Ο θυελλώδης έρωτας της Frida Khalo με τον Diego Rivera

Η εμβληματική αυτoπροσωπογραφία της Φρίντα Κάλο «Diego y yo» πωλήθηκε πρόσφατα σε δημοπρασία του Sotheby’s σε τιμή ρεκόρ 34,9 εκατομμύρια δολάρια.

Ο πίνακας ζωγραφικής που δημιουργήθηκε το 1949, απεικονίζει την καλλιτέχνη με μια μελαγχολική έκφραση να σκέφτεται τον σύντροφό της, Diego Rivera, και τις απιστίες του. Μάλιστα, ο Diego Rivera, κατείχε το ρεκόρ μέχρι τώρα για έργο τέχνης Λατινοαμερικάνου καλλιτέχνη με έναν από τους πίνακές του να πωλείται για 9,8 εκατομμύρια δολάρια.

Όμως ποια είναι η ιστορία πίσω από την θυελλώδη σχέση τους;

Με αφορμή την πώληση ρεκόρ του πίνακα της Frida Khalo, είπα να κάνω μία αναδρομή στη σχέση της με τον Diego Rivera. Μία σχέση που μπορεί να μην έφερε στη ζωή, βιολογικά παιδιά, όμως καλλιτεχνικά υπήρξε πολύτεκνη. Κάπου λοιπόν διάβασα ότι η Frida Khalo, θεωρείται για πολλούς καλύτερη ερωμένη, παρά καλλιτέχνης. Όμως ποιος μπορεί να ξεχωρίσει αυτά τα δύο; Μήπως η τέχνη δεν είναι άρρηκτα δεμένη με το πάθος; Μάλλον λοιπόν, ο χαρακτήρας της Frida, την οδήγησε να δημιουργήσει και να εκφραστεί μέσω αυτής. Είτε με πινέλα, είτε με πέννα και χαρτί. Ήταν μία προσωπικότητα που αναγνώριζε τον έρωτα ως κάτι πνευματικό. Μία έννοια που ξεπερνάει τις μικροαστικές ταμπέλες του φύλου, της καταγωγής του χρώματος. Έτσι, από την καρδιά της, έχει περάσει ο Ρώσος επαναστάτης Λέον Τρότσκι, ο Αμερικανός φωτογράφος Νίκολας Μάρεϊ, η Αμερικανίδα ζωγράφος Τζόρτζια Ο’ Κιφ, η Γαλλίδα ακτιβίστρια πολιτικών δικαιωμάτων Ζοζεφίν Μπέικερ, ο Iαπωνοαμερικανός γλύπτης Ισάμου Νογκούτσι και η τραγουδίστρια από την Κόστα Ρίκα, Τσαβέλα Βάργας.

Όμως ένας ήταν αυτός που σημάδεψε τη ζωή της. Αυτός ο άνθρωπος για τον οποίο είχε δηλώσει “Δύο ατυχήματα είχα στη ζωή μου, το ένα με το τρόλλεϋ και το δεύτερο όταν τον γνώρισα“. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Diego Rivera.

Γνωρίστηκαν το 1928, όταν ακόμη η Frida Khalo, ήταν μία νέα και άπειρη ζωγράφος. Εκείνος, ένας καλλιτέχνης, με εμπειρία και σταθερά βήματα στον χώρο, την γοήτευσε αμέσως. Πολλοί θεωρούν ότι ο Diego Rivera, δεν ήταν εμφανίσιμος. Όμως, η Frida ένιωσε μέσα στην καρδιά, από το πρώτο βλέμμα, ότι θα χαράξει ανεξίτηλα τη ζωή και την υπόστασή της. Βλέπετε μερικές φορές τα ομώνυμα έλκονται. Και φυσικά όπως ανέφερα προηγουμένως, η γνωστή ζωγράφος ήταν ένας άνθρωπος που δεν παθιαζόταν με νόρμες και κλισέ. Προφανώς και γοητεύτηκε από το ταλέντο και το κοφτερό του πνεύμα, όμως η χημεία των ανθρώπων συνήθως έχει τους δικούς της, ανεξήγητους κανόνες. Εδώ, να αναφέρω ότι όταν πραγματοποιήθηκε η γνωριμία τους, εκείνη ήταν 15 κι εκείνος 36 ετών.

