Τα χαμένα «κλειδιά» των ευθυνών

Σε μια περίοδο ιδιαίτερα τεταμένη, κρίσιμη, αλλά και δραματική, γεννάται ευλόγως το εξής ερώτημα: ποιος είναι ο ρόλος και οι ευθύνες της πολιτικής εξουσίας;

Υφίσταται για να πιστώνεται τις επιτυχίες χωρίς, όμως, να χρεώνεται τις αποτυχίες; Εμείς οι πολίτες τι λόγο έχουμε σε όλα αυτά; Οι αρμοδιότητές μας εξαντλούνται στο εκλογικό μας δικαίωμα;

Τα παραπάνω και αρκετά ακόμα ερωτήματα είναι μείζονος σημασίας να απαντηθούν ενόψει μιας από τις πιο κομβικές εκλογικές αναμετρήσεις της χώρας μας.

Όσον αφορά το πελατειακό κράτος, τις σχέσεις δούναι και λαβείν μεταξύ πολιτών – πολιτικών τα πράγματα είναι πάνω κάτω γνωστά. Είναι όμως και αποδεκτά; Η απάντηση, σε μια σύγχρονη αξιοκρατική κοινωνία που έχει ζυμωθεί και μάθει από τα λάθη του παρελθόντος της, θα έπρεπε να είναι όχι. Πριν, λοιπόν, σηκώσουμε την ματιά μας για να δούμε τις ευθύνες των πολιτικών, ας αναλογιστούμε πρώτα τις δικές μας.

Εμείς οι πολίτες, εν δυνάμει ψηφοφόροι, έχουμε διττή ευθύνη: Αρχικά να τιμούμε με την ψήφο και τον σταυρό μας εκείνους που θεωρούμε καταλληλότερους βάσει του ήθους, των πεπραγμένων, αλλά και των προγραμματικών δηλώσεών τους. Το παραπάνω κάθε άλλο παρά εύκολο δεν είναι, ωστόσο, εάν δεν ψηφίσει κάποιος αφήνει τους υπόλοιπους να καθορίσουν την μοίρα του και συνάμα ενισχύει ανεπίγνωστα κομματικούς σχηματισμούς, προς τους οποίους ενδεχομένως ο ίδιος εναντιώνεται. Εάν πάλι ψηφίσει βάσει ιδεοληπτικών αγκυλώσεων, φοβικών συνδρόμων ή ατομικών συμφερόντων ενισχύει πιθανότατα ακατάλληλους ανθρώπους και δυσχεραίνει το έργο των πραγματικά κατάλληλων, ή έστω των λιγότερο επιβλαβών.

Το δεύτερο σκέλος της ευθύνης που φέρουμε ως πολίτες είναι να ασκούμε πίεση στην εκάστοτε πολιτική εξουσία ανεξαρτήτως αν την έχουμε ψηφίσει ή όχι. Ένας πολίτης (πόσο μάλλον ένας νέος που διακυβεύεται το μέλλον του) δεν μπορεί να ψηφίζει και έπειτα να απομακρύνεται από τα πολιτικά δρώμενα ή να επαναπαύεται μέχρι τις επόμενες εκλογές. Οφείλουμε να ασκούμε κριτική θετική ή αρνητική στα έργα κάθε κυβέρνησης αλλά και έλεγχο, όπως ακριβώς δεν θα αφήναμε κάποιους να χτίσουν το μελλοντικό μας σπίτι με δικό μας κεφάλαιο χωρίς καμία επίβλεψη.

Από την άλλη, η πολιτική φαντάζει ως ένα εργαλείο, μια κινητήριος δύναμη για την κοινωνία που την προσφέρει η ίδια η κοινωνία με την ψήφο της. Η πολιτική δεν είναι -ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να είναι- επάγγελμα, αλλά λειτούργημα που προέρχεται από την πηγαία ανάγκη των ανθρώπων να κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο.

Αξιοποιώντας τη λαϊκή εντολή σκοπός της δράσης όσων ασχολούνται με την πολιτική θα έπρεπε να είναι η προσφορά στους συμπολίτες τους και βασικά χαρακτηριστικά τους ο ανθρωπισμός, η τιμιότητα, ο αλτρουισμός και πολλά άλλα που δεν μεταβιβάζονται γονιδιακά, αλλά μεταλαμπαδεύονται. Φυσικά, όλα αυτά ακούγονται πολύ ιδανικά, παιδικά και αφελή σε ένα κόσμο που καταρρέουν τα ιδεώδη και συμβιβαζόμαστε όλο και περισσότερο με την πραγματικότητα, όποια και αν είναι αυτή.

Αντικρίζοντάς την, όμως, βλέπουμε ανθρώπους που «ζουν και αναπνέουν για το κόμμα», αλλά όχι για τη χώρα. Ανθρώπους που σε μια ζωή γεμάτη με φιλοδοξίες, πειρασμούς και πάθη ξέχασαν ότι τα κόμματα είναι το όχημα για την επίτευξη των στόχων και όχι ο αυτοσκοπός. Ανθρώπους ικανούς, που έγιναν άβουλοι φορείς προκάτ ιδεών και λόγων χάνοντας την καινοτομία, την ευρηματικότητα αλλά και τον εαυτό τους.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι άνθρωποι θα έρθει κάποτε η στιγμή να αναμετρηθούν με τη ζωή και τα πεπραγμένα τους. Θα έρθει η στιγμή που θα συνειδητοποιήσουν τη ματαιότητα των πράξεών τους και τα κενά τους έργα. Όμως δεν έχουμε πια την πολυτέλεια να περιμένουμε ώσπου να έρθει εκείνη η στιγμή. Στις επερχόμενες εκλογές θα έχουμε εκλογικό δικαίωμα σχεδόν μισό εκατομμύριο νέοι και νέες για πρώτη φορά. Ας πάμε, λοιπόν, όλοι στην κάλπη όσο το δυνατόν πιο υπεύθυνα και ενημερωμένα γίνεται!

Ας δείξουμε ότι έχουμε φωνή αλλά και σοβαρή κρίση. Πολλοί από εμάς που θα ψηφίσουμε για πρώτη φορά μπορεί να μην έχουν ασχοληθεί καθόλου με την πολιτική έως τώρα, πράγμα φυσικό σε σχέση μας τα ερεθίσματα που δεχόμαστε. Επειδή, όμως, κανείς δεν θα παλέψει για το μέλλον μας καλύτερα από εμάς τους ίδιους πρέπει το παραπάνω να αλλάξει. Πρέπει να πάρουμε εμείς τα κλειδιά των ευθυνών και να παλέψουμε για τον κόσμο που ονειρευόμαστε.

Διαβάστε επίσης:

• Εκλογές 2023: Επιλογές, κόμματα, τακτικές
• Εκλογές και νέοι: Ο γρίφος της ψήφου μας
• Εκλογές 2023: 19 ερωτήσεις και απαντήσεις για όσους ψηφίζουν πρώτη φορά
• «Όταν με χτυπούσαν ένιωθα ότι έχω πεθάνει» – Συγκλονίζει ο Αιγύπτιος ψαράς στη δίκη της Χρυσής Αυγής