Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφάσισε στις 2 Νοεμβρίου 2005 να ανακηρύξει την 27η Ιανουαρίου Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ημερομηνία επιλέχθηκε επειδή στις 27 Ιανουαρίου 1945 τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς – Μπίρκεναου στην Πολωνία.
Το σχέδιο της απόφασης αυτής, που υποβλήθηκε από το Ισραήλ και υποστηρίχθηκε από 89 χώρες, «καλεί τα κράτη – μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενεές τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος και να βοηθήσουν να προλαμβάνονται πράξεις γενοκτονίας».
Με την υπ. αριθμ. 3218/2004 ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων τον Ιανουάριο του 2004 και με το Προεδρικό Διάταγμα 31/2005 καθιερώθηκε και στην Ελλάδα η 27η Ιανουαρίου ως «Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος».
Στο Ισραήλ η ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος, το Γιομ Ασοά τιμάται την 27η μέρα του Εβραϊκού μήνα Νισάν που συνήθως είναι τον Απρίλιο.
Οι Εβραίοι της Ελλάδας (και όχι μόνο) έγιναν μέρος της «Τελικής Λύσης του Εβραϊκού Ζητήματος», την οποία εμπνεύστηκαν, οργάνωσαν και πραγματοποίησαν οι ναζί στην κλίμακα ολόκληρης της Ευρώπης.
Με τον όρο Ολοκαύτωμα περιγράφεται ο υποκινούμενος από το κράτος συστηματικός διωγμός και η γενοκτονία διαφόρων εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών ομάδων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τη Ναζιστική Γερμανία και τους συνεργάτες της.
Ο αριθμός των θυμάτων του εβραϊκού πληθυσμού συνήθως προσδιορίζεται στα έξι εκατομμύρια, αν και οι τυπικές εκτιμήσεις από τους ιστορικούς για το εύρος των θυμάτων κυμαίνονται από πέντε εκατομμύρια ως και πάνω από έξι εκατομμύρια.
Εκτός από τους Εβραίους, περίπου 220.000 Ρομά και Σίντι θανατώθηκαν στο Ολοκαύτωμα (μερικές εκτιμήσεις φτάνουν ως και τις 800.000), δηλαδή το 25-50% του ευρωπαϊκού τους πληθυσμού. Άλλες ομάδες που κρίθηκαν «φυλετικά κατώτερες» ή «ανεπιθύμητες» ήταν οι εξής:Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες αιχμάλωτοι σε κατεχόμενες περιοχές (περιλαμβανομένων των Ρώσων και άλλων Σλάβων), Πολωνοί μη Εβραίοι (2,8 έως 3 εκατομμύρια Πολωνοί Εβραίοι και πάνω από 3 εκατομμύρια Πολωνοί μη Εβραίοι), διανοητικά ασθενείς ή σωματικά ανάπηροι, ομοφυλόφιλοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Ελευθεροτέκτονες, Κομμουνιστές και άλλοι πολιτικοί αντιφρονούντες, συνδικαλιστές, καλλιτέχνες και κάποιοι Καθολικοί και Προτεστάντες κληρικοί που διώχτηκαν ή θανατώθηκαν.
#Holocaust Remembrance Day
On 27 January 1945, Auschwitz-Birkenau, the largest Nazi death camp, was liberated. pic.twitter.com/SiNb524Jrd— World Wide Days (@worldwidedays) January 27, 2022
Αν συνυπολογιστούν και αυτές οι πληθυσμιακές ομάδες, ο αριθμός των θυμάτων ανεβαίνει σημαντικά. Κάποιες εκτιμήσεις τοποθετούν το συνολικό αριθμό θυμάτων του Ολοκαυτώματος στα 26 εκατομμύρια ανθρώπους, όμως τα 9 έως 11 εκατομμύρια θύματα συνήθως θεωρείται η πιο αξιόπιστη εκτίμηση.
Αρνητές Ολοκαυτώματος
Τον τελευταίο καιρό ακούμε για ανθρώπους που αρνούνται συστηματικά και αόριστα πράγματα, όπως είναι για παράδειγμα οι αρνητές απογραφής. Ένα δυσάρεστο γεγονός είναι η υπαρξη αρνητών του Ολοκαυτώματος εως και σήμερα.
