Στις κάλπες αδέρφια, στις κάλπες

Φέτος αισθάνομαι ότι η προεκλογική περίοδος έχει κρατήσει έναν χρόνο. Δεν ξέρω αν όντως το συζητάμε έναν χρόνο (παίζει κι αυτό) αλλά σίγουρα όλα είναι τόσο πυκνά, οι πληροφορίες συνεχείς, που κάπου έρχεσαι και πήζεις.

Και έρχεται και πήζει και κάποιος που σχετικά ενδιαφέρεται για τα θέματα αυτά, όχι απαραιτήτως πολιτικά αλλά και σα διαδικασία, όπως εγώ, που γενικά με ενδιαφέρει το θέμα της διαχείρισης της επικοινωνίας πίσω (και μπροστά) από όλα αυτά, η διαχείριση της εικόνας κοκ.

Υπάρχουν πάρα πολλές απόψεις για το ποια προσέγγιση είναι η καλύτερη, στον έναν και μοναδικό στόχο που υπάρχει πέρα και πάνω από όλα τα κόμματα: Το να πάει ο κόσμος να ψηφίσει. Και όχι μόνο οι μικροί, αλλά και οι πιο μεγάλοι. Να νικηθεί η αδιαφορία που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός όλων.

Κάνω εδώ μια παρένθεση ότι δεν αναφέρομαι σε κάποιο κόμμα συγκεκριμένο, μιλάω οριζόντια και προσπαθώ να βάλω 1-2 θέματα στο τραπέζι που ίσως κινητοποιήσουν κάποιους. Αλλά πάντα, κάθε μα κάθε φορά, που αναφέρομαι σε τέτοια θέματα, βάζω και τον αγαπημένο μου αστερίσκο που πραγματικά πρέπει να κρατούμε στο μυαλό μας: ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι ψηφίζει ο άλλος. Δεν είσαι μαζί του στο «παραβάν», βασίζεσαι στον λόγο του. Αυτό κρατήστε το, για εσάς, για να είστε ήρεμοι και να μην τρελαίνεστε και κόβετε το χέρι σας για κανέναν και καμία!

Το πρώτο και βασικό θέμα που θα ήθελα να θέσω είναι το θέμα της ψήφου. Να υπογραμμίσω, με τις φτωχές μου γνώσεις σαν επιστήμονας και με την αίσθησή μου σαν απλός πολίτης, πόσο σημαντικό είναι να πάμε να ψηφίσουμε. Όλοι μας. Όποιο κόμμα και αν ψηφίζετε. Να πάτε, είναι κυριολεκτικά 10 λεπτά από τον χρόνο σας. Η ψήφος είναι ένα δικαίωμα που έχουν κερδίσει κάποιοι για εμάς πολλά χρόνια πριν και είναι θεμελιώδες χαρακτηριστικό αυτού που λέγεται δημοκρατία. Και όταν κάποιος «πολεμά» και «παλεύει» ή/και «σκίζει το σουτιέν» του για τη δημοκρατία, δεν μπορεί να τα κάνει αυτά και να μην έχει πατήσει σε εκλογικό κέντρο. Είναι το πρώτο βήμα για τη δική μας συμμετοχή στο οικοδόμημα που λέγεται δημοκρατία, κοινωνία, πολιτική κοκ., γιατί να το παραχωρήσουμε αλλού; Υπάρχει λόγος; Φυσικά, αν δεν χρησιμοποιήσουμε αυτό το δικαίωμα, χάνουμε μετά το δικαίωμα να ζητάμε, να κριτικάρουμε, να διεκδικούμε. Βαρύ; Μπορεί, αλλά έτσι είναι αν το πάρουμε αναλογικά.

Το δεύτερο θέμα που θέτω προς σκέψη είναι η μελέτη αυτού που θα ψηφίσουμε. Σας φαίνεται περίεργο; Μπορεί. Αλλά πάρτε λίγο χρόνο και μελετήστε τι στο καλό προτείνουν τα κόμματα. Κι αν δεν πάτε τόσο βαθιά, γιατί έχετε καταλήξει εκεί, κάντε μια μελέτη για το πρόσωπο που θα ψηφίσετε. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Τι έχει κάνει; Τι ενδιαφέροντα έχει; Πώς συνάδει η περσόνα του με αυτό που πρεσβεύει το κόμμα που θέλω; Με το διαδίκτυο όλα είναι πλέον πολύ απλά, άμεσα, στις άκρες των δαχτύλων μας. Πλέον δεν παίρνουμε «ραβασάκια» από άλλους για το τι θα ψηφίσουμε. Και στην τελική, ανεβείτε δυο παραγράφους πιο πάνω και ξαναδιαβάστε αυτό που γράφω για το παραβάν.

Και το τρίτο και τελευταίο, γιατί ήδη σας έπρηξα, είναι να σκεφτείτε διπλά και τριπλά το να ρίξετε ψήφο χαβαλέ. Γιατί στην ουσία, αυτό, σάς βάζει στην πρώτη κατηγορία. Είναι σαν να μειώνετε αυτό το δικαίωμα, η ψήφος είναι χαμένη ουσιαστικά, δεν με πειράζει το «αριθμητικά». Αν θέλετε, ρίξτε λευκό, αυτό έχει μια αξία. Αλλά η αντίδρασή σας δεν έχει καμία επίδραση αν ρίξετε τον φάκελο και μέσα έχετε ένα κόμμα που απλά ιδρύθηκε για να πάρει λεφτά ή για να πει την ακραία του κουταμάρα. Με τη μη ψήφο ή με την «αντισυστημική» ψήφο -δηλαδή όχι σε κάποιο από τα «μεγάλα» κόμματα- το μόνο που καταφέρνετε είναι να δίνετε φωνή και δύναμη σε ακραίους. Και νομίζω ότι δεν χρειάζεται να θυμίσω τι έγινε την τελευταία φορά, να μας φυλάει η…. Παναγιά η Γκέισα μην ξαναγίνει!

Τα λέμε στις κάλπες αγαπημένοι μου και ελπίζω ακόμα να μιλιόμαστε μεταξύ μας!

Διαβάστε ακόμη:

• Μήνυμα προς τους νέους σχετικά με τις Εκλογές 2023
• Τι ψηφίζουμε τελικά;
• Τα χαμένα «κλειδιά» των ευθυνών

Πηγή εικόνας: Intime