Ποιος πολεμάει τα ελληνικά πανεπιστήμια;

Πραγματικά, πόσες φορές θα ασχοληθούμε ακόμα με αυτό το θέμα; Πόσες αφορμές ακόμα θα έχουμε για να συζητάμε πόσο «χάλια» είναι τα ελληνικά πανεπιστήμια, πόσο «χαμηλού επιπέδου» κοκ; Πόσες; Θα λήξει ποτέ αυτό το θέμα; Θα τελειώσει ποτέ αυτός ο πόλεμος;

Η πορεία της σκέψης κάθε ανθρώπου που είναι με κάποιο τρόπο στα ελληνικά πανεπιστήμια (είναι όμως, όχι πέρασε απλά απέξω ή μπήκε και λίγο μέσα, αλλά δεν ακούμπησε) ακολουθεί περίπου μια τέτοια πορεία: Καταστρέφουμε-αναγκάζουμε την εκάστοτε κυβέρνηση/πρυτανεία κοκ να πάρει μέτρα-κατηγορούμε για κατάργηση του ασύλου-«προβλέπουμε» ότι θα ιδιωτικοποιηθεί η τριτοβάθμια-πατάμε στον κάλο τον Έλληνα που έχει τιμή του και καμάρι του το δημόσιο πανεπιστήμιο (και ταυτόχρονα το απαξιώνει με κάθε ευκαιρία). Αυτή η πορεία κάνει κύκλους, έχει εξάρσεις, ανάλογα κιόλας με τις κυβερνήσεις ή με τους πρυτάνεις.

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πούμε ότι δεν είναι όλοι οι φοιτητές έτσι. Φυσικά και δεν είναι. Άλλωστε στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι καν φοιτητές αυτοί που τα κάνουν αυτά. Επίσης, δεν είναι όλοι οι καθηγητές που είναι μέρος του συστήματος.

Είναι όμως άξιο απορίας πώς κάποιοι θεωρούν ότι είναι δικαίωμα αυτών των ανθρώπων να καταστρέφουν το πανεπιστήμιο. Είναι άξιο απορίας γιατί θεωρούν ότι δεν πρέπει να μπουκάρει η αστυνομία και να τους πιάσει. Είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού το ότι πιστεύουν ότι θα γίνει κάτι ως δια μαγείας και θα σταματήσουν να κάνουν μπουρδέλο το πανεπιστήμιο γιατί το θεωρούν τσιφλίκι τους. Τι προτείνουν; Τι προτείνουν αυτοί οι καθηγητές και οι πρόεδροι τμημάτων που αντιδρούν σε οτιδήποτε πάει να γίνει προς μια κατεύθυνση αναβάθμισης των υποδομών και των προγραμμάτων σπουδών;

Αυτό που πραγματικά είναι άξιο απορίας όμως είναι πώς αφήνουν μια ιδεολογία να τους τυφλώνει τόσο πολύ σε πρακτικά θέματα. Τα βλέπουν. Είναι εκεί. Δεν είναι «ιδέα». Είναι καταστροφές. Χαίρονται; Χαίρονται που πολεμούν την κάθε κυβέρνηση; Χαίρονται που πολεμούν το κατεστημένο; Τι θέλουμε; Αυτό-οργανωμένα πανεπιστήμια; Ποιος θα βρίσκει τα χρήματα; Που δεν θα αποφασίζουν ποτέ τίποτα με απόλυτη πλειοψηφία, γιατί ποτέ δεν θα υπάρχει; Ποιος θα παίρνει την ευθύνη; Οι ευθυνόφοβοι; Θέλετε να μιλήσουμε για «αυτό-οργανωμένες» δράσεις κοκ; Να το κάνουμε, κανένα πρόβλημα.

Μπορώ να συνεχίζω πραγματικά για πάντα. Βλέπω πάρα πολλούς φίλους, γνωστούς και καθηγητές στα social media που έχουν μπει μέσα στο κατεστημένο, με τα μέσα του κατεστημένου, το εκμεταλλεύονται, το ρουφάνε και καλά το «παλεύουν». Δεν ντρεπόμαστε λίγο; Δεν έχουμε τσίπα; Αν δεν γουστάρετε, η πόρτα είναι ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα. Αλλά σφίγγει ο κώλος χωρίς την προστασία του εκάστοτε «κατεστημένου».

Δεν είναι πολύ αστείο που όλοι βρίζουν το δημόσιο και όλοι παλεύουν να μπουν σε αυτό; Δεν είναι πολύ αστείο που θεωρούμε το δημόσιο κτήμα μας αλλά δεν κάνουμε καμία προσπάθεια να το φροντίσουμε; Δεν είναι τρομερά αστείο που μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας;