Παρομοιώσεις με χρώμα

Η μεγαλύτερη, ίσως, μεταβολή που δέχτηκε ο κινηματογράφος από την γέννησή του και μετά ήταν η αυτή προς τις έγχρωμες ταινίες από τις μέχρι τότε ασπρόμαυρες. Η έβδομη τέχνη, που άνθισε εκατό φορές πιο γρήγορα από τις άλλες 6, κατάφερε να προκαλέσει μια πολιτισμική στροφή μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, αλλάζοντας την νοοτροπία και την κουλτούρα της τέχνης αυτής, παρουσιάζοντας στον κόσμο το χρώμα.

Δεν είναι τόσο ότι οι άνθρωποι δεν έβλεπαν γενικά χρώμα μέχρι τότε, όσο ότι τότε κατάλαβαν πόσο σημαντικό είναι να to βλέπουμε παντού. Όσο μαγικός και αν είναι ο ασπρόμαυρος κινηματογράφος, η εισαγωγή του χρώματος σε αυτόν δημιούργησε μια βόμβα συναισθημάτων που δεν θα μπορούσε να γίνει με κανέναν άλλο τρόπο.

Πέρασε έκτοτε κοντά ένας αιώνας, που ζούμε με έγχρωμο κινηματογράφο, τέχνη, ζωή. Μέσα στον αιώνα αυτό σημειώθηκαν σημαντικές νίκες της ανθρωπότητας κατά των ασπρόμαυρων πεποιθήσεων που διαιωνίζονταν ανά τον κόσμο, που μας οδήγησαν στην σημερινή μας -συγκριτικά με τότε- πιο πολύχρωμη κοινωνία.

Παρόλα αυτά, ακόμα και τώρα, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι γνωρίζω και έχω συναναστραφεί με άτομα ασπρόμαυρων αντιλήψεων, άτομα που δεν το πίστευα αλλά τα ξεχωρίζω με «γυμνό μάτι». Δεν έχουν κέρατα, δεν τους καταλαβαίνεις επειδή τους βλέπεις με αυτό το εύρος χρωμάτων, ούτε από την ηλικία, το φύλο, την κοινωνική τους θέση.

Είναι ένα χάρισμα που δίνεται στους ανθρώπους να βλέπουν το «χρώμα» της φωνής των άλλων όσο μεγαλώνουν και λέγεται φιλτράρισμα. Δεν έχεις βρεθεί ποτέ σε συζήτηση με κάποιον που νομίζεις πραγματικά ότι οι απόψεις του είναι ασπρόμαυρες, απαρχαιωμένες, βαθιά ριζομένα κατακάθια της ρητορικής μίσους που ταλάνιζαν τον κόσμο επί αιώνες και αποτέλεσαν την αφορμή για αλλαγή;

Δεν βλέπουν όλοι χρώμα, για να μιλήσουν με χρώμα στην ζωή τους; Τι κάνει αυτούς τους ανθρώπους τόσο στενόμυαλους και αδιάλλακτους στις πεποιθήσεις τους; Δεν είναι πιο όμορφος ο κόσμος όταν τον ζούμε έγχρωμο;
Αυτός είναι ίσως και ο σκοπός της πολύχρωμης σημαίας του ΛΟΑΤΚΙ+. Να δείξει ότι ο κόσμος, η ζωή είναι πιο όμορφη με χρώμα, όταν την ζεις όπως θες και χωρίς να σου στερούν κομμάτια της. Το χρώμα εδώ είναι συμβολικό, δείχνει την θέληση, την προσπάθεια, τον αγώνα των ανθρώπων της να γνωρίσουν στους υπόλοιπους ανθρώπους το χρώμα, σε ανθρώπους που- όπως και με τον κινηματογράφο- δεν έχουν ξαναδεί χρώμα, στην τέχνη της ζωής.

Ο αγώνας της αλλαγής προκαταλήψεων στις μικρές κοινωνίες είναι μεγάλος, όπως αποδείχθηκε για άλλη μια φορά στην Θεσσαλονίκη, γιατί το χρώμα έρχεται από την παιδεία, την αγάπη, την αυτογνωσία, την συλλογικότητα, την τέχνη. Γι’ αυτό όμως αυτή η σημαία θα κυματίζει και θα υπάρχει μέχρι όλοι οι άνθρωποι να δουν χρώμα, και όχι να επιτίθενται σε αυτούς που το βλέπουν παρουσιάζοντας ως μειονέκτημά τους.

Οι κοινωνίες έχουν δυσανεξία στην αλλαγή, αυτό το ξέρω καλά. Αλλά δεν έφτασαν ως εδώ από την βολή του καναπέ και τον ατομικισμό τους. Θα είμαστε πάντα εδώ, να φροντίσουμε να δεις και να μιλήσεις και εσύ με χρώμα, γιατί όλοι μας το χρειαζόμαστε στην ζωή μας. Αλλιώς θα ήμασταν μια ακόμα ασπρόμαυρη ταινία στα ράφια ενός παλιού, κλειστού συνοικιακού σινεμά.

Είμαστε όμως έγχρωμες, ζωντανές ταινίες που παίζουν ξανά και ξανά μέχρι όλοι να τις έχουν δει και να τις αντιληφθούν ως έγχρωμες. Είμαστε αυτοί που θα φέρουμε χρώμα στις σκέψεις, τη ζωή σου. Είμαστε εμείς που παλεύουμε για το χρώμα της δικής μας ζωής που πας να μας στερήσεις. Είμαστε εμείς με πολύχρωμη καρδιά απέναντι από την άχρωμη δικιά σου. Αν πάρουμε σαν παράδειγμα τον κινηματογράφο, μάντεψε ποιος θα νικήσει…

Διαβάστε ακόμη:

• Ομοφοβική επίθεση στη Θεσσαλονίκη: Στο αυτόφωρο οι εννιά ενήλικες
• Θεσσαλονίκη – τρανσφοβική επίθεση: «Πάντα, ένα-δύο άτομα την ημέρα μου μιλάνε έτσι»
• Αγγελούδης: Καταδίκασε την ομοφοβική επίθεση – «Στην πολύχρωμη Θεσσαλονίκη, δεν υπάρχει χώρος για ρατσιστικές συμπεριφορές»