Τέσσερα ντοκιμαντέρ του Netflix που θα ζήλευε κάθε σειρά μυθοπλασίας

Υπάρχουν ντοκουμενταριστικά πονήματα που επιβεβαιώνουν το γνωστό κλισέ: Η πραγματικότητα ξεπερνά (εύκολα) την πιο δημιουργική φαντασία και μυθοπλασία. Επομένως, αυτό που έχει να κάνει ένας σκηνοθέτης και παραγωγός είναι να απευθυνθεί στους πραγματικούς πρωταγωνιστές απίστευτων ιστοριών, ώστε να διηγηθούν τα γεγονότα έτσι ακριβώς όπως τα βίωσαν.

Μιλάμε για ιστορίες που δύσκολα θα σκαρφιζόταν ο πιο δαιμόνιος σεναριογράφος και με ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία θα υποδυόταν και ο καλύτερος των ηθοποιών.

Τα παρακάτω ντοκιμαντέρ του Netflix είναι κλάσης ανώτερα σειρών και ταινιών βγαλμένων από επιστημονική φαντασία κι αυτό γιατί, παρουσιάζουν με αφηγηματική τελειότητα, τις πιο απίστευτες ιστορίες που τελικά, δεν είναι καθόλου απίστευτες γιατί είναι πέρα για πέρα αληθινές.

“Fyre Festival”: Το μεγαλύτερο πάρτι που δεν έγινε ποτέ (2019)

Σκηνοθεσία: Chris Smith

Σενάριο: Chris Smith

Ηθοποιοί: Billy McFarland, Ja Rule, Jason Bell

Φαντάσου να σου έταζαν μία εξωπραγματικά εκπληκτική εμπειρία, που όμοιά της δεν έχεις ζήσει ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα και να κατέληγε σε απόλυτο φιάσκο (όπως η παρακάτω):

Ε, αυτό ακριβώς παίχτηκε σε ένα “ιδιωτικό” νησί στις Μπαχάμες, όταν ο Billy McFarland, ένας τύπος χωρίς καμία εμπειρία και ο ράπερ και συνεργάτης του, Ja Rule, συνδιοργάνωσαν ένα υπερhype φεστιβάλ, η επένδυση του οποίου υπολογίζεται στα 26.000.000 δολάρια και κατέληξε σε 6 χρόνια φυλάκισης του McFarland.

“FYRE: The Greatest Party That Never Happened”

Ο λόγος για το “Fyre Festival”, το καλύτερο φεστιβάλ που δεν έγινε ποτέ και που, ωστόσο, διαφημίστηκε ως ο κήπος της Εδέμ για την ελίτ, ένα τύπου Coachella για λίγους, σε τροπικό νησί στις Μπαχάμες, με υπερπολυτελείς εγκαταστάσεις, γκουρμέ catering από σεφ-ονόματα και μερικά από τα γνωστότερα top models του κόσμου (βλέπε Bella Hadid, Emily Ratajkowski, Lais Ribeiro, Hailey Baldwin, Rose Bertram, Gizele Oliveira, Shanina Shaik, Julia Kelly) να λιάζονται και να λικνίζονται στο ρυθμό που θα έδιναν κορυφαίοι καλλιτέχνες (αν δεν αποσύρονταν απ’ το lineup?).

Το όλο στήσιμο της μπίζνας πήγε καλά μόνο σε επίπεδο εικόνας, αφού ήταν και το μοναδικό κομμάτι, στο οποίο επένδυσαν οι εμπνευστές του, αμελώντας ότι οι glamorous εικόνα που πουλούσαν, έπρεπε με κάποιο τρόπο να γίνει πράξη και, για να γίνει πράξη, αυτό θα ήθελε τουλάχιστον 12 μήνες προετοιμασίας, αντί για 8 εβδομάδες. Και αυτό έγινε. Οι τύποι πούλησαν λαγούς με πετραχήλια, μία εμπειρία-βιτρίνα, έναν παράδεισο φτιαγμένο με ωραία κορμιά, καταγάλανα νερά, ατελείωτη μουσική, υπαίθριες βιλάρες που τις έβλεπες και σου έπεφτε το σαγόνι, όλα αέρας κοπανιστός.