Τι σημαίνει πρακτικά να αρνείσαι την ύπαρξη του Ολοκαυτώματος; Οι υποστηρικτές αυτή της ανυπόστατης άποψης θεωρούν ότι ο συστηματικός διωγμός και η γενοκτονία με την υποκίνηση του κράτους διαφόρων εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών ομάδων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από την Ναζιστική Γερμανία και τους συνεργάτες της, συνέβη σε μικρότερο βαθμό απ’ ό,τι είναι κοινώς αποδεκτό, ενώ ορισμένοι έχουν φτάσει ακόμη και στο σημείο να πιστεύουν ότι δεν συνέβη καθόλου. Οι αρνητές του Ολοκαυτώματος, όμως, δεν αποτελούνται μόνο μεμονωμένα άτομα, αλλά και οργανωμένες ομάδες που αυτοπροσδιορίζονται ως «αναθεωρητές» και όχι ως αρνητές του Ολοκαυτώματος.
Ολοκαύτωμα: η πιο μελανή σελίδα στην ευρωπαϊκή ιστορία
Το Ολοκαύτωμα ήταν η συστηματική, κρατικά σχεδιασμένη και υποστηριζόμενη δίωξη και δολοφονία έξι εκατομμυρίων Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς και τους συμμάχους και συνεργάτες του. Το Ολοκαύτωμα ήταν μια κλιμακούμενη διαδικασία που πραγματοποιήθηκε σε όλη την Ευρώπη την περίοδο 1933-1945.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
- Ο αντισημιτισμός βρισκόταν στη βάση του Ολοκαυτώματος. Ο αντισημιτισμός, το μίσος προς ή η προκατάληψη απέναντι στους Εβραίους, ήταν η βασική αρχή της ναζιστικής ιδεολογίας. Αυτή η προκατάληψη ήταν επίσης ευρέως διαδεδομένη σε όλη την Ευρώπη.
- Η δίωξη των Εβραίων από τη ναζιστική Γερμανία προχώρησε και έγινε σταδιακά περισσότερο ακραία μεταξύ του 1933 και του 1945. Το αποκορύφωμα αυτής της ακρότητας ήταν η μαζική δολοφονία έξι εκατομμυρίων Εβραίων.
- Κατά τη διάρκεια του Β᾽ Παγκοσμίου Πολέμου, η ναζιστική Γερμανία και οι σύμμαχοι και συνεργάτες της σκότωσαν περίπου δύο στους τρεις Ευρωπαίους Εβραίους χρησιμοποιώντας θανατηφόρες συνθήκες διαβίωσης, βάναυση κακομεταχείριση, μαζικές εκτελέσεις και δηλητηριάσεις με αέρια, και ειδικά σχεδιασμένα κέντρα εξόντωσης.
Τι ήταν το Ολοκαύτωμα;
Το Ολοκαύτωμα (1933–1945) ήταν η συστηματική, κεντρικά σχεδιασμένη και υποστηριζόμενη δίωξη και δολοφονία έξι εκατομμυρίων Ευρωπαίων Εβραίων από το ναζιστικό γερμανικό καθεστώς και τους συμμάχους και συνεργάτες του. Το Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των ΗΠΑ ορίζει τα χρόνια του Ολοκαυτώματος ως το χρονικό διάστημα 1933-1945. Η εποχή του Ολοκαυτώματος ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1933, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα κατέλαβαν την εξουσία στη Γερμανία. Έληξε τον Μάιο του 1945, όταν οι Συμμαχικές Δυνάμεις νίκησαν τη ναζιστική Γερμανία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Ολοκαύτωμα αναφέρεται επίσης μερικές φορές ως “Σοά”, που σημαίνει «καταστροφή» στα εβραϊκά.
