Η ρίζα της ζωής, της Δώρας Κασκάλη

Η Δώρα Κασκάλη γεννήθηκε στις Σέρρες, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο ΑΠΘ και ασχολήθηκε στο μεταπτυχιακό της με τη φιλολογική έκδοση των ποιημάτων του Γιώργου Θεοτοκά

. Το 2010 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της “Στο τρένο” από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, το οποίο βρέθηκε στη βραχεία λίστα των βραβείων του περιοδικού Διαβάζω στην κατηγορία του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Έπειτα, ακολούθησαν τα βιβλία πεζογραφίας: “Κάτω” (μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2011), “Πέντε ζωές κι ένα μυθιστόρημα: Σπουδή ενός δόκιμου γραφιά” (νουβέλα σε ελεύθερη ψηφιακή μορφή στο διαδίκτυο, Ανοικτή Βιβλιοθήκη www.openbook.gr, 2012), “Το μαύρο κουτί της μνήμης τους” (διηγήματα, Εκδόσεις Οκτώ, 2015), καθώς και η πρώτη της ποιητική συλλογή, “Ανταλλακτήριο ηδονών”  από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν το 2014). Μάλιστα, για το “Ανταλλακτήριο ηδονών” έλαβε το Βραβείο Ποίησης “Μαρία Πολυδούρη” 2015.

Με αφορμή τα 119 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Πολυδούρη, τα οποία συμπληρώνονται σήμερα, Πέμπτη (1/4), παραθέτουμε ένα ποίημα της σύγχρονης ποιήτριας, Δώρας Κασκάλη, που όπως αναφέρθηκε και παραπάνω έχει τιμηθεί με το βραβείο “Μαρία Πολυδούρη” 2015.

Το ποίημα που ακολουθεί, λοιπόν, φέρει τον τίτλο “Η ρίζα της ζωής” και συγκαταλέγεται στην ποιητική συλλογή Κάπου ν’ ακουμπήσεις, που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μελάνι το 2018.

Δεν ήξερα τι να πω
στον άντρα που καθόταν
κι έβλεπε τα χέρια του να καίγονται.
Αποχαιρέτησα τα παιδιά
γιατί αύριο θα μεγάλωναν,
τα κρεβάτια τους θα γέμιζαν
με χλωρές επιθυμίες που εγώ θα πρόδιδα,
θα πρόδιδα.
Η σιωπή είχε πιάσει
τις γωνιές στο σπίτι
και ύφαινε,
ύφαινε όσο κι αν την ξεπάτωνα
με φονικά τσιτάτα.
Μια ετυμηγορία βλάσταινε
στα δέντρα της μακρόσυρτης άνοιξης.
Περιμένανε μπρος στον καθρέφτη
τον αναπόδραστο θερισμό.
Οι γρίλιες μου κοιτούσαν
σε σένα, στο ανέσπερο κορμί σου
που τις κοινοτοπίες διέλυε της ευτυχίας
κι έχυνε την ορμή του
στις άδειες κόγχες της ημέρας.
Ήσουν η ρίζα της ζωής,
ερήμην σου.

Ήσουνα το παράλογο
που θα ξανάφτιαχνε τον κόσμο.

(Κάπου ν’ ακουμπήσεις, Εκδόσεις Μελάνι, 2018)

• Μαρία Πολυδούρη: 5 ποιήματα με αφορμή τη γέννησή της
• 7 στίχοι του Καρυωτάκη για να μελαγχολήσεις και λίγο!
• Συμφωνία αρ. 1, του Τάσου Λειβαδίτη
• Το σκάκι, του Μανόλη Αναγνωστάκη
• Τάσος Λειβαδίτης: 10 στίχοι του ποιητή που κρύβουν μια θλίψη
• Κοντά σου, της Μαρίας Πολυδούρη
• Σε περιμένω παντού, του Τάσου Λειβαδίτη
• Η αγάπη είναι φόβος, του Μανόλη Αναγνωστάκη
• Απλώς μια επιφάνεια, του Χρίστου Λάσκαρη
• Θυμήσου, σώμα…
• Με Κατάνυξη, Του Ντίνου Χριστιανόπουλου
• Φωνές, του Κ.Π.Καβάφη
• Che fece…. il gran rifiuto, του Κ.Π. Καβάφη
• Μπαμπάς, του Γιάννη Ζαραμπούκα