Neolaia’s Fav | Τι θα κάναμε την τελευταία ημέρα του κόσμου!

Εν όψει της καταστροφής του κόσμου (;) κάποια στιγμή αύριο, σύμφωνα με τους Μάγια, κάτσαμε και σκεφτήκαμε όλο το neolaia’s  team τι θα κάναμε αν όντως σήμερα είναι η τελευταία μας ημέρα στον κόσμο! Διαβάστε μας… ίσως ταυτιστείτε!

Νικόλας Μπαρδάκης – Η «δεν θα αλλάξω συνήθειες» εκδοχή!

Πέμπτη. Μετά; Παρασκευή.

Συνήθως αμεσως μετά το Σάββατο.

Οι κοντινοί μου άνθρωποι ξέρουν τις συνήθειες της Πέμπτης. Το ίδιο και το μαγικό κρασί του Γιώργου που κάθε Πέμπτη μας κρατάει παρέα μέχρι αργά. Η ίδια παρέα εδώ και χρόνια.

Παρασκευή μια ζαλάδα και ένα δύσκολο ξύπνημα. Καφές το πρωί και τσιγάρο. Επειτα οικογενειακές ιστορίες με θέα τη θάλασσα. Χαλάρωση. Ταινίες, βόλτες.

Η Δευτέρα είναι πάντα δύσκολη…

Γιώργος Γκριτζάλας – Η θρησκευόμενη εκδοχή!

Έχει πλάκα γιατί όταν συνειδητοποιείς πως μπορεί κάποια στιγμή να είναι όντως η τελευταία σου μέρα, σκέφτεσαι πολλά πράγματα που θα έπρεπε να έχεις κάνει και δεν πρόλαβες ή τόλμησες! Άντε τώρα λοιπόν, να έχεις τέτοιο θέμα και να θες να βγάλεις ένα fun και όχι ένα ρομαντικό/συγκινητικό κείμενο… Την τελευταία μέρα του κόσμου λοιπόν, αν μπορούσα να κάνω κάτι (λογικά θα υπήρχε πανικός και αναρχία, άρα δε θα λειτουργούσε τίποτα να πεις πχ ότι πας και τρως τα πάντα στα μπουζούκια ή κάνεις υπεργκράντε ταξίδι κτλ), θα έκανα ένα boring και πολύ cliche facebook και twitter status update για το τέλος του κόσμου, θα έκανα το σταυρό μου και θα πήγαινα εκκλησία να τα έχω καλά με το Μεγάλο όπως πάνε οι γιαγιάδες που καταλαβαίνουν πως πλησιάζει η ώρα τους και μετά θα πήγαινα να κάνω κι εγώ παλαβομάρες με τον όχλο.

Γιώργος Τσαλίκης – Η «λεπτό προς λεπτό» εκδοχή!

Τελευταίες 24 ώρες:

00.00 – 08.00: Θα έβλεπα ξανά την αγαπημένη μου ταινία, θα διάβαζα συγκεκριμένες σελίδες από το αγαπημένο μου βιβλίο και θα έπαιζα μία Dota με τον αγαπημένο μου ήρωα (αυτό το λέμε, δεν είναι hipster, είναι ο Ancient Apparition). Θα έφτιαχνα το τελευταίο μου post στο neolaia.gr. Στη συνέχεια θα έπαιρνα τον υπολογιστή και θα τον πετούσα από το μπαλκόνι.

08.00 – 18.00: Θα ήμουν με την οικογένειά μου (ΚΑΙ τους 20 που θεωρώ), θα τρώγαμε πρωινό, μετά μεσημεριανό ουζάκι και τέλος επικ γεύμα μέχρι θανάτου (τραγική ειρωνεία). Το γεύμα θα είχε σίγουρα λαχανοντολμάδες και σουφλέ σοκολάτας. Καθ’ όλη τη διάρκεια κουβεντούλα για τα πανέμορφα χρόνια που περάσαμε.

18.00 – 19.00: Θα περπατούσα στα αγαπημένα μου σημεία και θα χάριζα τσιγάρα στους αστέγους (υποθέτοντας ότι δεν έχει μείνει χριστός για πλιάτσικο).

19.00 – 23.30: Θα έβρισκα τους φίλους μου, όπου θα πίναμε μέχρι τελικής πτώσεως, συζητώντας όλα αυτά που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια της παράνοιας.

23.30 – 23.45: Δύο τηλεφωνήματα.

23.45 – 00.00: Έχοντας νιώσει ολοκληρωμένος για όλα όσα πήρα και έδωσα σε αυτή τη ζωή, όντας ένα βήμα πριν την λιποθυμιά από το αλκοόλ, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, βάζω μία ταινία να παίξει, καληνυχτώ την οικογένειά μου και κοιμάμαι…

Τερέζα Λίτσα – Η «τέρμα πια οι δίαιτες» εκδοχή!

