Τα «Κίτρινα Ποδήλατα» στο neolaia.gr: Δεν ξέρουμε αν είμαστε ροκ, «κωλοτούμπες» πάντως αναλόγως τη φάση δεν είμαστε

Το neolaia.gr έχει τη χαρά να φιλοξενεί ένα πολύ αγαπημένο συγκρότημα στη στήλη των συνεντεύξεών του. Ο λόγος για τα «Κίτρινα Ποδήλατα», δηλαδή τα αδέρφια Γιώργο και Αλέξανδρο Παντελιά, που πριν από 24 χρόνια ξεκίνησαν το μουσικό τους ταξίδι πάνω σε δύο ρόδες, συνθέτοντας μια μπάντα με πολύ σημαντική διαδρομή στο καλλιτεχνικό στερέωμα.

Με αφορμή τις επερχόμενες εμφανίσεις τους, στον Σταυρό του Νότου Club (stay tuned για διπλές προσκλήσεις!) με τον Βασίλη Καζούλη και την Αλεξάνδρα Κόνιακ, μίλησαν στο neolaia.gr για τη μουσική σύμπραξη επί σκηνής με τον καταξιωμένο τραγουδοποιό, την πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια, μας παρουσίασαν τη δική της οπτική γύρω από τον χώρο της μουσικής στη χώρα μας, μας είπαν τη γνώμη τους για ενδιαφέροντα θέματα, ενώ έδωσαν τη δική τους συμβουλή σε νέους και νέες που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική.

Επίσης μάς αποκαλύπτουν όλα τα νέα για το νέο τους album.

Απολαύστε!

-Καλησπέρα σας και καλώς ήρθατε στο neolaia.gr. Ας ξεκινήσουμε από το «τώρα» και τα lives σας με τον Βασίλη Καζούλη και την Αλεξάνδρα Κόνιακ στον Σταυρό του Νότου club. Μιλήστε μας για αυτή τη μουσική σύμπραξη…

Η μουσική μας παρέα ευελπιστεί να κρατήσει όμορφη και ξεχωριστή συντροφιά στους φίλους που θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους στο club του Σταυρού του Νότου. Η σύμπραξή μας με τον Βασίλη Καζούλη, θα λέγαμε πως έρχεται πολύ φυσιολογικά σε μια περίοδο που νιώθουμε την ανάγκη να μοιραστούμε θετική ενέργεια, χαμόγελο και πολλά μουσικά «στοιχήματα» με έναν αληθινό φίλο.

Είναι τιμή μας που απολαμβάνουμε την εκτίμηση και τη φιλία, τόσο του σημαντικού τραγουδοποιού Καζούλη, όσο και του εξαιρετικά σπάνιου ανθρώπου Βασίλη, από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε!

Η παρέα μας διανθίζεται με τη νέα μας φίλη Αλεξάνδρα Κόνιακ, την οποία συναντήσαμε και ξεχωρίσαμε προ διετίας σε μια όμορφη τηλεοπτική συγκυρία που μας συνέδεσε μουσικά στην εκπομπή «Μουσικό κουτί». Εκεί διαπιστώσαμε πως μεταξύ των τριών μουσικών κόσμων, μπορεί να υπάρξει χημεία και ένα ενδιαφέρον τελικό αποτέλεσμα.

-Τι να περιμένει το κοινό σας από αυτά τα lives;

Στις παραστάσεις μας στο Σταυρό Νότου club, θα αναδείξουμε όλα όσα μας ενώνουν μουσικά, αλλά ταυτόχρονα θα «παρασύρουμε» και ο ένας τον άλλον σε μουσικές εκπλήξεις που πιθανώς χωρίς καλή παρέα να μην τις τολμούσε.

Οι σημαντικότερες στιγμές της δισκογραφίας μας, εμπλουτισμένες με αγαπημένα τραγούδια διαφορετικών δεκαετιών και ετερόκλητων μουσικών ιδιωμάτων, θα προσπαθήσουν πάντοτε με λόγο και αιτία να μας βάλουν σε ένα ταξίδι που ευελπιστούμε να το μοιραστούμε με πολλούς φίλους στο αγαπημένο μας μουσικό στέκι.

