Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις

Ο Ιούνιος, σαν τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς, είναι μήνας απότομης προσγείωσης. Τα αποτελέσματα, τα σχόλια, οι…εκκρεμότητες που μένουν, αφήνουν μερικές φορές πολύ πικρή γεύση σε όσους μέχρι τελευταία στιγμή περίμεναν να γίνει το θαύμα.

Όπου θαύμα, βάζεις το Άγιο Πνεύμα να έρθει και να γράψει στην εξεταστική ή να γράψει την εργασία γιατί μόνο έτσι θα περάσεις το μάθημα ή θα πάρεις καλό βαθμό. Θαύματα όμως δε γίνονται, είναι γνωστό αυτό, οπότε οι περισσότεροι με κάτι μένουν στο χέρι. Κανείς, στην αρχή της χρονιάς δε βλέπει το τέλος. Κανείς δεν υπολογίζει τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα να…λογαριαστεί με το τέρας. Όταν τα λες, σου λένε «δε βαριέσαι», κάτι θα κάνω. Όταν προειδοποιείς ότι αυτό το «κάτι» δεν αρκεί, σε θεωρούν υπερβολικό. Όταν εσύ δίνεις τα κακά τα νέα, τότε έχουν κοπεί τα γελάκια.

Βγείτε από το ακαδημαϊκό, και πολύ προστατευμένο, περιβάλλον. Ελάτε σε οποιαδήποτε κοινωνία, όχι μόνο στην ελληνική. Και σκεφτείτε διάφορα σκηνικά, διάφορες περιστάσεις. Περιστάσεις που γίνονται κάποιες επιλογές, λαμβάνονται κάποιες αποφάσεις και για κάποιον λόγο θεωρούμε ότι οι επιπτώσεις δεν θα έρθουν ποτέ. Ή θα έρθουν και εμάς θα μας προσπεράσουν, δε θα μας επηρεάσουν.

Όταν τρως πολύ, θα παχύνεις. Όταν ξοδεύεις πολλά ενώ δεν έχεις, θα μείνεις ταπί. Αν πατάς το γκάζι υπερβολικά ή θα στουκάρεις ή θα φας πρόστιμο. Αν παρκάρεις παράνομα, θα φας κλήση κοκ. Άπειρες οι περιστάσεις που ξέρεις με μαθηματική ακρίβεια την κατάληξή τους κι όμως εσύ επιλέγεις να κλείσεις τα μάτια. Γιατί; Για μια έξαψη, για μία στιγμιαία απόλαυση που μπορεί να σε καταδικάσει σε χρόνια δυσκολιών.

Μην κλείνετε τα μάτια στις επιπτώσεις των πράξεών σας, όποιες κι αν είναι αυτές, από την πιο μικρή στην πιο μεγάλη. Αν γράψεις μια μαλακία στα social media, θα στην κοπανήσουν όταν έρθει η ώρα. Αν βρίσεις κάποιον στον δρόμο, μπορεί και να σε πλακώσει. Αν φυτιλιάζεις το μίσος, αν υποβιβάζεις τον άλλον απέναντί σου θα βρει τον τρόπο να στο ξεπληρώσει και δεν θα σου αρέσει.

Το κείμενο αυτό το γράφω Κυριακή απόγευμα, μία ώρα περίπου πριν κλείσουν οι κάλπες με πολλές φήμες να κυκλοφορούν. Τα σχόλια πάνε κι έρχονται, σε όλα τα ΜΜΕ, σε όλα τα social media, στα καφενεία, στα οικογενειακά τραπέζια. Πιο τρανταχτό παράδειγμα από την εφαρμογή του ό,τι σπέρνει κάποιος, αυτό θερίζει κιόλας δεν υπάρχει. Όταν ένας στους δύο δεν πάει να ψηφίσει, τότε δεν μπορεί να απορεί για το τι γίνεται. Το λιθαράκι που του αναλογούσε δεν το έβαλε, άρα αποτελεί και ο ίδιος έναν παράγοντα που κάνει πιο ασταθές το οικοδόμημα που λέγεται δημοκρατία. Και αυτό το οικοδόμημα δεν το κάνουμε τη μία σπίτι, την άλλη κωλόμπαρο, την τρίτη μαγαζί με ρούχα. Δεν τη φτιάχνουμε όπως θέλουμε και όπως μάς συμφέρει. Ένα συνολάκι είναι, είτε μας κάνει είτε όχι.

Δεν είμαστε ποτέ άμοιροι ευθυνών. Ποτέ όμως. Οι επιλογές μας δείχνουν την κατεύθυνσή μας, προδιαγράφουν τα αποτελέσματα και τις επιπτώσεις. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει. Ίσα ίσα, αν δεν ξέρεις, τότε είναι που θες να είσαι 100% σίγουρος ότι κάνεις όσα πρέπει για να είσαι εντάξει. Δεν πετάς λευκή πετσέτα.

Είναι καλό να παίρνεις ρίσκο, φυσικά. Απλά πρέπει να είσαι και προετοιμασμένος να δεχτείς και τις συνέπειες, με το ίδιο σθένος που ήθελες να γίνεις ήρωας στις πλάτες άλλων.

Διαβάστε ακόμη:

• Οι σιωπηλοί
• Υπάρχει ζωή μετά το φροντιστήριο;
• Μανία καταδίωξης
• Ισότητα των φύλων

Πηγή κεντρικής εικόνας: Intime