Πολύ απλά, θα έτρωγα ό,τι παχυντικό υπάρχει τριγύρω και θα έλεγα σκασμένη πια: “Από Δευτέρα δίαιτα!” 😛

*Πέρα από την πλάκα, σκεφτείτε όλοι σας τι πραγματικά θα κάνατε αν όντως τέλειωνε ο κόσμος στις 20 και φροντίστε όντως να το κάνετε. Μια ζωή την έχουμε!

Χρήστος Πανάγος – Η «παίρνω το αίμα μου πίσω» εκδοχή

Την τελευταία μέρα του κόσμου, θα έπαιρνα τηλέφωνο όλες τις πρώην να τους ευχηθώ πως το “τέλος” που μου είπαν δεν ίσχυε τότε. Αλλά τώρα.

Στέλλα Γεωργίου – Η διχασμένη εκδοχή!

Το ιδανικό – Θα ήθελα να με βρει το τέλος του κόσμου να κοιμάμαι, να μην πάρω χαμπάρι ότι καταστρεφόμαστε, να μη βιώσω ότι αποχωρίζομαι τα κοντινά μου άτομα, να μην πονέσω, να μην…

Στην πραγματικότητα – Θα τα ‘χω κάνει πάνω μου από το φόβο (συγγνώμη κιόλας για την έκφραση) αλλά έχω επηρεαστεί όλες αυτές τις μέρες που ακούγονται διάφορα και δυστυχώς για μένα έχω δει και την ταινία «2012» οπότε οι εικόνες αυτές έχουν σφηνώσει στον εγκέφαλό μου. Σαν να με βλέπω σε fast forward… στο κρεβάτι, με το πάπλωμα να με καλύπτει ως πάνω και ο ύπνος να μην με παίρνει ούτε για μισό νανοσεκόντ.

Γιάννης Καπογιάννης – Η σεξουλιάρικη εκδοχή!

Αν τελείωνε ο κόσμος, θα ήθελα να κάνω πάρα πολλά. Ένα από αυτά είναι να πάρω τηλέφωνο τον αγαπημένο μου φίλο “cpanagos”, και να πιούμε έναν τελευταίο καφέ! Ένα άλλο πράγμα που θα φρόντιζα να κάνω είναι να ανανεώσω τo sexy and famous του neolaia.gr έτσι ώστε “φάτε μάτια ψάρια” να φύγουμε όλοι μας χαρούμενοι.

Ίρινα Δεφαράνου – Η «τα παιδία παίζει» εκδοχή!

Αν και θα ήθελα να μην γνωρίζω ποια θα είναι η τελευταία μου μέρα, στην περίπτωση που στις 21 Δεκέμβρη επέλθει το τέλος πιθανότατα θα με έβρισκε σε μπουζούκια τριτοτέταρτης διαλογής με άλλες καμμένες φίλες μου. Με πολύ ντέρτι θα τέλειωναν όλα και αυτό είναι υπόσχεση. Όσο για το υπόλοιπο της ημέρας πριν τα μπουζούκια, θα πήγαινα στο Αλλού και θα έτρωγα άπειρα ζαχαρωτά και θα έμπαινα σε όόόόόόόόόλα τα παιχνίδια!!! Παρά ταύτα μετά τα ζαχαρωτά ίσως το τέλος να με έβρισκε λίγο νωρίτερα από τους υπόλοιπους…

Αλέξης Μαυραγάνης – Η μπαρόβια εκδοχή!

Υπό το φόβο του τέλους του κόσμου την Πέμπτη στις 20, αφού διεκπεραιώσω δουλειές που δεν παίρνουν αναβολή, για να είμαι εντάξει και σε περίπτωση που δεν καταστραφεί ο κόσμος, θα τσεκάρω να δω αν έχει ευρωλίγκα για να δω για τελευταία φορά τον εξάστερο κι αν δεν έχει με βλέπω για κανένα ποτό σε κανένα δυνατό ροκόμπαρο κέντρου. Σκέφτομαι και κάτι άλλο που έχει ενδιαφέρον πριν κλείσει το “μαγαζί”, αλλά δεν σας το λέω για να μην σας σοκάρω, θα το σκεφτώ μέχρι την Πέμπτη μήπως τελικά σας το πω απ’ έξω απ’ έξω και έχει κανείς όρεξη να έρθει για παρέα…

Μαρίτα Λαμπίδη – Η ρομαντική εκδοχή!

