Τα Χριστούγεννα γινόμαστε καλοί άνθρωποι;

Τα Χριστούγεννα γινόμαστε καλοί άνθρωποι;

Και αν ναι, ποιοι και πώς το εκμεταλλεύονται;

Ερωτήσεις που με την πρώτη ματιά είναι λίγο χαζές, αλλά αν καθίσουμε να τις σκεφτούμε τότε ίσως θα έπρεπε να μας βάλουν σε σκέψεις για το τι άνθρωποι είμαστε και τι άνθρωποι κυκλοφορούν εκεί έξω.

Πάμε στο πρώτο σκέλος: Τι μανία είναι αυτή που μας πιάνει και, μόνο τα Χριστούγεννα, γινόμαστε καλοί άνθρωποι και ψάχνουμε να κάνουμε όλες τις φιλανθρωπίες της χρονιάς; Σαν να θέλουμε να δείξουμε στον Άγιο Βασίλη ότι είμαστε καλά παιδιά και αξίζουμε το καλύτερο δώρο που μπορεί να μας φέρει.

(Ας σημειώσω εδώ ότι προφανώς αυτό είναι ένα «συμπέρασμα», δεν είναι ούτε δυνατό αλλά ούτε και λογικό να τους βάζουμε όλους σε ένα τσουβάλι, απλά πιάνω αυτήν τη στιγμή μια γενική αίσθηση που έχω! Μην παρεξηγηθούμε!)

Οι φιλανθρωπίες που αναφέρω δεν έχουν να κάνουν μόνο με λεφτά προφανώς, έχουν να κάνουν και με εθελοντισμό, βοήθεια άλλου είδους, οτιδήποτε μπορεί να σκεφτεί κάποιος. Γιατί όμως θα πρέπει μόνο στις γιορτές, και ειδικά τα Χριστούγεννα, να το θυμόμαστε; Τι διαφορετικό έχει αυτή η περίοδος; Μας πιάνουν τύψεις που έχουμε ό,τι έχουμε; Τα κλέψαμε δηλαδή από κάποιους άλλους; Ή μήπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια, τον υπόλοιπο καιρό είναι μια χαρά και περνούν τέλεια; Φυσικά και όχι. Και υπάρχει, μεταξύ μας, και η άποψη ότι κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Αφού το πήραμε απόφαση, ας το κάνουμε έστω και τώρα. Θα ήταν ωραίο όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά σε όλη αυτήν την εποχιακή κινητοποίηση και να προσπαθήσουμε να την «ανοίξουμε», να πιάσουμε όλον τον χρόνο. Καλύτερα μικρότερα και περισσότερα, παρά ένα μεγάλο θα έλεγα!

Αυτό το πρώτο σκέλος με έχει απασχολήσει ξανά. Το δεύτερο όμως, το συνειδητοποίησα τώρα, αυτές τις μέρες, με όλες τις προσκλήσεις που μου έρχονται για χριστουγεννιάτικα μπαζάρ. Το ότι γίνονται τόσα πολλά δεν μου κάνει εντύπωση, με τα τόσα προβλήματα που υπάρχουν. Και αφού βλέπουν ότι ο κόσμος είναι πιο «ευαίσθητος» αυτές τις μέρες και μπορούν να καλυφθούν κάποιες ανάγκες, καλά κάνουν και δραστηριοποιούνται. Αλλά, ρε παιδιά, βλέπω και προσκλήσεις από «συλλόγους» που δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να λένε ότι κάνουν μπαζάρ για την «ενίσχυση του συλλόγου». Δεν έχει κάποιο νόημα γιατί δεν έχουν έξοδα που δεν μπορούν να καλύψουν οι συνδρομές των μελών τους. Αλλά ίσως είπαν να χωθούν και εκείνοι μέσα στο όλο κλίμα της αλληλεγγύης… Επίσης, και εδώ φαίνεται πόσο καχύποπτοι έχουμε γίνει, βλέπω συλλόγους που δεν αναφέρουν ποτέ πού πάνε αυτά τα χρήματα, δεν είναι ξεκάθαρο. Πχ. στις φιλοζωικές ξέρεις ότι πάνε για τροφές, ιατρικά έξοδα, σπιτάκια κλπ κλπ των ζώων. Σε μερικά ιατρικά καλύπτονται κάποια έξοδα συγκεκριμένα, φάρμακα κλπ. Υπάρχουν άλλα που δεν μπορείς να υποθέσεις που πάει η βοήθειά σου. Αυτό είναι κάτι που αφενός με προβληματίζει, αφετέρου με τσαντίζει γιατί αισθάνομαι ότι με εκμεταλλεύονται χοντρά. Ειδικά αν είναι και σε θέματα λεπτά, ευαίσθητα.
Το πιθανότερο είναι όμως ότι θα συνεχίσουμε να τα κάνουμε όλα αυτά, όσο μπορούμε και αντέχουμε. Απλά χτυπάω το κουδουνάκι να έχετε τον νου σας και να κάνετε μια μικρή ερευνούλα πριν κάνετε το καλό και το ρίξετε στο γιαλό. Γιατί κρίμα είναι να νομίζετε ότι βοηθήσατε, να είχατε όλη την καλή διάθεση και τελικά να τα χαίρεται κάποιος που δεν έχει κανένα πρόβλημα.