Όταν λοιπόν γνωρίστηκαν, ο Diego Rivera, ήταν παντρεμένος με τη δεύτερη γυναίκα του, την πανέμορφη (κατά τας γραφάς), Γουαδελούπε Μαρίν, που είχε υπάρξει μοντέλο για πολλά έργα του. Το 1929, ένα χρόνο αργότερα και παρά τις αντιδράσεις της μητέρας της Khalo, παντρεύτηκαν. Όμως  εκείνος, παρέμενε επιρρεπής στο γυναικείο φύλο. Μεταξύ τους δημιουργήθηκε μία σχέση, η οποία στις μέρες μας θα χαρακτηριζόταν “τοξική”. Όμως αυτός ο μοιραίος δεσμός, ανάμεσά τους δεν έλεγε να σπάσει. Από τη μεριά της, η ζωγράφος, διατηρούσε κι εκείνη εξωσυζυγικές σχέσεις. Αντίδραση ή στιγμιαίο πάθος; Κατά την άποψη μου, η Frida Khalo λειτουργούσε στα πλαίσια του ρυθμού του Diego Rivera και χόρευε ανάλογα με τον δικό του σκοπό. Άλλωστε, όλες οι υπόλοιπες, σποραδικές περιπέτειές της, κατέληγαν στο τέλος, να χαρακτηριστούν από την ίδια ανιαρές, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Frida Kahlo (@fridakahlo)

Η σχέση όμως του Diego με την αδερφή της Khalo, Κριστίνα, αφότου είχε υπάρξει μοντέλο του, ήταν το σοβαρότερο πλήγμα για την ευάλωτη ψυχολογία της πρώτης. Αν και η ζωγράφος πάντα κατάφερνε να εκφράζει τον πόνο στον καμβά, την περίοδο εκείνη μπόρεσε να φιλοτεχνήσει έναν μόνο πίνακα. Ο τίτλος :«Μερικές μικρές μαχαιριές», μαρτυρά τα τραύματα στην ψυχή της. Το 1939 η Khalo κι ο Rivera πήραν διαζύγιο. Οι πληροφορίες λένε ότι προσπάθησαν πολύ να μείνουν μακριά ο ένας από τον άλλο. Ένα χρόνο αργότερα όμως, ξαναπαντρεύτηκαν. Βλέπετε μερικές φορές, το ανεξήγητο συναίσθημα, η επιθυμία, αντέχει στη σιωπή και τον αποχωρισμό. Βέβαια ζούσαν πλέον σε ξεχωριστές κατοικίες που τις ένωνε μία γέφυρα. Ίσως αυτή ήταν ένα σύμβολο της προσπάθειας γεφύρωσης των πολυποίκιλων προβλημάτων τους.

Η Frida Khalo ως γνωστόν, έπασχε από πολλά προβλήματα υγείας, τα οποία της έδιναν αυτή τη μελαγχολική απόχρωση στην ψυχή της. Χειροτέρευε όσο περνούσαν τα χρόνια, και όπως η ίδια έγραφε στο ημερολόγιό της, σκεφτόταν συνεχώς την αυτοκτονία. Ο μόνος λόγος που έμενε ζωντανή, ήταν ο Diego και “η ματαιοδοξία μου, που με κάνει να νομίζω ότι μπορεί να του λείψω”. Η ζωγράφος πέθανε στις 13 Ιουλίου του 1954, λίγες μέρες αφότου είχε γιορτάσει τα 47α γενέθλιά της. Τρία χρόνια αργότερα πέθανε και ο Rivera. Από ό,τι φαίνεται κι εκείνος αγαπούσε τη Frida, τόσο απόλυτα, όσο εκείνη, ακόμη και εκείνες τις στιγμές όπου οι πράξεις του έδειχνα το αντίθετο. Όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία του:

“Η ημέρα που πέθανε η Frida, ήταν η πιο τραγική της ζωής μου. Δυστυχώς, κατάλαβα πολύ αργά, ότι το καλύτερο κομμάτι της ζωής μου, ήταν η αγάπη μου για εκείνη”.

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Frida Kahlo (@fridakahlo)

Ο πίνακας Diego Y Yo

Ο πίνακας αποτελεί ένα από τα πολλά αυτοπορτρέτα της ζωγράφου, καθώς όπως έλεγε και η ίδια “ζωγραφίζω τον εαυτό μου, γιατί είναι ο μόνος άνθρωπος που γνωρίζω τόσο καλά“. Στο συγκεκριμένο έργο, πάνω στο μέτωπό της, έχει απεικονίσει το πορτρέτο του Diego Rivera αποκαλύπτοντας έτσι, πολλά στοιχεία για τη σχέση τους. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται, η ιδιαίτερη σύνδεσή τους, η άρρηκτη σύνδεση μεταξύ των ψυχών τους, αλλά και ο πόνος που κατα καιρούς της προκαλούσε όλο αυτό που αισθανόταν για εκείνον. Σίγουρα η Frida Khalo, ήθελε να αποδεσμευτεί από τη σκέψη του, όμως ήταν κάτι αδύνατο. Υπήρξε ένας άνθρωπος που ένιωθε με όλο του το είναι. Τον πόνο, τον έρωτα, την επιθυμία, την αγάπη, τη ζήλεια, την απόρριψη. Γι’ αυτό και εκφραζόταν μέσω της τέχνης.