-Πρόσφατα κάνατε και μια συμμετοχή στη συναυλιακή βραδιά που ήταν αφιερωμένη στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Θεωρείτε πως έχετε επηρεαστεί και εσείς από τη μουσική του;

Πέραν της συγκεκριμένης συναυλίας, γενικότερα συμμετέχουμε με τον καλό μας φίλο Διονύση Τσακνή, σε μια μεγάλη αφιερωματική περιοδεία στον πολύ-αγαπημένο μας Λαυρέντη, η οποία ξεκίνησε το καλοκαίρι και συνεχίζεται ακόμη και τώρα σε πολλούς προορισμούς ανά την Ελλάδα και την Κύπρο.

Θεωρούμε χρέος μας, σε κάθε ευκαιρία να κρατάμε ολοζώντανο το έργο του Λαυρέντη, υπενθυμίζοντας τη δυναμική του σε όλους όσοι τον αγάπησαν για δεκαετίες, αλλά παρουσιάζοντας τα τόσο αγαπημένα του τραγούδια και στις νεότερες γενιές που δεν πρόλαβαν να τον απολαύσουν ζωντανά.

Έχουμε επηρεαστεί και από το σπάνιο χαρακτήρα του Λάρυ μας, αλλά και από τα όσα – άπειρα ζήσαμε και μάθαμε κοντά στον «μεγαλύτερο αδερφό μας» όλα τα χρόνια που απολαύσαμε τη συνεργασία, την εμπιστοσύνη του αλλά και τη φιλία του. Τον αγαπάμε και τον έχουμε στη σκέψη μας σαν να μην έφυγε ποτέ.

Κίτρινα Ποδήλατα: Τα 24 χρόνια πορείας, το νέο τους single και οι πηγές έμπνευσης

-Η καλοκαιρινή σας περιοδεία ήταν επιτυχημένη. Μετά από πολλά χρόνια, συγκεκριμένα 24, παραμένετε ένα από τα πιο αγαπητά συγκροτήματα της χώρας. Πώς παραμένετε αναλλοίωτοι και επιτυχημένοι δισκογραφικά, αλλά και στα live σας;

Η προσπάθειά μας στο χώρο της δισκογραφίας και των ζωντανών εμφανίσεων, είχε εξ’ αρχής ως βασικό μέλημα, το να δημιουργούμε-προτείνουμε, επιδιώκοντας το υψηλότερο δυνατό κάθε φορά επίπεδο. Υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας πως θα κινηθούμε με όση επιμονή και υπομονή χρειαζόταν, με ακλόνητη συνέπεια, με διαρκή διεύρυνση γνώσης, με έντονη διάθεση πειραματισμού και γόνιμο καλλιτεχνικό ρίσκο.

Το βλέμμα μας δε φλέρταρε ποτέ με το «τώρα», το «άμεσο» και το εφήμερο. Αναζητούσαμε και συνεχίζουμε να αναζητούμε, όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να αναδειχθούν και επιβεβαιωθούν μοναχά απ’ το πέρασμα χρόνου, χωρίς να είχαμε ποτέ κάποια ιδιαίτερη αγωνία για το πότε θα συμβεί αυτό.

-Το τελευταίο σας single είναι το «Τώρα που ξέρεις». Πώς προέκυψε η δημιουργία του;

Το συγκεκριμένο τραγούδι, γεννήθηκε από τα έντονα συναισθήματα που μας δημιούργησε η μουσική επένδυση και η επιμέλεια παραγωγής που είχαμε στην ηχητική – ακουστική μεταφορά του βιβλίου του Λάκη Λαζόπουλου με τίτλο «Άλλες γυναίκες φοράνε τα φουστάνια σου».