So Fyre Fest is a complete disaster. Mass chaos. No organization. No one knows where to go. There are no villas, just a disaster tent city. pic.twitter.com/1lSWtnk7cA

— William Needham Finley IV(It’s real. I made it up) (@WNFIV) April 27, 2017

Τα social media πλημμύρησαν με post για το επικείμενο πάρτι, ενώ μπαίνοντας στην επίσημη ιστοσελίδα του Fyre, παρασυρόσουν από την ειδυλλιακή τοποθεσία στον Ατλαντικό, τους καλλιτέχνες-ονόματα που θα τραγουδούσαν on stage και, φυσικά, κορυφαία μοντέλα και όλη την ινσταγκραμική αφρόκρεμα που θα είχες την ευκαιρία να συναναστραφείς. #ποτέ

Πάρε μια ανάσα.

Την πήρες; Ωραία! Να σου πούμε, λοιπόν, ότι η Kendall Jenner πήρε 250.000 ευρώ ΑΠΛΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ PROMO ΠΟΣΤ ΣΤΟ IΝSTAGRAM! ΣΤΟ INSTAGRAM.

Τα πανάκριβα εισιτήρια για το Fyre Festival (4-5.000 ευρώ) εξαντλήθηκαν σχεδόν αμέσως και τα αγόρασαν, όχι τίποτα μεγάλες τσέπες του Χόλιγουντ, αλλά influencers και ματαιόδοξοι των social media που ήθελαν πάση θυσία να ζήσουν την εμπειρία και να ποστάρουν φωτογραφίες και βίντεο απ’ τις μαγικές εγκαταστάσεις που πρόβαλε το φεστιβάλ.

Λίγες εβδομάδες πριν την έναρξη του φεστιβάλ, εκατοντάδες influencers “έσπασαν” το ίντερνετ, αναρτώντας ταυτόχρονα την ίδια πορτοκαλί εικόνα με το hashtag #fyrefestival.

Για κακή τους τύχη, όμως, αυτό που αντιμετώπισαν όταν έφτασαν στον χώρο και αφού ταξίδεψαν σαν κοινοί θνητοί με κανονικό αεροπλάνο και όχι με ιδιωτικό τζετ, ήταν το μεγαλύτερο φιάσκο στην ιστορία των μουσικών φεστιβάλ: Ένα χάος ανοργανωσιάς και κακοδιαχείρισης του χώρου, άσπρες σκηνές κάμπινγκ που, καλύτερες θα έβρισκαν σε οργανωμένο κάμπινγκ ελληνικού νησιού, κάτι ταλαιπωρημένα σάντουιτς που μόνο γκουρμέ δεν ήταν, ενώ κανένας μουσικός δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στο φεστιβάλ.

This sums up Fyre Festival. #fyre #fyrefestival #fyrefest pic.twitter.com/x4xcFBL8Yg

— William Needham Finley IV(It’s real. I made it up) (@WNFIV) April 28, 2017

#FyreFestival update, photos from the ground! pic.twitter.com/Z7fn9cKaz3

— FyreFestivalFraud (@FyreFraud) April 27, 2017

Η ιστορία του Fyre Festival ξεκινά το 2013, όταν ο Billy McFarland παρατά το κολέγιο μετά από δέκα μήνες φοίτησης και λανσάρει την Magnises, μία start-up εταιρία που πουλά μεταλλικές πιστωτικές κάρτες, ειδικές για millennials.

Χωρίς καμία προϋπηρεσία στη διοργάνωση φεστιβάλ, ο Billy McFarland διοργανώνει το Fyre, το οποίο δεν ήταν ένα απλό φεστιβάλ, αλλά προϋπέθετε το απολύτως μη ρεαλιστικό, δηλαδή την εξ ‘ολοκλήρου κατασκευή μίας ολόκληρης πόλης και, παρότι όλα έδειχναν ότι δεν τους έφτανε ο χρόνος, ο McFarland αγνοούσε πεισματικά τις προειδοποιήσεις των συνεργατών του, καταλήγοντας να σκηνοθετεί τη μεγαλύτερη φεστιβαλική φάρσα που έχει γίνει ποτέ.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη DJ Crisp (@critterz6)

Να πούμε επίσης ότι, το περίφημο πρώην “νησί του Pablo Escobar”, Norman’s Cay, που επιλέχθηκε αρχικά για να φιλοξενήσει τους επίδοξους επισκέπτες, ήταν πολύ μικρό για να τους χωρέσει, οπότε η επιχείρηση μεταφέρθηκε στο Great Exuma, ένα δημοφιλές τουριστικό θέρετρο.

