Τι ψηφίζουμε τελικά;

Διάχυτο είναι το πνεύμα της αποχής από τις εκλογές ή τα πολιτικά, ιδιαίτερα στις νεανικές ομάδες. Όλοι έχουμε αντιληφθεί το κλίμα δυσαρέσκειας που επικρατεί. Τι αναζητούμε, εμείς οι νέοι, λοιπόν, ώστε να άρουμε την αδιαφορία μας;

Ιδιοτέλεια

Θεωρείται πλέον δεδομένο -ενίοτε εσφαλμένα- ότι κάθε μέτρο ή κάθε δήλωση εξυπηρετεί ορισμένα οικονομικά και κομματικά συμφέροντα. Απλώς, η πρόθεση συγκαλύπτεται από τους πολιτικούς. Αυτό είτε μας πολώνει, είτε μας αποστρέφει, αφού αντιλαμβανόμαστε όλη αυτή τη διαφθορά.

Για αυτόν τον λόγο, μάλιστα, η πολιτικοποίηση ενός θέματος θεωρείται ευαίσθητη υπόθεση (σχολείο, τραγωδία Τεμπών), γιατί έχει συνδεθεί με την ιδιοτέλεια και για κάποιο λόγο προσεγγίζεται υποκειμενικά. Ενώ, αντίθετα, η πολιτική προσέγγιση θα έπρεπε να κρίνεται θεμιτή, αφού με την πολιτική επιδιώκουμε το κοινό όφελος.

Θέλουμε επιχειρήματα ειλικρίνειας. Θέλουμε αιτιολογήσεις και δεδομένα που δεν στηρίζουν την πολιτική τοποθέτηση, αλλά η τοποθέτηση διαμορφώνεται εκ των υστέρων από αυτά. Θέλουμε αμερόληπτους πολιτικούς, που φροντίζουν για το δημόσιο, ενώ χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του (σχολεία, μετακινήσεις, υγεία). Αλλιώς, δεν θα συμβιβαστούμε, θα αντιδράσουμε. Θέλουμε διαφάνεια στις προθέσεις.

Πώς μας εξυπηρετεί, λοιπόν, να δηλώνεται η πρόθεση με κάθε απόφαση ή δήλωση; Πρώτον, η πολιτική αντιπαράθεση έτσι εστιάζει στον σκοπό κι έπειτα στην εξεύρεση των μέσων, η οποία αποτελεί κυρίως ορθολογική διαδικασία. Δεύτερον, όταν καθιερωθεί η νοοτροπία της ειλικρίνειας, θα μειωθούν οι συνωμοσιολογίες, ο παρασιτισμός και θα ενισχυθεί το κύρος κάθε απόφασης. Επομένως, θα ενισχυθεί η κατανόηση και η συνεργασία.

Πολιτικός λόγος

Είμαστε ικανοί πλέον να εντοπίζουμε την προπαγάνδα. Έχουμε διδαχθεί τους εκφραστικούς τρόπους που τη στηρίζουν από το σχολείο. Όταν τη συναντούμε, απογοητευόμαστε και θυμώνουμε, επειδή ο πομπός αμφισβήτησε τη νοημοσύνη μας. Αναμένουμε, λοιπόν, την πειθώ, τον λογικό συλλογισμό που έπεισε τον ίδιο τον πολιτικό, για να κριθεί στην κοινή βάση της λογικής.

Κουραστήκαμε με τα κατασκευασμένα επιχειρήματα προορισμένα για εμάς, θέλουμε να πιστέψουμε αυτό που πιστεύει ο ίδιος ο πολιτικός. Γιατί, ακόμη κι αν το πολιτικό πρόσωπο κατέχει την απόλυτη αλήθεια, αυτή αποδεικνύεται άχρηστη αν δεν καταφέρει να μας πείσει για τη βεβαιότητά του με επιχειρήματα, που θα έπειθαν ακόμη και τον λογικά σκεπτόμενο πολιτικό του αντίπαλο.

ΜΜΕ

Ο ελληνικός τύπος και η τηλεόραση λειτουργούν ανελεύθερα, και η μεροληψία τους αμαυρώνει το όνομα κάθε υπευθύνου, καλλιεργώντας μια ανεπιθύμητη αντιδραστικότητα προς τα μέσα αυτά και τα πολιτικά πρόσωπα. Η ενημέρωση δεν έχει πολιτικό προσανατολισμό όταν εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον. Καιρός να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη μας στα ΜΜΕ.

Εκλογές

Στην πράξη, το δικαίωμα του εκλέγεσθαι εξαγοράζεται, αφού οι προεκλογικές εκστρατείες αποβαίνουν πολυδάπανες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα φαινόμενα δικομματισμού και την ταύτιση της δημοτικότητας με την ικανότητα, γεγονός αντιδημοκρατικό. Έτσι, μπορεί το διαδίκτυο (π.χ. ιστοσελίδα που ενημερώνει , ακόμη και υποχρεωτικά, τους ψηφοφόρους για όλα τα κόμματα) και άλλα μέσα να αξιοποιηθούν, ώστε ποικιλία υποψηφίων και προσεγγίσεων να παρουσιάζονται στον λαό επί ίσοις -σχεδόν- όροις.

Παιδεία

Θα επιβραβεύσουμε όσους θα εξασφαλίσουν σύγχρονα και πλήρη σχολικά βιβλία, προγράμματα πολυγραμματισμού, διδασκαλία που προτρέπει την έρευνα (αναζήτηση πληροφοριών) και όχι την αποστήθιση. Επίσης, απαιτούμε να ενισχυθεί η αυτάρκεια του μαθητή (λ.χ. μέσα από εξάσκηση της αυτοδιδασκαλίας, με ελεύθερα ψηφιακά βοηθήματα, σαφή εξεταστέα ύλη), μακριά από την εξάρτηση και την εκμετάλλευση των φροντιστηριακών μονάδων. Τέλος, οι εκπαιδευτικές πολιτικές δεν έχουν ιδεολογία, άρα ζητούμε ένα υπερκομματικό εκπαιδευτικό σύστημα, ανεξάρτητο από τις πολιτικές αλλαγές.

Στόχοι-Ευθύνες

Καλούνται οι πολιτικοί να θέσουν συλλογικούς στόχους (μείωση τροχαίων ατυχημάτων, ρύπων, αύξηση της αιμοδοσίας, της φιλαναγνωσίας), επιδιώκοντάς τους διαρκώς, και να προτείνουν λύσεις σε πολιτικό διάλογο, ανεξάρτητα αν κυβερνούν ή αντιπολιτεύονται. Να αντιλαμβάνονται την έννοια της ευθύνης a priori της καταστροφής δηλαδή, όταν έχει νόημα. Τέλος, να αξιοποιήσουν το διαδίκτυο ως μέσο διαλόγου με τους πολίτες, ώστε να καλλιεργήσουν τη συλλογική υπευθυνότητα (δημοτικά και εθνικά forum).

Επιλογικά

Μπορεί η ιδεολογία να θεωρείται αμφιλεγόμενο θέμα, ωστόσο η υγιής πολιτική αποτελεί εγγύηση αυξημένης συμμετοχής. Αν δεν σημειωθεί εξυγίανση σήμερα, θα αντιστεκόμαστε, μέχρι να την καθιερώσουμε εμείς. Εξάλλου το μέλλον ανήκει περισσότερο σε εμάς, παρά σε εκείνους.

Διαβάστε ακόμη:

• Ακροδεξιά: Έχουμε τελειώσει με τον φασισμό;
• Με τα θύματα
• Τα χαμένα «κλειδιά» των ευθυνών

Πηγή εικόνας: Intime