Γνωρίζαμε τον κο Λαζόπουλο στα χρόνια της γενικότερης δραστηριότητάς μας, αλλά το συγκεκριμένο πόνημα της μεταφοράς του βιβλίου του σε audio book, με τις αμέτρητες ώρες που περάσαμε μαζί στο studio, τις σοβαρές συζητήσεις ντυμένες με σπάνια αίσθηση του χιούμορ, όλα μας έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον Λάκη, να εκτιμήσουμε ακόμη περισσότερο έναν ευαίσθητο, συναισθηματικά ιδιοφυή άνθρωπο.

Βάλαμε αμφότεροι τα δυνατά μας για το συγκεκριμένο project που σήμαινε πολλά για τον ίδιο τον Λάκη. Το τραγούδι «Τώρα που ξέρεις», «ανοίγει» το audio book, αλλά κυρίως επισφραγίζει κατά κάποιο τρόπο όλη την αλήθεια που μοιραστήκαμε.

-Από τι εμπνέονται τα «Κίτρινα Ποδήλατα» για να δημιουργήσουν ένα κομμάτι;

Όλα όσα φέρνει η ζωή και το άγνωστο σενάριό της στην καθημερινότητά μας μεταφρασμένα σε ατόφια ανθρώπινα συναισθήματα, μας «αναγκάζουν» κατά κάποιο τρόπο, ως σχεδόν «βίαιη» εσωτερική ανάγκη, να εκφραστούμε. Κάτι που θα ακούσουμε και που θα διεγείρει τα συναισθήματά μας, κάτι που θα αντικρύσουμε και που δε θα προσπεράσει ως αδιάφορο, αλλά αντιθέτως θα μας βάλει σε βαθύτερες σκέψεις.

Η γενικότερη αγωνία και αμηχανία που επικρατεί με όλα όσα εξελίσσονται  ανά τον κόσμο, καθώς και η (ανεξήγητα υπερβολική μερικές φορές) αγάπη – έγνοια που έχουμε για τους νέους ανθρώπους που έχουν κληρονομήσει τις δικές μας αποτυχίες ως προηγούμενη γενιά… όλα αυτά αναμιγνύονται με την ελπιδιφόρο φιλοσοφία μας, την ηθική και την αισθητική μας, διογκώνοντας την ανάγκη έκφρασης.

Είναι αληθινή χαρά μας, κάθε φορά που διαπιστώνουμε πως, πολλά απ’ αυτά που έχουμε ανάγκη να επικοινωνήσουμε μέσω της μουσικής μας, εκφράζουν και όσους δεν έχουν τον τρόπο να εξωτερικεύσουν παρόμοιες αγωνίες. Προσέχουμε ώστε, όλα όσα προτείνουμε, να εμπεριέχουν φως, να παροτρύνουν για ανάταση ψυχής και να εξιτάρουν την πίστη όλων μας στις κρυμμένες εσωτερικές υπερδυνάμεις μας. Όλα για μια πιο δυνατή επόμενη μέρα.

Κίτρινα Ποδήλατα: Έρχεται νέο album

-Να περιμένουμε και κάποια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά με κάποιο album σύντομα;

Αμέσως μετά την έναρξη των παραστάσεών μας στο club του Σταυρού του Νότου, έχουμε προγραμματίσει την ηχογράφηση νέου υλικού, που έχουμε συνθέσει από το 2019, όταν και ολοκληρώσαμε την κυκλοφορία της μουσικής Τριλογία μας.