Οι διοργανωτές του φεστιβάλ τροποποίησαν τον χάρτη του νησιού για να δώσουν την ψευδαίσθηση ότι ήταν ιδιωτικό, ενώ στην πραγματικότητα, δεν ήταν παρά μία εγκαταλελειμμένη έκταση που περισσότερο έμοιαζε με εργοτάξιο παρά με… ειδυλλιακό venue.

More deliberate lies by #fyrefestival. Fyre Festival makes it appear to be its own island…marketing says private island…it isn’t! Scam. pic.twitter.com/E4Gz8o3X0z

— FyreFestivalFraud (@FyreFraud) April 20, 2017

Στο Twitter, ο χρηματοοικονομικός σύμβουλος, Calvin Wells (εμφανίστηκε και στα δύο ντοκιμαντέρ του Netflix και του Hulu) προσπαθούσε να ξεσκεπάσει την απάτη των διοργανωτών, μέσα από τον λογαριασμό @FyreFraud.

Με την καχυποψία του κόσμου για το Fyre να μεγαλώνει, η απελπισία των διοργανωτών έφτασε στο σημείο να δίνουν εντολή στους account managers να διαγραφούν τα αρνητικά σχόλια των χρηστών κάτω από τις αναρτήσεις τους στο Instagram και τα social media (βασικές αρχές marketing – Fyre 1>0)

These are the comments on Instagram that Fyre Festival deletes. #FyreFestival is a scam. pic.twitter.com/L54xojn3bO

— FyreFestivalFraud (@FyreFraud) April 25, 2017

Το βράδυ πριν την επίσημη έναρξη του φεστιβάλ, και ενώ οι εργασίες δεν είχαν ακόμα ολοκληρωθεί, ξεσπά -μέσα σε όλα τ’ άλλα στραβά- μία μεγάλη καταιγίδα, η οποία κάνει μουσκίδι της σκηνές και τους διοργανωτές να βάζουν τα κλάματα. #εμείςταγέλια

Με το που έφτασαν τα πρώτα αεροπλάνα από το Μαϊάμι, οι επισκέπτες ήρθαν αντιμέτωποι με τη στυγνή αλήθεια: Στοιβάχτηκαν σε σχολικά λεωφορεία (!), κατάλαβαν ότι οι “πολυτελείς” τύπου glamping σκηνές, ήταν στην πραγματικότητα προσωρινές εστίες στέγασης πληγέντων από φυσικές καταστροφές, ενώ η “αυθεντική και υψηλής ποιότητας” γαστρονομική εμπειρία, περιορίστηκε σε σάντουιτς… παιδικής κατασκήνωσης με τυρί και δωρεάν αλκοόλ.

The dinner that @fyrefestival promised us was catered by Steven Starr is literally bread, cheese, and salad with dressing. #fyrefestival pic.twitter.com/I8d0UlSNbd

— Trevor DeHaas (@trev4president) April 28, 2017

Πολύ σύντομα, ο κόσμος κατάλαβε ότι το Fyre Festival ήταν ένα μεγάλο scam. Οι καλλιτέχνες, ορισμένοι από τους οποίους δεν είχαν καν πληρωθεί, σύμφωνα με το συμβόλαιό τους, αποσύρθηκαν από το lineup, επικράτησε το απόλυτο χάος και οι παρευρισκόμενοι προσπαθούσαν να φύγουν κακήν-κακώς από το νησί με όποιο τρόπο μπορούσαν.