Όταν οι Ναζί ανήλθαν στην εξουσία στη Γερμανία, δεν προχώρησαν άμεσα σε μαζικές δολοφονίες. Ωστόσο, σύντομα άρχισαν να χρησιμοποιούν τον κρατικό μηχανισμό για να στοχοποιήσουν και να αποκλείσουν τους Εβραίους από τη γερμανική κοινωνία. Μεταξύ άλλων αντισημιτικών μέτρων, το ναζιστικό γερμανικό καθεστώς θέσπισε ρατσιστικούς νόμους και εφάρμοσε την πολιτική οργανωμένης βίας με στόχο τους Εβραίους της Γερμανίας. Οι ναζιστικές διώξεις κατά των Εβραίων έγιναν όλο και πιο ακραίες μεταξύ του 1933 και του 1945. Οι ακρότητες αυτές έφτασαν στο αποκορύφωμά τους μέσα από ένα σχέδιο το οποίο οι Ναζί ηγέτες αποκαλούσαν «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος». Η «Τελική Λύση» ήταν η οργανωμένη και συστηματική μαζική δολοφονία των Ευρωπαίων Εβραίων. Το ναζιστικό γερμανικό καθεστώς πραγματοποίησε την εβραϊκή γενοκτονία μεταξύ των ετών 1941 και 1945.
Γιατί οι Ναζί στοχοποίησαν τους Εβραίους;
Οι Ναζί έβαλαν στο στόχαστρο τους Εβραίους λόγω του έντονου αντισημιτισμού τους. Αυτό σημαίνει ότι ήταν προκατειλημμένοι απέναντι στους Εβραίους και τους μισούσαν. Στην πραγματικότητα, ο αντισημιτισμός αποτελούσε βασικό άξονα της ιδεολογίας τους και ακρογωνιαίο λίθο της κοσμοθεωρίας τους.
Οι Ναζί κατηγόρησαν ψευδώς τους Εβραίους ως υπεύθυνους για τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά προβλήματα της Γερμανίας. Συγκεκριμένα, τους κατηγόρησαν για την ήττα της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914–1918). Ορισμένοι Γερμανοί ενστερνίστηκαν άκριτα αυτούς τους ναζιστικούς ισχυρισμούς. Ο θυμός για την ήττα στον πόλεμο και οι οικονομικές και πολιτικές κρίσεις που ακολούθησαν, συνέβαλαν στην άνοδο του αντισημιτισμού στη γερμανική κοινωνία. Η αστάθεια της Γερμανίας κατά τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης (1918–1933), ο φόβος του κομμουνισμού και οι οικονομικοί κλυδωνισμοί της Μεγάλης Ύφεσης έκαναν επίσης πολλούς Γερμανούς πιο δεκτικούς στις ναζιστικές ιδέες, συμπεριλαμβανομένου του αντισημιτισμού.
Ωστόσο, δεν ήταν οι Ναζί που εφηύραν τον αντισημιτισμό. Ο αντισημιτισμός είναι μια παλιά και ευρέως διαδεδομένη προκατάληψη που έχει λάβει πολλές μορφές στη διάρκεια της ιστορίας. Στην Ευρώπη ανάγεται στην αρχαιότητα. Κατά τον Μεσαίωνα (500–1400), οι προκαταλήψεις κατά των Εβραίων βασίζονταν κυρίως στην πρώιμη χριστιανική πίστη και δοξασία, ιδίως στον μύθο ότι οι Εβραίοι ήταν υπεύθυνοι για τον θάνατο του Ιησού. Η καχυποψία και οι διακρίσεις, που είχαν τις ρίζες τους στις θρησκευτικές προκαταλήψεις, συνεχίστηκαν στην πρώιμη σύγχρονη Ευρώπη (1400–1800). Εκείνη την εποχή, οι ηγέτες σε ένα μεγάλο μέρος της χριστιανικής Ευρώπης απέκλεισαν τους Εβραίους από τις περισσότερες πτυχές της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Αυτός ο αποκλεισμός συνέβαλε στη δημιουργία στερεοτύπων για τους Εβραίους ως ανεπιθύμητων.