Θα πήγαινα για μια τελευταία φορά στην άκρη της θάλασσας που έχω περπατήσει άπειρες φορές μαζί με τον άνθρωπο που αγαπώ. Θα φώναζα για ακόμη μία φορά πόσο ερωτευμένη νιώθω. Με τον ίδιο, με τον ήλιο, με το νερό, με την άμμο…Κι ας μετράμε πλέον τόσα χρόνια, ξεχασμένοι δίπλα σ’ αυτήν την παραλία… Τώρα, στις τελευταίες μας στιγμές, θα του ψιθύριζα ότι δεν έχω καμιά επιθυμία που δεν πρόφτασα να εκπληρώσω. Γι’ αυτό είμαι και πάλι εδώ, την ύστατη ευκαιρία, στα ίδια μέρη, με τα ίδια πρόσωπα.. Νιώθοντας απλά τυχερή, που με το γέλιο μας, γυρίσαμε όλον το κόσμο, που με το πείσμα μας, σκαρφαλώσαμε στα πιο δύσκολα βράχια, που με την δίψα μας για ζωή, αγκαλιάσαμε όλους αυτούς που βρέθηκαν γύρω μας.. Μετά, θα βουτούσαμε στη θάλασσα, εγώ λίγο πιο διστακτική, όπως πάντα, εκείνος πιο σίγουρος, θα με έπειθε με το βλέμμα του, για μια τελευταία φορά, να μη φοβάμαι το κρύο, να μη φυλάγομαι από το κύμα, γιατί αυτά δίνουν την ορμή στη ζωή. Και τέλος, θα κολυμπούσαμε βαθιά, κουβεντιάζοντας, ως συνήθως, με πάθος και ενθουσιασμό, για τις μικρές χαρές και τις μεγάλες λύπες αυτού του κόσμου… σαν να μην είχαν ποτέ τελειωμό..

Ιωάννα Στρατηγάκη – Η shopaholic εκδοχή! 

Καταρχάς έχω μεγαλώσει σε μια αυστηρή παραδοσιακή επαρχιακή οικογένεια! Έτσι όπως και σε όλες τις γιορτές το μεσημέρι θα τρώγαμε όλοι μαζί γονείς, αδέρφια, θείοι, παππούδες, ανίψια, σκυλιά και γατιά όλο το συγγενολόι γενικά…

Και μετά μπορεί να αρχίσει το ξεσάλωμα…..

Θα χαλούσα όλα μου τα λεφτά, ποιος νοιάζεται για το αύριο!

Θα πήγαινα για ψώνια όόόόόόόόόόόόλη μέρα, Βουκουρεστίου τρέμε.. Θα συνέχιζα με ένα πολύ καλό γεύμα σε κάποιο ακριβό (εννοείται) εστιατόριο.. ( στείλει μου αύριο το λογαριασμό στο σπίτι αχαχαχχαχα). Και ναι, δηλώνω υπεύθυνα δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση στη ζωή από το φαγητό!!!! Το φαγητό της μητέρας, το τιμήσαμε στο μεσημεριανό.

Στη συνέχεια θα έβγαινα με τους φίλους μου να πιούμε, να χορέψουμε, να διασκεδάσουμε και το βασικότερο ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ μέχρι τελικής πτώσεως!!!

Για το τέλος θα έκλεινα τη βραδιά στην αγκαλιά κάποιου (μπορούμε να διαλέξουμε όποιον θέλουμε??? Τελευταία μέρα του κόσμου είναι!!!) Ε, η συνέχεια είναι ακατάλληλη..

Υ.Γ. Θα ήθελα να δω την αδερφούλα μου που είναι στην Αμερική, για να της πω πόσο την αγαπάω!!

Κωνσταντίνα Πυρνοκόκη – Η ταξιδιάρικη εκδοχή!

Αν και μας διαβεβαίωσε η Άση πως το τέλος δεν θα έρθει, άντε, ας υποθέσουμε πως κάνει λάθος. Αν, λέω αν, γινόταν αυτό, αρχικά η ταινία του Παπακαλιάτη  θα αποκτούσε βαθύτερο νόημα. Και αν δεν αμελούσες να κάνεις όσα ήθελες και τα προλάβαινες πριν το τέλος του κόσμου, πώς θα ήταν η ζωή σου; Επειδή όμως μία μέρα δε φτάνει για να αναθεωρήσεις τα πάντα και να κάνεις όλα αυτά που δεν έκανες, αυτό που θα επιλέξεις θα πρέπει μάλλον να είναι και το πιο ουσιαστικό. Ακούγεται κλισέ, αλλά ναι, θα περνούσα τη μέρα μου με τα αγαπημένα μου πρόσωπα! Ίσως όμως όχι εδώ. Θα τους συγκέντρωνα όλους μαζί και θα ταξιδεύαμε κάπου στην Ευρώπη, κάπου μαγευτικά και κατά προτίμηση σχετικά κοντά. Για το βράδυ θα έψαχνα πού κάνουν συναυλία οι Muse και θα πήγαινα. Έτσι κι αλλιώς, το θέμα των χρημάτων δε θα με απασχολούσε, αρκεί πάλι να μην ήταν υπερατλαντικό το ταξίδι(λόγω έλλειψης χρόνου) και να μην είχε άλλα σχέδια ο κύριος Bellamy λόγω της ημέρας! Όσο για το τελευταίο λεπτό… δεν ξέρω. Ποιος μπορεί να ορίσει με ακρίβεια τα τελευταία του δευτερόλεπτα;