Αν νοσταλγώ, του Κώστα Ουράνη

Ο Κώστας Ουράνης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 12 Φεβρουαρίου 1890 και ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κλέαρχος Νιάρχος ή Νεάρχου, ενώ το Κώστας Ουράνης το είχε επιλέξει ο ίδιος.

Όσον αφορά τα παιδικά του χρόνια, τα πέρασε στην Αρκαδία. Ο ίδιος φοίτησε στο γυμνάσιο του Ναυπλίου και αποφοίτησε από το Λύκειο Χατζηχρήστου και τη Ροβέρτειο Σχολή στην Κωνσταντινούπολη.

Το 1908 και στην ηλικία των 18 ετών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου για ορισμένο διάστημα εργάστηκε στην εφημερίδα Ακρόπολις του Βλάση Γαβριηλίδη. Έπειτα, συνέχισε τις σπουδές του στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα, σπούδασε πολιτικές επιστήμες στα πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας και του Βελγίου, ενώ ταξίδεψε σε πολλά μέρη.

Άλλωστε, ως δημοσιογράφος και ανταποκριτής ταξίδεψε σ’ όλο τον κόσμο και με αναφορά τα ταξίδια του έγραψε μεταξύ άλλων και ταξιδιωτικά βιβλία. Παρ’ όλα αυτά στο Παρίσι προσβλήθηκε από φυματίωση και νοσηλεύτηκε σε σανατόριο του Νταβός της Ελβετίας. Εκεί γνώρισε την πρώτη του σύζυγο, την Πορτογαλέζα Μανουέλα Σαντιάγκο. Έτσι, το 1920 διορίστηκε στα 1920 ως γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Λισαβόνα, όπου παρέμεινε για 4 χρόνια.

Στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα όπου εργάστηκε σε εφημερίδες και περιοδικά ως χρονογράφος, συντάκτης, ανταποκριτής ή έκτακτος απεσταλμένος. διευθυντής στον Ελεύθερο Λόγο. Παράλληλα, συνεργάστηκε με κορυφαία λογοτεχνικά έντυπα της εποχής του όπως ο Νουμάς, τα Γράμματα και τη Νέα Ζωή Αλεξάνδρειας, η Δάφνη, το Ελεύθερο Βήμα, ο Ελεύθερος Λόγος κλπ. Επίσης, διατέλεσε μεταξύ άλλων ανταποκριτής και διευθυντής της μεγάλης εφημερίδας του Καΐρου της Αιγύπτου «Άλ Αχράμ» στην Ελλάδα.

Το 1930 πήρε διαζύγιο από την πρώτη του σύζυγο και νυμφεύτηκε την ομότεχνή του, Ελένη Νεγρεπόντη, η οποία δεδομένης της προκατάληψης απέναντι στις γυναίκες συγγραφείς υπέγραφε τα έργα της με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Άλκης Θρύλος. Μαζί έζησαν μέχρι το τέλος της ζωής του στις 12 Ιουλίου 1953, όταν και άφησε την τελευταία του πνοή στο σανατόριο Παπανικολάου από καρδιακή προσβολή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν, ενώ υπάρχει το Ίδρυμα Ελένης και Κώστας Ουράνη που μαζί με το Ίδρυμα Πέτρου Χάρη τελούν υπό την αιγίδα της Ακαδημίας Αθηνών και ανάμεσα στους σκοπούς τους είναι και η προάσπιση της λογοτεχνικής ζωής καθώς και η απονομή δημοσίων διακρίσεων (μετά χρηματικού επάθλου) σε εργάτες του πνεύματος. Έτσι, κάθε χρόνο απονέμεται σε ένα ή μία συγγραφέα το λεγόμενο βραβείο Ουράνη.

Ακολουθεί το ποίημά του με τίτλο “Αν νοσταλγώ”.

Αν νοσταλγώ – δεν είναι εσάς, αγάπες περασμένες,
και τις στιγμές τις ευτυχείς μαζί σας που έχω ζήσει!
– Τα ρόδα σας τα μάρανα στα χέρια μου και τώρα
μέσα στης Μνήμης το παλιό βιβλίο τα ‘χω κλείσει.

Μα είναι κάποιες άγνωστες, περαστικές γυναίκες,
που μια στιγμή σταυρώσανε το βλέμμα τους μαζί μου!
– Τέτοιες, που μείναν ο γλυκύς κι ανέφικτός μου πόθος,
ενώ – ποιος ξέρει! – θ’ άλλαζαν για πάντα τη ζωή μου!…

Αν νοσταλγώ – δεν είναι εσάς, πόλεις που έχω ζήσει,
πόλεις που σας εγνώρισα και που σας έχω αφήσει,
μα ‘κείνες, ταξιδεύοντας, που αντίκρισα ένα βράδυ

κι είδα – μακριά – τα φώτα τους τ’ άπειρα να χορεύουν
(που ήταν σαν να με φώναζαν, που ήταν σαν να μου γνεύουν!)
και που το πλοίο προσπέρασε, πλέοντας στο σκοτάδι…

Διαβάστε ακόμη:

• Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα, της Κικής Δημουλά
• Ο γέρος, του Άγγελου Σικελιανού
• Οι λέξεις της είναι οστά, της Ευτυχίας Παναγιώτου