Κάποια Μίλησε: Δικαίωση ή απογοήτευση για την ταινία που ασχολήθηκε με το σκάνδαλο Weinstein;

Πριν από λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε στους ελληνικούς κινηματογράφους η ταινία «Κάποια Μίλησε». Η ταινία ασχολείται με το σκάνδαλο Weinstein, το οποίο συγκλόνισε το Χόλιγουντ και γέννησε το κίνημα του #MeToo.

Συγκεκριμένα, η ταινία ακολουθεί δύο γυναίκες ρεπόρτερ των New York Time, τη Τζόντι Κόντορ και τη Μέγκαν Τόουι, οι οποίες με πολύ κόπο και προσπάθεια κατάφεραν να κάνουν ένα ιστορικό πλέον ρεπορτάζ αποκαλύπτοντας τα εγκλήματα του παραγωγού της Miramax Harvey Weinstein, «γεννώντας» με αυτό τον τρόπο το κίνημα του #Metoo και «σπάζοντας» δεκαετίες σιωπής γύρω από το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης στο Χόλιγουντ.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε την Κάρει Μάλιγκαν (Μέγκαν) και τη Ζόι Καζάν (Τζόντι), κάτι που από μόνο του ήταν αρκετό για να μου κινήσει το ενδιαφέρον. Άλλωστε η Κάρει Μάλιγκαν πρωταγωνίστησε στο εξαιρετικό «Promising Young Woman», το οποίο μάλιστα έλαβε και Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου, συνδέοντας με αυτό τον τρόπο το όνομά της με ταινίες που θέτουν στο επίκεντρό τους τη σεξουαλική κακοποίηση.

Κάποια Μίλησε: Τα καλά, τα κακά και… τα μέτρια!

Η ταινία «Κάποια Μίλησε» αποτελεί μία κινηματογραφική απόπειρα σκιαγράφησης του πώς φτάσαμε στο κίνημα του #MeToo, το οποίο ξεκινώντας από το Χόλιγουντ ξεπέρασε τα σύνορα των Η.Π.Α., αλλά και γενικότερα της showbiz. Η ταινία έχοντας στα βασικά της «συστατικά» την Κάρεϊ Μάλιγκαν και ένα σενάριο βασισμένο σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα του Χόλιγουντ, σε βάζει εξαρχής στο τρυπάκι να περιμένεις πολλά. Και η αλήθεια είναι πως δεν σε απογοητεύει εντελώς, αλλά δε σε αφήνει και εντελώς «γεμάτο».

Στα αρνητικά της ταινίας είναι το γεγονός πως σε κάποια σημεία η πλοκή είναι αργή, με αποτέλεσμα να κουράζει. Ο θεατής χρειάζεται περισσότερες εξελίξεις και ίσως όχι και τόσες πληροφορίες, που σε ορισμένα σημεία ενδεχομένως να είναι περιττά μπερδεύοντάς τον. Ειδικά, αν μιλάμε για έναν θεατή που μπαίνοντας στην αίθουσα δεν έχει μελετήσει λεπτομερώς το σκάνδαλο, τότε πολλά σημεία τον μπερδεύουν και τον κουράζουν. Παρόλα αυτά αν κάποιος-α δεν ξέρει και πολλά για το σκάνδαλο του Weistein, φεύγοντας από την κινηματογραφική αίθουσα σίγουρα θα ξέρει.

Βλέποντας την ταινία, αν και είναι εξαιρετικά πιθανό να «βυθιστείς» στην πληροφορία και το «χάος» των ονομάτων, αυτό που σίγουρα θα καταλάβεις είναι πως στο Χόλιγουντ είχε στηθεί ένα σύστημα που δεν προήγαγε μόνο την κακοποίηση αλλά και την φίμωση των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης με «αρχηγό» το Harvey Weistein. Συγκεκριμένα, ο Harvey Weistein είχε δημιουργήσει μία πάγια «τεχνική» κατά την οποία ανάγκαζε ηθοποιούς να κάνουν σεξ μαζί του χωρίς τη συναίνεσή τους, ενώ αν κάποια κατάφερνε να του ξεφύγει έτρωγε ολικό ban από κινηματογραφικές παραγωγές ή αναγκαζόταν να προχωρήσει σε ένα δυσμενή συμβιβασμό.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη She Said (@shesaidfilm)

Όσον αφορά το συμβιβασμό, τα θύματα που έβρισκαν το κουράγιο να κινηθούν νομικά βρίσκονταν σε αδιέξοδο καταλήγοντας πάντα σε αυτόν. Ο συμβιβασμός ήταν η μοναδική δικαίωση που μπορούσαν να βρουν, με το concept του συμβιβασμού να αποτελεί από μόνο του ένα «γρανάζι» στη μηχανή που συντηρούσε το ήδη υπάρχον σύστημα του Harvey Weistein. Στην ταινία αναφέρεται χαρακτηριστικά πως δύο γυναίκες, εκ των οποίων η μία είχε δεχτεί σεξουαλική κακοποίηση και η άλλη συστηματική σεξουαλική παρενόχληση από τον παραγωγό, αναγκάστηκαν να υπογράψουν ένα συμβιβασμό με τους όρους να είναι σχεδόν ανύπαρκτοι για τον κακοποιητή.

Η γυναίκα που μιλάει στη Τζόντι αποκαλύπτει πως εκείνη και η φίλη της αποφάσισαν να προβούν σε συμβιβασμό, επειδή ο δικηγόρος τους υπέδειξε ότι ήταν η μοναδική τους λύση. Ωστόσο, ακόμη και μέσω του συμβιβασμού ήθελαν να θέσουν «σκληρούς» όρους απέναντι στο Harvey Weinstein, προκειμένου να σιγουρευτούν ότι καμία γυναίκα δε θα πέσει ξανά θύμα του. Μεταξύ άλλων αναφέρεται πως ζήτησαν ο Harvey Weistein να παρακολουθείται από ψυχολόγο και μάλιστα στις πρώτες συνεδρίες ήθελε η μία από τις δύο να είναι παρούσα, ώστε να μην πει ψέματα. Τελικά, αυτό που έλαβαν ως όρο στο συμβιβασμό ήταν να μη μπορούν να επισκεφτούν οι ίδιες ψυχολόγο και να λάβουν βοήθεια για να ξεπράσουν όσα έγιναν, εκτός και αν λάμβαναν την άδεια του… κακοποιητή!

Το ενδιαφέρον είναι πως η ταινία δε στέκεται μόνη της χρονικά, αλλά είναι τοποθετημένη σε ένα ευρύτερο χρονικό πλαίσιο που βοηθάει να καταλάβουμε πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Στην αρχή γίνεται αναφορά στις καταγγελίες που έγιναν ενάντια στο Donald Trump, ενώ στη συνέχεια μας δείχνει τον αγώνα των ρεπόρτερ να αποσπάσουν επώνυμες μαρτυρίες για να στηρίξουν το ρεπορτάζ τους. Με αυτό τον τρόπο καθίσταται σαφή η τρομολαγνεία που είχαν «σπείρει» άνδρες με επιρροή σε διάφορες βιομηχανίες και το πόσο δύσκολη ήταν η προσπάθεια διάλυσης του συστήματος που είχε στηθεί με τρόπο που ωφελούσε τη διαρκή ενδυνάμωση και αναπαραγωγή του.

Με λίγα λόγια όλοι ήξεραν και κανένας δε μιλούσε. Ή μάλλον δεν τολμούσε να μιλήσει. Τουλάχιστον όχι μέχρι τη στιγμή που δημοσιεύτηκε το ρεπορτάζ, το οποίο για να κυκλοφορήσει έπρεπε να επιβιώσει από ένα σύστημα και έναν κοινωνικό περίγυρο που φοβόταν και την ίδια του τη σκιά και «έτρωγε» όποιον και όποια ήθελε να μιλήσει ανοιχτά.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη She Said (@shesaidfilm)

Η σκηνή που ξεχώρισε

Αν και η ταινία αφορούσε το ξέσπασμα του #MeToo και τη δημιουργία του επίμαχου ρεπορτάζ για το Harvey Weinstein, το κοινό είχε την ευκαιρία να δει τον τρόπο με τον οποίο κυλούσε η καθημερινή ζωή των δύο γυναικών, που μέσα σε όλα ήταν εργαζόμενες μητέρες και γυναίκες. Μέσα στην ταινία είδαμε διακριτικά το μισογυνισμό που πολύ εύκολα μπορεί να «τρυπώσει» στην καθημερινότητα μιας γυναίκας.

