Απόψεις | Η νέα μόδα του πάσο

Λοιπόν, αγαπητοί φίλοι, δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά τον τελευταίο καιρό ακούστηκαν πολλά και συζητήθηκαν πολύ περισσότερα (πολιτικά και μη). Εγώ θα αναφερθώ μόνο σε ένα κομμάτι της παιδείας μας και κυρίως σε αυτό που αφορά εμάς, τους φοιτητές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε προπτυχιακό και μη επίπεδο.

Αναπολώντας τα φοιτητικά μου χρόνια θυμάμαι διάφορα περιστατικά… Δε θα ξεχάσω ποτέ για, παράδειγμα, τις στιγμές που στριμωχνόμασταν στη γραμματεία, ως πρωτοετείς φοιτητές και αργότερα ως τελειόφοιτοι, για να παραλάβουμε το πάσο. Και για να είμαι πιο ορθή ως προς τα ελληνικά μου (μη με πιάσει στο στόμα του κανένας Άδωνις) αναφέρομαι στο Δελτίο Ειδικού Εισιτηρίου. Μπλε, ρόζ η μαύρο, δεν είχε σημασία… Ηταν ένα χαρτονένιο παραλληλεπίπεδο, το οποίο παρείχε πληροφορίες για τον καθέναν από μας μαζί με μια φωτογραφία (σετάκι!). Παρείχε κάποιες διευκολύνσεις και εκπτώσεις σε πολλές υπηρεσίες, όπως θέατρα, συγκοινωνίες κ.ά. Αυτά είναι γνωστά, άλλωστε, δε θα επεκταθώ περαιτέρω. Και το κυριότερο; Ηταν εντελώς δωρεάν. Ααχ, αξέχαστα φοιτητικά χρόνια!

Έλα όμως που όλα αυτά μέχρι πριν από 2 μήνες περίπου έπαψαν να ισχύουν… Διότι σε αυτή τη χώρα οι εξελίξεις τρέχουν πριν από μας για μας (σαν πολιτική διαφήμιση ακούστηκε αυτο!), χωρίς να μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα για να τις ανατρέψουμε. Έπρεπε να αλλάξει και αυτό δηλαδή; Αναφέρομαι στο πάσο. Έπρεπε και το πάσο να γίνει μια κρύα κάρτα χωμένη σε ένα πορτοφόλι όπως τόσες άλλες; Και διερωτώμαι… Πόσες κάρτες να χωρέσει ένα μεσαίο πορτοφόλι, αγαπητοί; Αλλά ας προσπαθήσω να δείξω χαρακτήρα και να μη γκρινιάξω… Είμεθα ανώτεροι άνθρωποι εμείς εξάλλου.

Πώς να γίνει όμως αυτό, αφού ενημερώνομαι από την πρώτη στιγμή ότι θα το πληρώνω κιόλας; Χαράτσι και στο… πάσο; Πού ακούστηκε; Δηλαδή, οι φοιτητές που δεν έχουν εισόδημα θα πληρώνουν το πάσο 2, 40 ευρώ; Και, ναι, συμφωνώ δεν είναι άξια λόγου 2,40 μόνο ευρώ, αλλά με την ανεργία και τις οικονομικές δυσκολίες, γιατί να στερηθεί κανείς 2, 40 και να μην τα ξοδέψει αλλιώς; Σε χρήσιμες σημειώσεις για παράδειγμα; Ή αγοράζοντας σχολικά είδη σε γνωστής αλυσίδας κατάστημα;

Τουλάχιστον αισθάνομαι τυχερή που αυτό το νέο μέτρο με άγγιξε μόνο ένα εξάμηνο. Οι πρωτοετείς τι πρέπει να πουν δηλαδή; Όχι πείτε μου, πρέπει να πουν και ευχαριστώ που θα κάνουν ολόκληρη διαδικασία για ένα πάσο; Διότι όλα πλέον απαιτούν γνώσεις και πρόσβαση στο ίντερνετ. Ναι, ακόμη και το πάσο. Ο φοιτητής, δηλαδή, που σπουδάζει σε Τ.Ε.Ι. Κατσαβραχίου (!) τι να κάνει που δεν έχει ίντερνετ; Ή μήπως το κράτος θεωρεί δεδομένο ότι όλοι έχουν σύνδεση στο ίντερνετ κατ’ οίκον; Απατάσθε, κύριοι, αν θεωρείτε κάτι τέτοιο. Το κράτος για ακόμη μια φορά απέδειξε τον ατομικισμό του. Όχι μόνο δεν υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια για πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα που βρίσκονται πίσω από τον ήλιο, αλλά υπάρχουν και απαιτήσεις πλέον για θέματα τα οποία δεν είναι δεδομένα σε πολλούς. Δηλαδή, αν κάποιος δεν έχει ίντερνετ, πρέπει να ξεσπιτωθεί για να βρει διαθέσιμο; Αυτά τα ολίγα διερωτώμαι φίλοι μου ως ενεργό μέλος της κοινωνίας μας και ως φύσει αισιόδοξο άτομο που ελπίζει σε άμεση αποκατάσταση των πραγμάτων.

Τα λέμε σύντομα,
Άννα Φέκα