Δεν θα τους άφηνα να "ξαναπαρελάσουν". Λίγα λόγια για τα Βριλήσσια!

Η ζωή, λοιπόν, τα έφερε με τέτοιο τρόπο μετά από ένα πολύ μεγάλο έρωτα να γεννηθώ στα ακριτικά Βριλήσσια.

Το θελα;

Δεν ξέρω αλλά εκεί έζησα, μεγάλωσα και όλα τα υπόλοιπα δραματικά που μπορεί να κάνουν αυτό το άρθρο να έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Το θέμα όμως αυτή τη στιγμή είναι άλλο…

Παρατηρώ τις τελευταίες μέρες, με μεγάλο ενδιαφέρον, ένα από τα ελάχιστα ντέρμπι του 2ου γύρου των δημοτικών εκλογών στα Βόρεια Προάστεια.

Ο νυν Δήμαρχος Κ. Ιωαννίδης κατάφερε να τερματίσει πρώτος την προηγούμενη Κυριακή αλλά όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις οι συμμαχίες έχουν τον πρώτο λόγο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος, κι οι πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες όπως σχηματίζονται δείχνουν τελικά τον Ξένο Μανιατογιάννη να βγαίνει νικητής σε αυτό το 2ο γύρο.

Ο Ιωαννίδης και τα τα κουρασμένα – υπερσυντηρητικών αντιλήψεων – στελέχη του φαίνεται να μην μπορούν να τα καταφέρουν, παρά τη διαφορά που εξασφάλισαν στον 1ο γύρο.

Από το 30% της αριστεράς και του ανεξάρτητου Ν. Ζήση ελάχιστα μπορεί να αντλήσει η απερχόμενη διοίκηση και με δεδομένη τη φυλορρόηση των περισσότερων αποτυχόντων υποψηφίων της προς τον «Δήμο δημιουργίας» του Ξένου Μανιατογιάννη επενδύοντας, επενδύει πια μόνο στο σενάριο μιας υπερ-αυξημένης αποχής.

Το ερώτημα βέβαια που τίθεται στους σκεπτόμενους δημότες των Βριλησσίων είναι πράγματι βασανιστικό!

Τι θα κάνουν; Θα απέχουν ή θα συμμετέχουν;

Θα τους αφήσουν να συνεχίσουν να παρελαύνουν (βλέπε παραπάνω σχετική φώτο από Οκτώβρη 2010) με τις πραγματικά γερασμένες αντιλήψεις τους από εθνική εορτή σε εθνική εορτή, αφήνοντας παράλληλα την πόλη στη διαχειριστική στασιμότητα και την υπερχρέωση ή θα υπάρξει η αναγκαία ανανέωση και ποιος ξέρει, ίσως μια θετική αλλαγή στη πόλη των Βριλησσίων;