Μία σκηνή που ανέδειξε τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να «ξεφυτρώσει» ο μισογυνισμός ανά πάσα ώρα και στιγμή. Πρόκειται για τη στιγμή που οι δύο ρεπόρτερ και η αρχισυντάκτριά τους βρέθηκαν σε ένα μαγαζί, προκειμένου να συζητήσουν κάποια πράγματα για το συγκεκριμένο θέμα. Τότε, ένας άντρας πλησίασε και άρχισε να τις φλερτάρει. Όταν η Μέγκαν τον έδιωξε ευγενικά λέγοντάς του πως έχουν μία σοβαρή συζήτηση, εκείνος της απάντησε πως «θα έπρεπε να κάνουν κάτι άλλο». Το υπονοούμενο ήταν σαφές και το ύφος ειρωνικό και προσβλητικό.

Τότε, είδαμε μία «έκρηξη» οργής από τη Μέγκαν, αφού η πρωταγωνίστρια την «έκρυβε» καιρό μέσα της. Και αυτή η αντίδραση είναι ο τρόπος με τον οποίο νιώθει η κάθε γυναίκα που θέλει να την αφήσουν ήσυχη αλλά αυτό δε συμβαίνει ακόμη και όταν το ζητάει. Και αυτό συμβαίνει επειδή στα μάτια μερικών αντρών «είναι κολακευτικό» να κάνουν κάτι τέτοιο, ακόμη και όταν ξεπερνούν τα όρια της γυναίκας που κάθεται απέναντί του γιατί απλώς «έτσι θέλουν».

Ε λοιπόν σε αυτή τη σκηνή η Κάρει Μάλιγκαν «μιλάει» στην ψυχή πολλών γυναικών και δείχνει πώς θα ήθελαν να αντιδράσουν, όταν άντρες -συχνά παντελώς άγνωστοι- παραβιάζουν τα προσωπικά τους όρια. Είτε αυτές οι γυναίκες φωνάζουν λοιπόν είτε όχι, όταν τα όριά τους ξεπερνιούνται κατ’ επανάληψη, η Κάρεϊ Μάλιγκαν είναι το εσωτερικό mood τους.

@m.g.editss #fyp #shesaid #movieclips #movie 🎬 #careymulligan #femininerage #metoo #movement #fyy #fyppp #foryourpage ♬ Love You So – The King Khan & BBQ Show

Κάποια Μίλησε: Δικαίωση ή απογοήτευση για την ταινία που ασχολήθηκε με το σκάνδαλο Weinsten;

Κλείνοντας, θα θέλαμε να δώσουμε μία απάντηση στο αρχικό ερώτημα που τέθηκε από τον τίτλο. Η αλήθεια είναι βέβαια κάπου στη μέση και εξαρτάται από τις προσδοκίες που είχε αυτός/αυτή που είδε την ταινία.

Οι ηθοποιοί υποδύθηκαν επαρκώς τις δύο ρεπόρτερ αποτίοντας φόρο τιμής σε δύο δημοσιογράφους που κάνουν με σωστό τρόπο τη δουλειά τους και τηρούν τους κώδικες δεοντολογίες εν μέσω ομολογουμένως χαλεπών καιρών για το επάγγελμα. Η πλοκή σε ορισμένα σημεία ήταν «αργή», αλλά ήταν κάτι που σε γενικές γραμμές «παλευόταν».

Επομένως, η δικαίωση ή η απογοήτευση εξαρτάται από τις προσδοκίες που έχεις για την ταινία, πριν μπεις στην κινηματογραφική αίθουσα (ή πατήσει το play). Αν λοιπόν περιμένεις να δεις μία ταινία που περιγράφει τη δημιουργία ενός σημαντικού ρεπορτάζ με ύφος που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ταινία και το ντοκιμαντέρ, τότε θα μείνεις ευχαριστημένος/-η και θα νιώσεις μάλλον δικαίωση. Αν περιμένεις να δεις μία ταινία, που θεωρείς ότι θα δώσει μία φρέσκια οπτική στο #MeToo, τότε μάλλον θα απογοητευτείς.

Ωστόσο, αυτή η ακριβώς η αναντιστοιχία των προσδοκιών και της επίτευξής τους στο πλαίσιο της ταινίας είναι που κάνουν την ταινία μέτρια. Και ίσως τελικά το μέτριο να είναι και η μεγαλύτερη απογοήτευση!

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη She Said (@shesaidfilm)

Διαβάστε ακόμη:

• «Το πιο Τυχερό Κορίτσι στον Κόσμο»: Μία ιστορία για τα τραύματα που «θάβουν» βαθιά κάποια κορίτσια