Καθώς η Ευρώπη γινόταν πιο κοσμική, σε πολλά μέρη καταργήθηκαν οι περισσότεροι νομικοί περιορισμοί κατά των Εβραίων. Αυτό, ωστόσο, δε σήμαινε το τέλος του αντισημιτισμού. Εκτός από τον θρησκευτικό αντισημιτισμό, καθιερώθηκαν και άλλοι τύποι αντισημιτισμού στην Ευρώπη τον 18ο και 19ο αιώνα. Αυτές οι νέες μορφές περιελάμβαναν τον οικονομικό, τον εθνικιστικό και τον φυλετικό αντισημιτισμό. Τον 19ο αιώνα, οι αντισημίτες ισχυρίζονταν ψευδώς ότι οι Εβραίοι ήταν υπεύθυνοι για πολλά κοινωνικά και πολιτικά δεινά της σύγχρονης, βιομηχανικής κοινωνίας. Οι φυλετικές θεωρίες, η ευγονική και ο κοινωνικός δαρβινισμός δικαιολογούσαν ψευδώς αυτά τα μίση. Η ναζιστική προκατάληψη κατά των Εβραίων βασίστηκε σε όλα αυτά τα στοιχεία, αλλά κυρίως στον φυλετικό αντισημιτισμό. Φυλετικός αντισημιτισμός είναι η προκατάληψη ότι οι Εβραίοι είναι μια ξεχωριστή και κατώτερη φυλή.
Το Ναζιστικό Κόμμα προώθησε μια δριμύτατη μορφή φυλετικού αντισημιτισμού. Ήταν η κεντρική ιδέα της φυλετικής κοσμοθεωρίας του κόμματος. Οι Ναζί πίστευαν ότι ο κόσμος ήταν χωρισμένος σε ξεχωριστές φυλές και ότι ορισμένες από αυτές τις φυλές ήταν ανώτερες από άλλες. Θεωρούσαν ότι οι Γερμανοί ήταν μέλη της υποτιθέμενης ανώτερης «Αρίας» φυλής. Υποστήριζαν ότι οι «Άριοι» ήταν εγκλωβισμένοι σε έναν αγώνα για την επιβίωση ενάντια σε άλλες, κατώτερες φυλές. Επιπλέον, οι Ναζί πίστευαν ότι η αποκαλούμενη «εβραϊκή φυλή» ήταν η κατώτερη και η πιο επικίνδυνη από όλες. Σύμφωνα με τους Ναζί, οι Εβραίοι αποτελούσαν μια απειλή που έπρεπε να εκριζωθεί από τη γερμανική κοινωνία. Διαφορετικά, επέμεναν οι Ναζί, η «εβραϊκή φυλή» θα διέφθειρε οριστικά και θα κατέστρεφε τον γερμανικό λαό. Ο φυλετικός ορισμός των Ναζί για τους Εβραίους περιελάμβανε πολλά άτομα που αυτοπροσδιορίζονταν ως Χριστιανοί ή δεν ασκούσαν τον Ιουδαϊσμό.
Πού έγινε το Ολοκαύτωμα;
Το Ολοκαύτωμα ήταν μια ναζιστική γερμανική πρωτοβουλία που πραγματοποιήθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη που ελεγχόταν από τη Γερμανία και τον Άξονα. Επηρέασε σχεδόν το σύνολο του εβραϊκού πληθυσμού της Ευρώπης, ο οποίος το 1933 αριθμούσε 9 εκατομμύρια άτομα.
Το Ολοκαύτωμα ξεκίνησε στη Γερμανία μόλις ο Αδόλφος Χίτλερ ανέλαβε καγκελάριος τον Ιανουάριο του 1933. Σχεδόν αμέσως, το ναζιστικό γερμανικό καθεστώς (το οποίο αυτοαποκαλούταν το Τρίτο Ράιχ) απέκλεισε τους Εβραίους από την οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή της Γερμανίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, το καθεστώς πίεζε όλο και περισσότερο τους Εβραίους να μεταναστεύσουν.