«Κόσμος έκλεβε κρεβάτια από τις άλλες σκηνές», αναφέρει η Shivi Kumar, η οποία κατέφτασε στο νησί με την παρέα της, προσδοκώντας την ειδυλλιακή εμπειρία για την οποία είχε πληρώσει 3.500 δολάρια.

Στο ντοκιμαντέρ του Netflix, ένας άλλος παρευρισκόμενος εξηγεί πως εξελίχθηκαν τα πράγματα όταν έπεσε το φως του ήλιου:

«Δεν θέλαμε γείτονες. Η στρατηγική μας από εκεί και πέρα ήταν να λεηλατήσουμε όλες τις σκηνές γύρω μας. Αρχίσαμε να ανοίγουμε τρύπες και να αναποδογυρίζουμε τα στρώματα. Ο φίλος μου κατούρησε σε μερικά από τα κρεβάτια».

Η υπόθεση του Fyre Festival επανήλθε και πάλι στη δημοσιότητα μέσα από δύο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησαν στις streaming πλατφόρμες του Netflix και του Hulu.

The luxury festival tents are left over disaster relief shelters from @USAID Fyre Festival scammed us! https://t.co/kW4olVKgzY #fyrefestival pic.twitter.com/8QYkQ3jIPR

— FyreFestivalFraud (@FyreFraud) April 25, 2017

ΥΓ: Αν συμπονέσαμε κάποιον παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ του Netflix, “FYRE: The Greatest Party That Never Happened”, ήταν μόνο οι ντόπιοι εργάτες που δούλεψαν 12ωρα απλήρωτα μερομάκατα, η ιδιοκτήτρια του εστιατορίου της περιοχής και κανείς άλλος. Οι “influencers” θα έπρεπε να πάρουν πρέφα το φιάσκο απ’ όταν ξεκίνησαν να τους διαγράφουν τα comments. #sorrynotsorry

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Fyre Festival (@fyrefestivalnetflix)

“Wild Wild Country” (2018) – 6 επεισόδια

To ντοκιμαντέρ του Netflix που επανάφερε στο προσκήνιο τη ζωή και τη δράση του πιο αμφιλεγόμενου θρησκευτικού ηγέτη της σύγχρονης εποχής, Osho ή Bhagwan Shri Rajneesh

Σκηνοθεσία: Chapman Way, Maclain Way

Πρωταγωνιστές: Ma Anand Sheela, Osho, Philip Toelkes, Jane Stork

Στις αρχές του 1980, υπό το άγρυπνο βλέμμα της αφοσιωμένης γραμματέως και σχεδόν ψυχωτικά ερωτευμένης μαζί του, Μα Ανάντ Σίλα, ο πνευματικός γκουρού, Μπαγκουάν Ραζνίς, μεταφέρει το ασράμ του από την Ινδία στο Όρεγκον, δημιουργώντας μαζικές στρατιές οπαδών που αναζητούν μία διέξοδο από τον ξέφρενο καταναλωτισμό της Δύσης και αναστατώνοντας, παράλληλα, την τακτοποιημένη ζωή των μόλις 40 κατοίκων-κυρίως ηλικιωμένων- της επαρχίας Άντελοπ.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Música Mono (@musicamono)

Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τις προστριβές που προκλήθηκαν με την τοπική κοινωνία όταν οι Ραζνίς ακολουθητές του Όσσο εγκαταστάθηκαν στο Όρεγκον, αλλά και τα εξωφρενικά σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν σε σχέση με τη δράση των μελών της αίρεσης (cult) του διάσημου γκουρού, Bhagwan Shree Rajneesh, ο οποίος μετά τον διωγμό του από τις ΗΠΑ, είχε περάσει κι από την Ελλάδα.

Κεντρική φιγούρα του ντοκιμαντέρ είναι η Ma Anand Sheela, πιστή γραμματέας και δεξί χέρι του Rajneesh, η οποία οργάνωσε τη μετάβαση στο Όρεγκον, και, όπως αποδείχθηκε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του κινήματος, ενώ, παρότι προικισμένη με εξαιρετικές ικανότητες “marketing” και χειραγώγησης, κατηγορήθηκε για σωρεία εγκλημάτων.

Όταν η Σίλα αποχωρεί από το Όρεγκον, παίρνοντας μαζί της μια μικρή ομάδα πιστών ακόλουθων, τα σκάνδαλα αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο, ενώ οι παρορμητικές κινήσεις του Όσσο “ανοίγουν” την πόρτα στο FBI, αποκαλύπτοντας απόπειρες δολοφονίας, υποκλοπές, σεξουαλικά όργια και πολλά ακόμη σκάνδαλα για το κοινόβιο των Ραζνίς, που κάθε άλλο παρά αταξική κοινωνία χωρίς ιεραρχικές διαβαθμίσεις ήταν…

Καθώς το ντοκιμαντέρ απλώνεται σε διάρκεια (αποτελείται από 6 επεισόδια περίπου 1 ώρας το καθένα), παθαίνουμε ένα αλά Βίκη Καγιά ΣΥΝΓΚΛΟ, τόσο με τις αποκαλύψεις που διαβάζουμε σε μεταγενέστερες αφηγήσεις σχετικά με την περίοδο άνθισης των Ραζνίς στις ΗΠΑ, όσο και μέσα από τα μάτια όσων τις έζησαν και τις αφηγούνται: Δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί, αρχιτέκτονες και επαγγελματίες κάθε κλάδου συρρέουν στο Όρεγκον, με κοινό παρονομαστή την αμετάκλητη λατρεία τους για τον μεγάλο πνευματικό καθοδηγητή, Όσσο.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Cindia (@neondemoon)

Τη σκηνοθεσία του ντοκιμαντέρ υπογράφει το δίδυμο των Τσάπμαν και Μακλέιν Γουέι, αναδεικνύοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει το ντοκιμαντέρ στο να ρίχνει φως σε καταστάσεις του παρελθόντος και αφήνοντας τον θεατή να διαμορφώσει αμερόληπτα τη δική του άποψη για τα γεγονότα, παρά τα όσα συγκλονιστικά λέγονται απ’ τους ανθρώπους μπροστά στο φακό.

Οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, πλήρως γοητευμένοι από το μυστηριακό χάρισμα του Όσσο και με δέος για τον ένα και μοναδικό πνευματικό τους ηγέτη, αφηγούνται μετά από χρόνια τα βεβιωμένα και δεν μπορούν να συγκρατήσουν τη συγκίνησή τους μπροστά στην κάμερα. Και λογικό, αφού πρωταγωνίστησαν σε μία από τις πιο ιστορικές στιγμές του δευτέρου μισού του 20ου αιώνα: Αμφισβήτηση του ψυχροπολεμικού διπολισμού, σεξουαλικός πειραματισμός, κοινόβιο, αναζήτηση μιας διεξόδου από το “σιδερένιο κλουβί” της σύγχρονης εποχής και του τεχνοκρατικού μονόδρομου. Το αν πέτυχε αυτή η διέξοδος είναι μία άλλη ιστορία…

Ποιος ήταν ο Osho

Ο Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς και ευρύτερα γνωστός ως Όσσο, ήταν Ινδός γκουρού, οραματιστής, μυστικιστής και ιδρυτής του κινήματος των Ραζνίς, θεωρήθηκε αμφιλεγόμενος θρησκευτικός και πνευματικός ηγέτης, ενώ έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τις διδαχές και δημόσιες ομιλίες που πραγματοποίησε τη δεκαετία του 1960 και 1970, όταν ταξίδεψε σε όλη την Ινδία, υποστηρίζοντας ότι η χώρα δεν ήταν έτοιμη για σοσιαλισμό.

Σύμφωνα με την κριτική του Όσσο, ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός και ο αναρχισμός θα μπορούσαν να εξελιχθούν μόνο όταν ο καπιταλισμός θα είχε φθάσει στην ωριμότητά του, ενώ παράλληλα τάχθηκε ενάντια στις διδασκαλίες του Μαχάτμα Γκάντι και στην ορθοδοξία των κυριάρχων θρησκευτικών συστημάτων.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The 7th Art (@7th_art7)

Ο Ραζνίς ή Όσσο ανέδειξε τη σημασία του διαλογισμού, της πνευματικής αφύπνισης και συνειδητότητας, της αγάπης, του εορτασμού της ζωής και της δημιουργικότητας, ενθαρρύνοντας τη σεξουαλική ελευθερία και προκαλώντας μεγάλη διαμάχη στην Ινδία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, όπου έγινε γνωστός ως “γκουρού του σεξ”. 

