Κρατική Βία: Η ρίζα του κακού

Όταν όργανα του κρατικού μηχανισμού λειτουργούν ως κράτος εν κρατεί και καταχράζονται την εξουσία επιδιδόμενα στην ασύστολη βιαιοπραγία, τότε το Κράτος νοσεί. Και νοσεί βαριά.

Διανύουμε μια ιδιαίτερα κομβική περίοδο απ’ όλες τις απόψεις. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η υγειονομική κρίση μετέβαλε ριζικά την καθημερινότητα όλων μας, και πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν, πως η μετά-covid εποχή δεν θα μοιάζει σε τίποτα με τα χρόνια προ του 2020.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Μια κλισέ παραδοχή όπως αυτή, δεν θα πρέπει, όμως, να μας αφήνει σε καμία περίπτωση αδιάφορους. Ειδικά όταν ορισμένα όργανα της πολιτείας, στα πλαίσια ελέγχου τήρησης των περιοριστικών μέτρων ,καταπατούν θεμελιώδεις δημοκρατικές αξίες και ανθρώπινα δικαιώματα. Η άμεση επαγρύπνηση μπροστά σε τέτοια φαινόμενα είναι επιτακτική , αν θέλουμε να διασφαλίσουμε πως η επάνοδος στην φυσιολογική ζωή θα χαρακτηρίζεται από ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης και εξέλιξης, και όχι από πισωγυρίσματα σε χρόνια σκοτεινά. Έχοντας αυτό ακριβώς κατά νου οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε και τα πρόσφατα γεγονότα, και να σταθούμε ως σύνολο δυναμικά απέναντι σε αυτές τις κατάπτυστες επιθέσεις.

Ας ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, κάποια πράγματα. Η βία είναι ένα φαινόμενο αποτρόπαιο και καταδικαστέο σε οποιαδήποτε μορφή της: δεν επιδέχεται διακρίσεις πολιτικές, οικονομικές κοινωνικές, αλλά ούτε και διαβαθμίσεις. Αν υποπέσουμε στο σφάλμα να ξεχωρίσουμε τις εκδηλώσεις βίας ανάλογα με το είδος ή την βαρύτητά τους, απομονώνουμε το δέντρο από το δάσος και ως εκ τούτου η πόλωση διαιωνίζεται.

Ένα όμως είναι το μόνο σίγουρο: η βία φέρνει βία ,και μάλιστα όσο περισσότερο την προκαλεί κανείς, τόσο πιθανότερο είναι να επιστρέψει πίσω πολλαπλάσια. Σε μια κοινωνία βαθιά διαταραγμένη και αποδιοργανωμένη εξαιτίας της πανδημίας και των συνεπειών της, όποιος τραβάει το σκοινί, θα πρέπει να περιμένει ο παραπάνω κανόνας να επαληθευθεί. Και ο αστυνομικός που ξυλοκόπησε μέρα μεσημέρι πολίτες που -δικαίως- διαμαρτυρήθηκαν, έκανε ακριβώς αυτό: Διέλυσε την ήδη εξαιρετικά εύθραυστη κοινωνική ισορροπία. Τα συμπεράσματα λοιπόν είναι ξεκάθαρα: η λύση του προβλήματος επέρχεται, μόνο αν καταπολεμηθεί η αιτία που το προκαλεί.

Το κακό εξαλείφεται μόνο αν το τραβήξεις απ’ τη ρίζα του. Και εδώ την αίτια του κακού ήταν ξεκάθαρο ποιος την προκάλεσε. Όταν όργανα του κρατικού μηχανισμού, λειτουργούν ως κράτος εν κρατεί, και καταχράζονται την εξουσία επιδιδόμενα στην ασύστολη βιαιοπραγία, τότε το Κράτος νοσεί. Και νοσεί βαριά.

Όσο για τις πολιτικές ευθύνες είναι πασιφανές ότι θα έπρεπε ήδη να έχουν αναληφθεί ή -ως τελευταία ένδειξη αξιοπρέπειας- να μην επικρατεί η μια όψη του νομίσματος στίς τοποθετήσεις των πολιτικά υπευθύνων, Δυστυχώς για ορισμένους, η αλληλουχία των γεγονότων, μάρτυρες των οποίων υπήρξαμε όλοι, είναι αποκαλυπτική. Όποιος προσπαθεί να την απομονώσει με συγκαλυπτικές δηλώσεις για να γλιτώσει την ευθύνη, εκτίθεται βαθύτατα.

Αυτό που έχει ωστόσο μεγαλύτερη σημασία δεν είναι η πολιτική αντιμετώπιση: όποιος έχει μάτια βλέπει και κρίνει. Η πολιτική ηγεσία έχει αποδείξει, άλλωστε ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζει την επικαιρότητα είναι κατώτερος των προσδοκιών (αν υπήρχαν).

Όπως είπα και στην αρχή, μόνο με την πολιτισμένη, οργανωμένη και συλλογική έκφραση αντίθεσης σε τέτοια λυπηρά γεγονότα, μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι βαδίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Η βία δεν οδηγεί πουθενά, αλλά η αντίδραση, η αντίθεση σ΄αυτήν, ιδίως όταν προέρχεται από την κρατική εξουσία, είναι επιβεβλημένη. Από όλους.