Θα προσπαθήσουμε να εκφράσουμε, με τι ψυχολογία και με ποια συναισθήματα θα ήταν καλό, κατά την ταπεινή μας πάντοτε άποψη, να ταξιδέψουμε τους εαυτούς μας μέσα στο γενικότερο σουρεαλιστικό σκηνικό  που διαμορφώνεται προϊόντος του χρόνου. Είδομεν…

-Είστε ροκ και στη ζωή σας, εκτός σκηνής δηλαδή;

Αν αναζητεί κάποιος την έννοια «ροκ» σε styling, σε εντυπωσιακά tattoos και γενικότερα σε κάποιο, τέλος πάντων ανάλογο «αλυσιδάτο»- wild behaviour,  θα απογοητευτεί, τουλάχιστον όσον αφορά εμάς δηλαδή…τζίφος!  Δεν απαντάμε κατ’ αυτόν τον τρόπο τυχαία, αλλά γιατί έχουμε, ουκ ολίγες φορές, εκπλαγεί αρνητικά με το τι ακριβώς ή ποιους θεωρούν «ροκ» πλέον πολλοί νέοι άνθρωποι στις μέρες μας.

Μουσικά πχ πολλοί μπερδεύουν ως ροκ οτιδήποτε δεν εμπεριέχει μπουζούκι, ανεξάρτητα αν φιγουράρει με σκισμένα τζινς και στυλίστες επάνω σε πίστες, σε διαφημίσεις και τηλεοράσεις…αρκεί να έχει ο ήχος λίγη ηλεκτρική κιθάρα παραπάνω.

Κι επειδή αυτό είναι μεγάλη κουβέντα, θα σας πούμε τι προσπαθούμε να είμαστε εμείς στην καθημερινότητά μας, άρα και στη μουσική μας… και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Εμείς προσπαθούμε να είμαστε άνθρωποι που επιμένουν να μένουν στο φως, όταν «κάποιοι» μάς θέλουν να κρυβόμαστε στο σκοτάδι.

Προσπαθούμε να είμαστε άνθρωποι χαμογελαστοί, ήρεμοι συνειδησιακά και αισιόδοξοι, όταν «κάποιοι» επιθυμούν μόνο φοβισμένους, μίζερους και απελπισμένους ανθρώπους. Είμαστε άνθρωποι που επιλέγουμε να αγαπάμε και να προσεγγίζουμε με σεβασμό και πίστη τους συνανθρώπους μας, όταν «κάποιους» τούς συμφέρει να διαμορφωθούν κοινωνίες με συμπεριφορές άγριων ζώων, αρπακτικών, καιροσκόπων.

Προσπαθούμε να κάνουμε περισσότερα όνειρα από ποτέ, να σηκωνόμαστε δυνατοί μετά από κάθε πτώση, με εσωτερικό χαμόγελο και ανάταση στη σκέψη, ψάχνοντας πίσω απ’ την κουρτίνα για την αλήθεια, όταν «κάποιοι» θέλουν ανθρωπάκια με αναβλητική – άτολμη «λογική», αδύναμα, χειραγωγημένα και παραμυθιασμένα θύματα κακής μασημένης τροφής.

Ανθρώπους που θεωρούν προνόμιο και «ευτυχία» κάθε ρηχή απόλαυση που θα του επιτρέψουν να προλάβει αποκαμωμένος. Κατά γενική έννοια, στο πέρασμα των εποχών, των δεκαετιών και των καταστάσεων, «ροκ» κάθε φορά, υποτίθεται πως σημαίνει ακλόνητη, συνεπής και κυρίως γόνιμη θέση και στάση, κόντρα στο γενικό βολικό «status» που αυτοί οι «κάποιοι» θέλουν κάθε φορά να επιβάλουν. Δε ξέρω αν είμαστε ροκ…  «κωλοτούμπες» πάντως αναλόγως τη φάση.. δεν είμαστε.

-Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες που είχαν επιρροή πάνω σας, εγχώριοι και διεθνείς; Ποια ήταν τα μουσικά σας ακούσματα;

Αγαπημένα τραγούδια είναι όλα, από τη στιγμή που δε γράφουμε αναζητώντας το πολυπόθητο «σουξέ», αλλά εκφράζοντας αληθινές αγωνίες και συναισθήματα. Άρα η ουσία και η θύμηση που γεννά κάθε τραγούδι, δε μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο σημαντική για εμάς, ούτε έχει να κάνει σε κανένα σημείο με στοιχεία όπως πχ η εμπορικότητα.

