Συνέντευξη | Οι Μέλισσες αποκλειστικά στο Chill - out! (Μέρος 2ο)

Οι Μέλισσες (ο Θάνος, ο Ιάκωβος, ο Κώστας, ο Παντελής και ο Χρήστος ) παραχώρησαν συνέντευξη για το Chill out και τη Φωτεινή Τάτση! Δείτε το 2ο μέρος, (το 1ο στο Συνέντευξη | Οι Μέλισσες αποκλειστικά στο Chill – out!)

Πριν βγείτε στη σκηνή θέλετε να μας πείτε τι κάνετε;

Χ: Λέμε ζντο «αγάπη».
Π: Ο Ιάκωβος κάνει διατάσεις. Μόλις μας λένε παιδιά βγαίνετε, φεύγει και πηγαίνει τουαλέτα ή κάπου αλλού και τον ψάχνουμε. Όταν τον βρούμε μαζευόμαστε όλοι μαζί ακριβώς πριν ανέβουμε στη σκηνή και κάνουμε ένα ζτνο με μια διαφορετική «χαζή» ατάκα κάθε φορά, δηλαδή αγάπη, μουσική, αγάπη για τη μουσική, λέμε τέτοιες κρυάδες και πολύ ευτυχισμένοι βγαίνουμε.
Ι: Για να μην γίνει καμία παρεξήγηση τα χέρια μου πλένω, το έχω για γούρι.

Ποιο είναι το ποιο εύκολο κομμάτι της δουλειάς σας;

Χ: Η δημιουργική φάση της μπάντας. Όταν μαζευόμαστε και ρίχνουμε ιδέες για τα τραγούδια και τις ενορχηστρώσεις, εκεί περνάμε πολύ καλά γιατί δεν υπάρχει καθόλου άγχος.

Σε μουσικό ριάλιτι θα συμμετείχατε; Πιστεύετε ότι αυτά τα προγράμματα αναδεικνύουν πραγματικά ταλέντα;

Π: Όχι λέμε τώρα που μας ρωτάς, αλλά το θέμα είναι ότι η επιτυχία μας ήρθε πολύ γρήγορα. Αύγουστο του 2009 ξεκινήσαμε να δειγματίζουμε, Σεπτέμβρη του ίδιου έτους κάναμε τα συμβόλαια. Αν προσπαθούσαμε ακόμη και δεν είχαμε καταφέρει τίποτα, ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί και να το σκεφτόμασταν. Πολλά παιδία με ταλέντο τα οποία δεν έχουν γνωριμίες ή δεν έχουν την τύχη με το μέρος τους καταφεύγουν σε τέτοια προγράμματα. Εμείς είχαμε σίγουρα πολύ τύχη.
Χ: Είμαστε αρνητικοί, όχι γιατί δεν αξίζουν αυτοί που πάνε, αλλά γιατί δεν μας αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη μουσική. Πιστεύουμε ότι γίνεται εμπορευματοποίησή της.

Η συνεργασία σας ως συγκρότημα φαίνεται δημιουργική. Κόντρες μεταξύ σας έχετε;

Π: Δεν έχουμε κόντρες. Φυσικά και μαλώνουμε συνέχεια, γιατί σκέψου πως περνάμε πολλές ώρες μαζί. Πολλές φορές κλεινόμαστε και για 3 μήνες μέσα σε ένα δωμάτιο και φτιάχνουμε τα κομμάτια.
Θ: Όταν καθόμαστε και δουλεύουμε τα κομμάτια και τα ενορχηστρώνουμε, ο καθένας έχει διαφορετική άποψη, ο καθένας λέει τη δική του ιδέα, οπότε λογικό είναι να δημιουργούνται εντάσεις.
Π: Κάνουμε αυτό που θέλει ο Χρήστος αρχικά και μετά έρχεται και λέει: «Μωρέ μήπως δεν είναι καλό τελικά έτσι;» και μετά το αλλάζουμε.

Κάνετε παρέα και εκτός συγκροτήματος;

Χ: Κάνουμε πολύ παρέα, ήμασταν πολύ φίλοι και πριν την μπάντα. Για παράδειγμα, με το Θάνο έχουμε μεγαλώσει μαζί, παίζαμε stratego. Γενικά όλοι μας έχουμε κάνει πολλά μαζί και εκτός του συγκροτήματος.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος γκαφατζής της παρέας;

Ι: Ο Κώστας. Τραγουδάει πάνω στη σκηνή κάνει ένα βήμα, πατάει τη βάση του μικροφώνου και σκάει το μικρόφωνο πάνω στο κεφάλι του.

Θ: Ο Κώστας έχει κάνει μια θεϊκή κίνηση. Παίζαμε σε ένα μαγαζί το οποίο στην οροφή του, πάνω από τη σκηνή είχε κάτι τεράστιες μπάλες-λάμπες. Μόλις ξεκινά ένα κομμάτι και αρχίζουμε να χοροπηδάμε, του έρχεται στο κεφάλι ή καλύτερα το κεφάλι του επιτέθηκε σε μια από αυτές, η οποία ήταν τόσο βαριά που ζαλιζόταν όλο το βράδυ από τη σύγκρουση.

Έχει χρειαστεί ως συγκρότημα να χρησιμοποιήσετε το κεντρί σας;

Π: Όχι, δεν έχουμε κάνει κάτι τέτοιο ακόμη, αν και μας έχουν κατηγορήσει κάποιοι και αυτά που έχουν πει δεν είναι αλήθειες γιατί μιλάνε για μας ενώ δεν μας ξέρουν. Παρόλα αυτά δεν το έχουμε χρησιμοποιήσει. Όμως αν χρειαστεί θα βάλουμε τον Ιάκωβο που είναι ο πιο μπρατσωμένος της παρέας και οι υπόλοιποι απλά θα κοιτάμε.

Όνειρα που έγιναν πραγματικότητα και αυτό ήταν όλο ή όνειρα σε αναμονή;

Π: Αυτή η φάση είναι πολύ περίεργη γιατί είναι η περίοδος που τα όνειρα μας γίνονται πραγματικότητα.
Κ: Όλοι είχαμε σαν όνειρο να κάνουμε κάτι με τη μουσική το οποίο θα μοιραζόμασταν και με άλλους, εκτός από τους φίλους μας, οπότε με αυτή την έννοια όλοι το έχουμε πραγματοποιήσει. Αυτό ήταν η αρχή του ονείρου και φυσικά θέλουμε να συνεχίσουμε να βγάζουμε καινούργια τραγούδια και να τα αγαπάνε.
Χ: Ζούμε τώρα στο όνειρο. Έχει ξεκινήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Πως το φαντάζεστε το γκρουπ μετά από καιρό;
Θ: Εμπλουτισμένο, ωραία θα ήταν να είμαστε στο εξωτερικό. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να είμαστε μετά από χρόνια. Είναι πολύ μακριά. Μακάρι να είμαστε όπως τώρα. Να υπάρχουμε ακόμη ως μπάντα.