“Conversations with a Killer: The Ted Bundy Tapes”

Ένα ντοκιμαντέρ για το αρχέτυπο των αρχετύπων του κατά συρροή δολοφόνου

Σκηνοθεσία: Joe Berlinger

Παίζουν οι: Stephen Michaud, Bob Keppel, Kathleen McChesney  

Ο Ted Bundy (1946-1989) ήταν ένας Αμερικανός κατά συρροήν δολοφόνος, απαγωγέας, βιαστής, διαρρήκτης και νεκρόφιλος, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία πολλών γυναικών-ανάμεσά τους και μικρά κορίτσια- κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970.

Μέχρι και την τελευταία ημέρα πριν καταλήξει στην ηλεκτρική καρέκλα, ο Bundy ομολόγησε 30 φόνους γυναικών και κοριτσιών μεταξύ του 1974 και του 1978, σε 7 διαφορετικές πολιτείες, ωστόσο, ο πραγματικός αριθμός παραμένει άγνωστος.

Το true crime ντοκιμαντέρ του Netflix “Conversations with a Killer: The Ted Bundy Tapes” εξετάζει τη ζωή, τη δράση και τα ειδεχθή εγκλήματα του Bundy, παρουσιάζοντας το κυνηγητό που έγινε για τη σύλληψή του, αλλά και τις, σχεδόν, σουρεαλιστικές δίκες, στις οποίες ανέλαβε ο ίδιος ως επικεφαλής της υπεράσπισης.

Όσο για τα πειστήρια… Μιλάμε για περισσότερες από 100 ώρες καταγεγραμμένων συνεντεύξεων που διεξάχθηκαν από τους δημοσιογράφους Hugh Aynesworth και Stephen Michaud (οι δύο τους έγραψαν και το ομώνυμο βιβλίο), δελτία τύπου, αφηγήσεις παιδικών φίλων, δικηγόρων και πολλά άλλα.

“How to Fix a Drug Scandal” (2020)

4 επεισόδια

Σκηνοθεσία: Erin Lee Carr 

Παίζουν: Scott Allen, Karl Kenzler, Daniel Marx

Το “How to Fix a Drug Scandal” ή “Υπερβολική Δόση Σκανδάλου”, όπως το ονόμασε το Netflix, παρακολουθεί την πραγματική ιστορία της Sonja Farak, μίας 35χρονης χημικού φαρμακοποιού στο πολιτειακό χημείο της Μασαχουσέτης, η οποία συνελήφθη το 2013 να κλέβει φάρμακα από το εργαστήριό της.

Η Farak κατέθετε ως ειδικός σύμβουλος σε πολιτειακές δίκες, την ίδια ώρα που ανέλυε και τα πειστήρια από υποθέσεις ναρκωτικών.

Στο τέλος έφτασε να κλέβει κοκαΐνη από το εργαστήριο για να φτιάχνει κρακ, το οποίο κάπνιζε στη δουλειά, ενώ κάτι αντίστοιχο έκανε και άλλη μια κρατική χημικός, στη Βοστόνη, η Annie Dookhan, υπονομεύοντας τις δικαστικές υποθέσεις που αναλάμβανε.

Παρότι οι δύο γυναίκες, Farak και Dookhan, έκαναν διαφορετικά εγκλήματα, και τα δύο αφορούσαν τη νόθευση αποδεικτικών στοιχείων.

Οι ίδιες καταδικάστηκαν, όμως, οι καταδικαστικές αποφάσεις τους σήμαναν συναγερμό για όλες τις υποθέσεις που είχαν αναλάβει στο παρελθόν κι αυτές οι υποθέσεις δεν ήταν καθόλου λίγες, αλλά… 47.000 σε αριθμό.

Ψηθείτε και καλό bing-watch! <3