Έχουμε όμως κάποια μεγαλύτερη αδυναμία στα τραγούδια που δεν αντικρύζουν συχνά το «φως» της…(ας την αποκαλέσουμε για λόγους οικονομίας της συζήτησης) δημοσιότητας, αλλά μένουν λίγο πιο «πίσω» σε εξωστρέφεια, παρόλο που κατέχουν πολύτιμη θέση στη ψυχή μας.

-Έχετε αγαπημένο τραγούδι από τι δισκογραφία σας; Αν, ναι, ποιο είναι;

Σε αρκετά lives μας κάθε φορά «τιμούμε» κάποιο από αυτά τα τραγούδια μας και πάντα με έκπληξη διαπιστώνουμε πως χαίρουν μεγαλύτερης ανταπόκρισης απ’ αυτήν που  φανταζόμασταν. Στη συγκεκριμένη συνέντευξη, θα επιλέξουμε να αναδείξουμε το τραγούδι «Χρόνος», ως αγαπημένο μας, μιας και πάντα αφήνουμε τον ίδιο το χρόνο ως αληθινό κριτή της προσπάθειάς μας.

-Επηρεάζουν τον στίχο σας όσα διαδραματίζονται στην κοινωνία, εντός και εκτός συνόρων; Οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες του κόσμου αποτελούν πηγή έμπνευσης και έκφρασής σας;

Αν μας ενοχλεί κάτι πολύ και πάντοτε το φωνάζουμε με το όνομά του χωρίς να μας νοιάζει οποιοδήποτε κόστος, είναι ο ζωτικός χώρος και οξυγόνο που στερεί από νέους καλλιτέχνες η πλειοψηφία των ιδιωτικών ραδιοφώνων. Κάτι που πλέον δεν το «φωνάζουμε» για εμάς, αλλά για τη συνέχεια που οφείλουμε να προσέξουμε όλοι μας στο μουσικό οικοδόμημα. Εμείς είχαμε την ευλογία να ζήσουμε και συνεχίζουμε να ζούμε το όνειρό μας στα μουσικά δρώμενα.

Η ύπαρξη και η συνέχειά μας δεν εξαρτάται πια από το αν θα μας τιμήσουν οι 2-3 ειδήμονες που διαμορφώνουν τι θα πρέπει να ακούγεται και τί θα πρέπει να μένει στην αφάνεια σαν να μην υπήρξε ποτέ. Υπάρχει όμως και μια ιερή «σκυτάλη»…τί γίνεται με αυτήν..; Τί γίνεται με το «παρακάτω», με τη «συνέχεια» και ποιοι άραγε έχουν μόνο πλέον δικαίωμα σε αυτά ..;

Πιστεύετε πως εκεί έξω δεν υπάρχουν άλλοι άξιοι συνεχιστές των μεγάλων και σπουδαίων καλλιτεχνών; Λάθος! Υπάρχουν νέοι, εξίσου σημαντικοί δημιουργοί και ερμηνευτές, που οι εποχές μας τούς έχουν μεγάλη ανάγκη.

Απλώς η υπόστασή τους,  η ηθική και η οπτική τους, στοιχεία που αντικατοπτρίζουν σε μεγάλο βαθμό και την καλλιτεχνική τους προοπτική, δε θα τους επιτρέψουν να εκτεθούν στις  λευκές επιταγές που οι νέες εποχές απαιτούν, προκειμένου να στριμωχτούν κάπου μες στο πανηγύρι, ούτε θα γίνουν έρμαιο των δημοσίων σχέσεων, για να αποκτήσουν υπόσταση στα απαραίτητα «αυτοεξυπηρετούμενα» lobbies. Ακόμη και τώρα λοιπόν, αν ανοίξει κάποιος, οποιοδήποτε από τα λεγόμενα viral ιδιωτικά ραδιόφωνα, μέσα σε τρεις ώρες θα ακούσει ξανά και ξανά μόνο 7-8 max συγκεκριμένους (κατά τ’ άλλα, αναμφισβήτητα αξιόλογους συναδέλφους) καλλιτέχνες.

