Θάνος Ανεστόπουλος: Τραγούδια και στίχοι του που δε θα ξεχάσουμε ποτέ

Μπορεί ο Θάνος Ανεστόπουλος να έφυγε από τη ζωή αλλά η μουσική παρακαταθήκη που άφησε είναι ανεκτίμητη.

Στίχοι που αν ακούσεις μια φορά σε σημαδεύουν και δύσκολα ξεχνάς.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Ας δούμε μόνο μερικούς από αυτούς ώστε να θυμηθούν όσοι γνώριζαν και να μάθουν οι νεότεροι. Και αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε ώστε να τιμήσουμε αυτόν τον καλλιτέχνη.

Ο τελευταίος σταθμός- Διάφανα Κρίνα

Σβήνει το φως
από τα μάτια μου
κι όλα όσα έζησα
μπρος μου περνάνε.

Στέκομαι εδώ
στον τελευταίο σταθμό
με όλα όσα αγάπησα
και πήγαν χαμένα.

Δε μετανιώνω πια,
όλα ή τίποτα,
δάσος και ερημιά,
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.

Σαν νοσταλγώ
πουλιά με παν μακριά,
πόνο δεν νιώθω πια
μόνο θυμάμαι.

Πάντα έλεγες
πως η ζωή είν’ στιγμές,
κύμα που σκάει σ’ ακτές,
κερί που λιώνει.

Μίζερο Φως- Διάφανα Κρίνα

Μίζερο φως στο δωμάτιο
Πνιγμένες φωνές απ’ τον διάδρομο
Ένα άθλιο στρώμα γεμάτο με αίμα
Ένα άψυχο σώμα μ’ ένα μαχαίρι στο δέρμα

Σκαλίζει μια φράση πάνω στο δέρμα μόνο με αίμα
Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα…

Βήματα αργά, σέρνει το κορμί του
Μπρος στον καθρέφτη γέρνει τη μορφή του
Τα μάτια αδειανά, γεμάτα με αίμα
Ένα άψυχο σώμα μ’ ένα μαχαίρι στο δέρμα

Σκαλίζει μια φράση πάνω στο δέρμα μόνο με αίμα
Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα…

Διάφανα Κρίνα- Παράδεισος

Ας ήμουν κύμα σε ακτή να πάρω
αυτό που μου αναλογεί
Ας ήμουν ήλιος σε βροχή κι ας γεννιόμουν
σε λάθος εποχή
Ας ήμουν πλάσμα από πηλό για
να λιώσω και να ξαναπλαστώ
Ας ήμουν ποίημα και ωδή
ένας στίχο γεμάτος με οργή

Μικρές αλήθειες- Διάφανα Κρίνα

Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά;
Έχει γεμίσει το μπουκάλι μου μ’ αλήθειες
μα η καρδιά σου είναι ένα ψέμα απ’ το βορρά.

Ας είν’ τα χέρια σου, τα μάτια και η πνοή σου
να μ’ αγκαλιάζουν αιώνια ψεύτικα,
να με κοιτάζουνε φευγαλέα ερωτικά,
να ξεφυσάει η πνοή σου απ’ το βορρά.