 Η σχέση της με τον Diego Rivera μέσα από τα γραπτά της

Μέσα από τα γραπτά της διαφαίνεται αυτή η γλυκόπικρη αίσθηση, αυτής της σύνδεσης. Αυτού του παραμυθιού, που πολλές φορές, ομοίαζε με τραγωδία. Κειμήλια που μαρτυρούν πως έζησε τη σύντομη ζωή της, τόσο έντονα, όσο εκείνη επιθυμούσε, αρνούμενη να σπάσει τα δεσμά και να προχωρήσει σε μία ήρεμη, αρμονική σχέση. Mέσα από το “Αξίζεις μία αγάπη“, φάνηκε ότι γνώριζε καλά πώς μοιάζει μία υγιής αγάπη. Όμως για την αληθινή, δική της αγάπη, έκανε στην άκρη τις προσταγές της λογικής. Πάμε να θυμηθούμε λοιπόν, μερικά από αυτά και ταυτόχρονα να προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε την έννοια του απόλυτου και συνάμα απελπισμένου συναισθήματος:

«Δεν σου ζητώ να με φιλήσεις, ούτε να ζητήσεις συγνώμη όταν πιστεύω ότι έχεις κάνει λάθος. Ούτε ακόμη θα σου ζητήσω να με αγκαλιάσεις όταν το χρειάζομαι περισσότερο. Δεν σου ζητάω να μου λες πόσο όμορφη είμαι, ακόμη και εάν είναι ψέμα, ούτε να μου γράφεις κάτι όμορφο. Δεν θα σου ζητήσω ούτε να μου τηλεφωνήσεις και να μου πεις πώς πήγε η μέρα σου, ούτε να μου πεις ότι σου λείπω. Δεν θα σου ζητήσω να με ευχαριστήσεις για όσα κάνω για εσένα, ούτε να με φροντίσεις όταν η ψυχή μου είναι στα κάτω της και φυσικά, δεν θα σου ζητήσω να με υποστηρίξεις στις αποφάσεις μου. Ακόμη, δεν θα σου ζητήσω να με ακούσεις όταν έχω χίλιες ιστορίες να σου πω. Δεν θα σου ζητήσω να κάνεις τίποτε, ούτε ακόμη να είσαι στο πλευρό μου για πάντα. Γιατί εάν πρέπει να σου το ζητήσω, δεν το θέλω πλέον».

«Diego, η αλήθεια είναι, και είναι μεγάλη, πως εγώ δεν θα ήθελα ούτε να μιλάω, ούτε να κοιμάμαι ούτε να ακούω, ούτε να αγαπάω. Μόνο να νιώθω εγκλωβισμένη, χωρίς να φοβάμαι το αίμα, χωρίς χρόνο ούτε μαγεία, μέσα στο δικό σου φόβο και μέσα στη φοβερή σου αναστάτωση και μέσα στον ίδιο το χτύπο της καρδιάς σου. Όλη αυτή η τρέλα, αν σου την είχα ζητήσει, το ξέρω πως για την ησυχία σου θα ήταν σκέτη σύγχυση. Σου ζητάω βιαιότητα χωρίς νόημα και εσύ μου δίνεις τη χάρη σου, το φως και τη ζεστασιά σου. Θα ήθελα να σε ζωγραφίσω αλλά δεν υπάρχουν χρώματα και ας τα έχω τόσα πολλά μέσα στη σύγχυσή μου, στο τόσο συγκεκριμένο σχήμα της μεγάλης μου αγάπης».

«Δεν είναι αγάπη, ευαισθησία, είναι η ίδια η ζωή, η ζωή μου, που βρήκα όταν την είδα στα χέρια σου, στο στόμα σου στο στήθος σου. Έχω τη γεύση των αμυγδάλων από τα χείλη σου στο στόμα μου».

Δείτε ακόμη:

• Αξίζεις μια αγάπη, της Φρίντα Κάλο
• Η άγνωστη θυελλώδης σχέση της Φρίντα Κάλο με τον Λέον Τρότσκι