Γιατί να λυπηθώ τον (κάθε) Κωστόπουλο;

Χτες σχολιάζαμε την κατάσχεση στην Imako του Πέτρου Κωστόπουλου και το κείμενο που έγραψε για να μας δείξει ποιος είναι.

Επειδή οι εποχές που ζούμε είναι άγριες και βλέπουμε όλο και περισσότερα κάθε μέρα, δεν μας σοκάρει τίποτα. Προφανώς και στη δίνη της κανιβαλιστικής εποχής έπεσε και ο μεγαλοεκδότης, ο οποίος θέλει τώρα να μας δείξει πόσο εντάξει ήταν, πόσο μέσα μπήκε, πώς έχασε τα σπίτια του και πώς θα βοηθήσει τους εργαζόμενούς του. Συγγνώμη κιόλας, αλλά πέραν του τελευταίου όλα τα άλλα μας είναι αδιάφορα. Ας ενημερώσει κάποιος τους ξαφνικά οικονομικά πληγμένους εκδότες, celebrity, σχεδιαστές πως και να θέλαμε δεν μπορούμε να τους λυπηθούμε.

Κι εμείς έχουμε προβλήματα. Και το δικό μας μέλλον είναι μεταίωρο. Απλά δεν έχουμε την ίδια προβολή με εκείνους. Αλλά ξέχασα. Σύμφωνα με τα media αυτός που προβάλλεται είναι που πρέπει να μας απασχολεί έτσι; Λυπάμαι. Δεν είναι (πλέον) έτσι…