούν και πολύ περισσότερο.

Ταυτόχρονα, ένα άλλο θέμα που αναδύεται, όπως για παράδειγμα στις περίπτωσεις του Πετρούνια και του Τσιτσιπά, είναι το γεγονός ότι επειδή ένας άνθρωπος είναι καλός σε κάτι (πχ. αθλητής) τότε αναμένουμε να είναι καλός και σε όλα τα υπόλοιπα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να «πέφτουμε» από τα σύννεφα κάθε φορά που σκάει μια ρουκέτα στα social media ή σε κάποια ζωντανή δήλωση. Από πότε αποκτήσαμε τόσες προσδοκίες από ανθρώπους που δεν ξέρουμε ούτε στο ελάχιστο; Και από πότε η άποψη ενός ανθρώπους τυχαίου, που απλά τυχαίνει να είναι καλός σε κάτι, έχει μεγαλύτερη σημασία/βαρύτητα από τη δική μας που, στην τελική, μπορεί να είμαστε αντίστοιχα καλοί σε κάτι άλλο;

Θέλει προσοχή το θέμα των influencers. Δεν χρειάζεται να φουσκώνουμε την αξία τους και να δημιουργούμε θέματα εκεί που δεν υπάρχουν. Ναι, στα social media ο κάθε ένας έχει βρει ένα βήμα να λέει την άποψή του, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι τον ακολουθούν την ασπάζονται κιόλας ή αλλάζουν τη δική τους για να ταιριάζουν μαζί του. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, ελάχιστοι το κάνουν. Επίσης ο δημόσιος λόγος έχει τα θετικά, έχει και τα αρνητικά του. Η αποθέωση μπορεί να είναι γρήγορη και μεγάλη, αλλά η αποκαθήλωση μπορεί να είναι γρηγορότερη, αντίστοιχα μεγάλη και, επιπλέον, εντελώς επίπονη.

Έτσι και αλλιώς, η φήμη αυτού του είδους είναι πρόσκαιρη, είναι τα αντίστοιχα 15 λεπτά δημοσιότητας που λέγαμε πάντα ότι αναλογούν σε όλους. Μην την κάνουμε κάτι περισσότερο από ό,τι είναι. Αργά ή γρήγορα έτσι κι αλλιώς, πάντα φαίνονται οι φελλοί, επιπλέουν για να «βγαίνουν» εύκολα.

Διαβάστε κι αυτά:

• VIRAL: Πόσταρε φωτογραφίες από το Bali, αλλά τελικά ήταν στα ΙΚΕΑ (Photos – Vid)
• Οι άνθρωποι αναφέρονται ως “χρήστες” μόνο σε 2 περιπτώσεις: Στα social media και στα ναρκωτικά
• Η αρένα του Twitter