Όμως, οι ναζιστικές διώξεις των Εβραίων εξαπλώθηκαν και πέρα από τη Γερμανία. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, η ναζιστική Γερμανία ακολούθησε μία επιθετική εξωτερική πολιτική. Αυτή η άτεγκτη πολιτική οδήγησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος ξέσπασε στην Ευρώπη το 1939. Η εδαφική επέκταση προπολεμικά και κατά τη διάρκεια του πολέμου έθεσε τελικά υπό τον γερμανικό έλεγχο εκατομμύρια περισσότερους Εβραίους .
Η εδαφική επέκταση της ναζιστικής Γερμανίας ξεκίνησε το διάστημα 1938–1939. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Γερμανία προσάρτησε τη γειτονική Αυστρία και τη Σουδητία και κατέλαβε τα εδάφη της Τσεχίας. Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, η ναζιστική Γερμανία ξεκίνησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1939–1945) με την επίθεση στην Πολωνία. Στα επόμενα δύο χρόνια, η Γερμανία εισέβαλε και κατέλαβε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των δυτικών τμημάτων της Σοβιετικής Ένωσης.
Η ναζιστική Γερμανία επέκτεινε περαιτέρω τον έλεγχό της σχηματίζοντας συμμαχίες με τις κυβερνήσεις της Ιταλίας, της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας.
Δημιούργησε επίσης κράτη-μαριονέτες στη Σλοβακία και την Κροατία. Όλες αυτές οι χώρες μαζί αποτελούσαν τα ευρωπαϊκά μέλη της συμμαχίας του Άξονα, που περιελάμβανε επίσης την Ιαπωνία.
Μέχρι το 1942, ως αποτέλεσμα προσαρτήσεων, εισβολών, κατοχών και συμμαχιών, η ναζιστική Γερμανία έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και τμήματα της Βόρειας Αφρικής. Ο ναζιστικός έλεγχος οδήγησε σε σκληρές πολιτικές και τελικά στις μαζικές δολοφονίες των Εβραίων πολιτών σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Οι Ναζί και οι σύμμαχοι και συνεργάτες τους δολοφόνησαν έξι εκατομμύρια Εβραίους.
Πώς η ναζιστική Γερμανία και οι σύμμαχοι και συνεργάτες της καταδίωκαν τους Εβραίους;
Μεταξύ των ετών 1933 και 1945, η ναζιστική Γερμανία μαζί με τους συμμάχους και τους συνεργάτες της εφάρμοσαν ένα ευρύ φάσμα αντιεβραϊκών πολιτικών και μέτρων.
Οι πολιτικές αυτές ήταν διαφορετικές από τόπο σε τόπο. Για τον λόγο αυτόν, δε βίωσαν όλοι οι Εβραίοι το Ολοκαύτωμα με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο, σε όλες τις περιπτώσεις, εκατομμύρια άνθρωποι διώχθηκαν μόνο και μόνο επειδή προσδιορίστηκαν ως Εβραίοι.
Σε όλα τα εδάφη που ελέγχονταν και κατευθύνονταν από τους Γερμανούς, οι διώξεις των Εβραίων έλαβαν ποικίλες μορφές:
- Νομικές διακρίσεις με τη μορφή αντισημιτικών νόμων. Σε αυτές περιλαμβάνονταν οι φυλετικοί νόμοι της Νυρεμβέργης και πολυάριθμοι άλλοι νόμοι που εισήγαγαν διακρίσεις.
- Διάφορες μορφές δημόσιας ταυτοποίησης και αποκλεισμού. Αυτές περιλάμβαναν αντισημιτική προπαγάνδα, μποϊκοτάζ εβραϊκών επιχειρήσεων, δημόσιο εξευτελισμό και υποχρεωτική σήμανση (όπως το σήμα με το εβραϊκό αστέρι που το φορούσαν ως περιβραχιόνιο ή στα ρούχα).
- Οργανωμένη βία. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Νύχτα των Κρυστάλλων (Kristallnacht). Υπήρξαν επίσης μεμονωμένα περιστατικά και άλλα πογκρόμ (βίαιες ταραχές).
- Εκτοπισμός. Οι αυτουργοί χρησιμοποίησαν τακτικές καταναγκαστικής μετανάστευσης, επανεγκατάστασης, απέλασης, εκτόπισης και γκετοποίησης για να εκτοπίσουν τους Εβραίους και τις εβραϊκές κοινότητες.
- Εγκλεισμός. Οι αυτουργοί φυλάκισαν τους Εβραίους σε ασφυκτικά γεμάτα γκέτο, στρατόπεδα συγκέντρωσης και στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, όπου πολλοί πέθαναν από την πείνα, τις ασθένειες και άλλες απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης.
- Κλοπές και λεηλασίες ευρείας κλίμακας. Η κατάσχεση της περιουσίας των Εβραίων, των προσωπικών τους αντικειμένων και των τιμαλφών τους αποτέλεσε καίριο στοιχείο του Ολοκαυτώματος.
- Καταναγκαστική εργασία. Οι Εβραίοι ήταν υποχρεωμένοι να εκτελούν καταναγκαστική εργασία στην υπηρεσία των πολεμικών επιχειρήσεων του Άξονα ή για τον πλουτισμό των ναζιστικών οργανώσεων, του στρατού ή/και των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
- Πολλοί Εβραίοι πέθαναν ως αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών. Ωστόσο, πριν από το 1941, η συστηματική μαζική δολοφονία όλων των Εβραίων δεν αποτελούσε πολιτική των Ναζί. Από το 1941, όμως, οι ηγέτες των Ναζί αποφάσισαν να εξολοθρεύσουν μαζικά τους Εβραίους της Ευρώπης. Ονόμασαν αυτό το σχέδιο «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος».
Τι ήταν η «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος»;
Η ναζιστική «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος» (Endlösung der Judenfrage) ήταν η προμελετημένη και συστηματική μαζική δολοφονία των Ευρωπαίων Εβραίων.
Ήταν το τελικό στάδιο του Ολοκαυτώματος και πραγματοποιήθηκε από το 1941 έως το 1945. Αν και πολλοί Εβραίοι σκοτώθηκαν πριν από την έναρξη της «Τελικής Λύσης», η συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων θυμάτων δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Στα πλαίσια της «Τελικής Λύσης», η ναζιστική Γερμανία διέπραξε μαζικές δολοφονίες σε μια άνευ προηγουμένου κλίμακα. Υπήρχαν δύο κύριοι τρόποι εξόντωσης. Μια μέθοδος ήταν οι μαζικές εκτελέσεις. Οι γερμανικές διμοιρίες πραγματοποίησαν μαζικές εκτελέσεις στα περίχωρα χωριών, κωμοπόλεων και πόλεων σε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη. Η άλλη μέθοδος ήταν ο θάνατος από ασφυξία με τη χρήση δηλητηριώδους αερίου. Οι επιχειρήσεις θανάτωσης με αέρια διεξήχθησαν σε κέντρα εξόντωσης και σε κινητούς θαλάμους αερίων (φορτηγά).
Μαζικές εκτελέσεις
Το ναζιστικό γερμανικό καθεστώς διέπραξε μαζικές εκτελέσεις αμάχων σε μια πρωτοφανή κλίμακα. Μετά την εισβολή της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση τον Ιούνιο του 1941, οι γερμανικές διμοιρίες άρχισαν να πραγματοποιούν μαζικές εκτελέσεις των κατά τόπο Εβραίων. Στην αρχή, οι διμοιρίες αυτές στόχευαν Εβραίους άνδρες που ήταν σε ηλικία στράτευσης. Αλλά από τον Αύγουστο του 1941 είχαν ξεκινήσει να σφαγιάζουν ολόκληρες εβραϊκές κοινότητες. Αυτές οι σφαγές διεξάγονταν συχνά στο φως της ημέρας και σε πλήρη θέα και ακτίνα ακοής των κατοίκων της περιοχής.
