Το Μονόγραμμα, του Οδυσσέα Ελύτη (απόσπασμα)

Ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν ένας από τους βασικούς εκπροσώπους της λεγόμενης γενιάς του ’30, ο οποίος τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. Το Οδυσσέας Ελύτης ήταν φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη, όπως ήταν το πραγματικό του ονοματεπώνυμο.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο με καταγωγή από τη Μυτιλήνη, ενώ διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης.

Ακολουθεί απόσπασμα από “Το Μονόγραμμα” του Οδυσσέα Ελύτη.

Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;

Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς

και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.

Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.»

Μια στον αέρα μια στη μουσική,

εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω

κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.

Έτσι μιλώ για ‘σένα και για ‘μένα..

Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη

ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος

από παντού, για ‘σένα

μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.

Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,

σ’ έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,

πώς φιλάς, πώς λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε.»

Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.

Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,

πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.

Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μία από τις πιο όμορφες απαγγελίες στίχων του ποιήματος πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της σειράς Δυο Ξένοι από τον Κωνσταντίνο, τον οποίο υποδυόταν ο Νίκος Σεργιανόπουλος, στη Μαρίνα, την οποία υποδυόταν η Εβελίνα Παπούλια.

• Κουράστηκα να σ’ αγαπώ, του Νάνου Βαλαωρίτη
• Κοντά στα ύδατα, του Γιάννη Κοντού
• Θεσσαλονίκη, του Νίκου Καββαδία
• Τελευταίο ταξίδι, του Κώστα Καρυωτάκη
• Η Πόλις, του Κ. Π. Καβάφη
• Δυο άνθρωποι, του Τίτου Πατρίκιου
• Βαθύ κι εξαίσιο βράδυ, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
• Στη φίλη μου, της Μαρίας Πολυδούρη