Ένα κείμενο για το Maestro

Και ρωτάνε γιατί το Maestro; Γιατί αυτή η σειρά να ταξιδέψει σε μια πλατφόρμα παγκόσμιας εμβέλειας (Netflix); Γιατί αυτή η σειρά και όχι κάποια άλλη; Γιατί αυτή η σειρά είναι ό,τι πιο καθηλωτικό έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια στην ελληνική (και όχι μόνο) τηλεόραση.

• Το «Maestro» φέρνει την ελληνική τηλεόραση στη νέα εποχή

Γιατί όλα είναι τόσο έντεχνα διαπλεκόμενα, γιατί ο τίτλος δεν είναι τυχαίος, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης με πραγματική μαεστρία αλληλοσυμπληρώνει τους χαρακτήρες εναλλάσσοντας εξαιρετική μουσική και μαγικό τοπίο. Είναι το αποκορύφωμα της καριέρας του και όπως ήταν αναμενόμενο μονοπωλεί τις συζητήσεις του κοινού.

Το σενάριο τον βρίσκει ως ένα τίμιο δάσκαλο μουσικής, ο οποίος εμφανίζεται ως μεσσίας που έρχεται να εξιλεώσει το μικρό νησί από τις κρυφές του αμαρτίες. Μέσα από τις εικόνες του νησιού ο Παπακαλιάτης μας ταξιδεύει σε μια γνώριμη κοινωνία με αρκετά ταμπού και δυσκολίες, είναι όμως σχετικά γνώριμη, κάτι μας θυμίζει. Έχει μνήμες από πατριαρχικές οικογένειες με το παράδειγμα του Χαράλαμπου που είναι ο βάναυσος κακοποιητής πατέρας , ο οποίος χειροδικεί στον γιό του και την γυναίκα του. Μας θυμίζει κλειστές κοινωνίες που θα σχολιάσουν την παραμικρή σου κίνηση και συμπεριφορά. Όμως, μέσα σε όλα αυτά κρύβονται τα μυστικά των κατοίκων, η ιστορία τους, ο αληθινός «σταυρός» που ο καθένας τους κουβαλάει και προσπαθεί μέσω των προβλημάτων των άλλων να ξεχαστεί και να καταπιαστεί. Στο προσκήνιο έρχεται η έμφυλη βία της διπλανής πόρτας, η διαφθορά των επιφανών πολιτών, τα κατακερματισμένα όνειρα των καλλιτεχνών της οικονομικής κρίσης και η υποκρισία της ελληνικής οικογένειας.

Η φωτογραφία το λιγότερο μαγική, φροντισμένη, ντελικάτη ψάχνει την ομορφιά σε κάθε γωνιά. Οι εικόνες μοσχοβολούν ακριβό άρωμα και το ντύσιμο τους είναι στην τρίχα σε βαθμό που νομίζεις ότι ζεις την στιγμή μαζί με τους πρωταγωνιστές. Οι ερμηνείες με την φυσικότητα και την απλότητα τους καταφέρνουν να μοιάζουν βαρύγδουπες με τα έντονα συναισθήματα που σου προκαλούν. Είναι τόσο έντονα που θαρρείς διαπερνούν την ψυχή σου. Η σειρά σε κάνει να αισθάνεσαι έντονα, να δακρύσεις από συγκίνηση, θυμό και λύπη. Δεν σε κάνει να σπαζοκεφαλιάσεις, απλά να αισθανθείς, να δεις μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών, αγγίζει την ψυχή σου χωρίς πολύχρωμες φαμφάρες, αλλά με μια φυσική αγνότητα που βγαίνει από την αλήθεια τους.

Το «ευχαριστώ» στον Παπακαλιάτη είναι λίγο, όχι γιατί μας έβαλε στο Netflix, αλλά γιατί μας έκανε να ζήσουμε τόσο έντονα συναισθήματα σε μικρό χρονικό διάστημα και μας έβαλε σε σκέψεις.. σκέψεις εποικοδομητικές, να αναλογιστούμε τη συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους, κυρίως όμως απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, γιατί τις περισσότερες φορές από αυτόν κρυβόμαστε.

Εν τέλει, το Maestro συνομιλεί με την εποχή και το κάνει χωρίς αμηχανία, αφού όλα είναι τόσο προσεγμένα και καλοδουλεμένα που κάνουν την σειρά χάρμα οφθαλμών.

Διαβάστε επίσης:

• Το Maestro είναι και επισήμως διαθέσιμο στο Netflix
• Maestro: Όλα όσα γνωρίζουμε για τη 2η σεζόν – Πού θα προβληθεί και πότε θα ξεκινήσουν τα γυρίσματα
• Χριστόφορος Παπακαλιάτης: Ποιο ήταν το λάθος που έκανε στο Maestro