Οι επιχειρήσεις μαζικών εκτελέσεων διεξήχθησαν σε περισσότερες από 1.500 πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά σε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη. Οι γερμανικές διμοιρίες, που είχαν αναλάβει την εξολόθρευση του τοπικού εβραϊκού πληθυσμού, κινούνταν σε όλη την περιοχή διαπράττοντας φρικτές σφαγές. Συνήθως, αυτές οι μονάδες εισέρχονταν σε μια πόλη και συγκέντρωναν τους Εβραίους πολίτες. Στη συνέχεια, μετέφεραν τους Εβραίους κατοίκους στα περίχωρα της πόλης. Μετά τους ανάγκαζαν να σκάψουν έναν ομαδικό τάφο ή τους πήγαιναν σε ομαδικούς τάφους που είχαν ετοιμαστεί εκ των προτέρων. Στο τέλος, οι γερμανικές δυνάμεις ή/και οι τοπικές βοηθητικές μονάδες πυροβολούσαν όλους τους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά μέσα σε αυτούς τους λάκκους. Μερικές φορές, οι σφαγές αυτές περιελάμβαναν τη χρήση ειδικά σχεδιασμένων κινητών μονάδων αερίων (φορτηγά). Οι αυτουργοί χρησιμοποιούσαν αυτές τις κινητές μονάδες για να προκαλέσουν ασφυξία στα θύματα με το μονοξείδιο του άνθρακα της εξάτμισης.
Οι Γερμανοί διεξήγαγαν επίσης μαζικές εκτελέσεις σε κέντρα εξόντωσης στην κατεχόμενη ανατολική Ευρώπη. Συνήθως, αυτά βρίσκονταν κοντά σε μεγάλες πόλεις. Στις τοποθεσίες αυτές περιλαμβάνονταν το Ένατο Φρούριο στο Κόβνο (Κάουνας), τα δάση Ρούμπουλα και Μπικερνιέκι στη Ρίγα και το Μάλυ Τρoστενιέτς κοντά στο Μινσκ.
Σε αυτά τα κέντρα εξόντωσης, οι Γερμανοί και οι τοπικοί συνεργάτες τους δολοφόνησαν δεκάδες χιλιάδες Εβραίους από τα γκέτο του Κόβνο, της Ρίγας και του Μινσκ. Στα ίδια κέντρα εξόντωσης, σκότωσαν επίσης δεκάδες χιλιάδες Γερμανούς, Αυστριακούς και Τσέχους Εβραίους. Στο Μάλυ Τρoστενιέτς, χιλιάδες θύματα δολοφονήθηκαν επίσης σε κινητούς θαλάμους αερίων.
Οι γερμανικές διμοιρίες, που διέπραξαν τις μαζικές εκτελέσεις στην ανατολική Ευρώπη, περιελάμβαναν τα τάγματα θανάτου Einsatzgruppen (ειδικές ομάδες δράσης των SS και της αστυνομίας), τάγματα της Αστυνομίας Τάξης και μονάδες της Waffen-SS (ένοπλα τμήματα των SS). Ο γερμανικός στρατός (Βέρμαχτ) παρείχε υλικοτεχνική υποστήριξη και ανθρώπινο δυναμικό. Ορισμένες μονάδες της Βέρμαχτ πραγματοποίησαν επίσης σφαγές. Σε πολλά μέρη, στις μαζικές εκτελέσεις συμμετείχαν τοπικές βοηθητικές μονάδες που συνεργάζονταν με τα SS και την αστυνομία. Οι βοηθητικές αυτές μονάδες σχηματίστηκαν από τους κατά τόπους πολιτικούς, στρατιωτικούς και αστυνομικούς αξιωματούχους.
Δύο εκατομμύρια Εβραίοι δολοφονήθηκαν σε μαζικές εκτελέσεις ή σε κινητούς θαλάμους αερίων σε εδάφη που είχαν καταληφθεί από τις σοβιετικές δυνάμεις.
Με πληροφορίες από εγκυκλοπαίδεια ολοκαυτώματος
Πηγή εικόνων: unsplash
Δείτε ακόμη:
JOBS
Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα
Marketing
Πλήρης Απασχόληση
18-12-2023
Νέα Ιωνία Αττικής
Πληροφορική
Πρακτική Άσκηση
05-02-2024
Άγιος Δημήτριος Αττικής
ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;
TRENDING