Η κατάσταση αυτή, πιστεύουμε πως είναι μια παθογένεια που βρήκε έδαφος «κυριαρχίας» ελλείψει του μοντέλου της παραδοσιακής δισκογραφίας και επιβάλεται να διορθωθεί. Αρκεί οι ίδιοι άνθρωποι που το δημιουργούν, να αποφασίσουν να αλλάξουν την ματιά τους στην όλη κατάσταση. Υπάρχει τρόπος και χώρος για όλους.

-Υπάρχουν καλλιτέχνες που δεν έχετε συνεργαστεί ακόμα και θα θέλατε πολύ;

Στα 24 χρόνια του μουσικού ταξιδιού μας, αξιωθήκαμε να έχουμε στο βιογραφικό μας όσες σημαντικές συνεργασίες είχαμε τολμήσει κάποτε να ονειρευτούμε, ακόμη και πολλές που δεν είχαμε καν ονειρευτεί. Είμαστε ευλογημένοι, θέλουμε να πιστεύουμε και άξιοι, για κάθε σύμπραξη – σχολείο που ζήσαμε.

Καλλιτεχνικά «απωθημένα» πάντοτε υπάρχουν στη σκέψη μας. Απλώς, όπως γίνεται με όλα τα σημαντικά και όμορφα, θα πρέπει κάθε φορά να υπάρχει μια κατάλληλη στιγμή, ένας αληθινός καλλιτεχνικός λόγος και μια σημαντική αφορμή. Πιστεύουμε πως θα χαρούμε κι άλλες ξεχωριστές δημιουργικές συμπράξεις στη συνέχεια της πορείας μας.

Όμως πραγματικά εκτιμούμε και θεωρούμε εξίσου σημαντικές και όλες τις συνεργασίες – συμπράξεις που παράλληλα κάνουμε προσπαθώντας να βοηθήσουμε εμπράκτως πολλά νέα ταλαντούχα παιδιά. Τραγουδοποιούς, ερμηνευτές, συγκροτήματα και συνθέτες που διαπιστώνουμε πως έχουν σωστή νοοτροπία και σοβαρολογούν με την έκθεσή τους και την προσπάθειά τους στο χώρο της μουσικής.

-Τέλος, θα θέλατε να δώσετε μια συμβουλή στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική;

Τα 24 χρόνια μουσικής μας παρουσίας, προφανώς επιβεβαιώνουν τη φιλοσοφία με την οποία συνεχίζουμε να προσπαθούμε να υπηρετήσουμε τη μουσική με τις όποιες δυνάμεις μας. Αυτό θα θέλαμε να μοιραστούμε ως συμβουλή με τα νέα παιδιά (όχι ως «φαφλατάδες-ειδήμονες», ούτε με κάποια διάθεση «εξυπνακίστικου κηρύγματος», αλλά με αγνή και αληθινή αγωνία), που μας ρωτούν, με ποιόν τρόπο θα μπορούσαν να πετύχουν κάτι σοβαρό στο χώρο της τέχνης που αγαπούν. Όλα εξαρτώνται από το πόσο «ασκητικά» θα δοθούν σε αυτή.

Είναι άλλο το να αγαπάς την ίδια την τέχνη που θες να υπηρετήσεις (σ.σ. προσοχή στο ρήμα «υπηρετώ») και είναι εντελώς άλλο το να αγαπάς περισσότερο τον εαυτό σου μέσω αυτής. Οι εποχές κρύβουν σοβαρές παγίδες σε σχέση με τη σημασία του όρου «επιτυχία» κι εδώ είναι κατά κύριο λόγο, το σημείο που ξεχωρίζουν αυτοί που θα καταφέρουν («no matter what» που λένε και στο χωριό μας), να ζήσουν πρωτίστως ΜΕ την τέχνη τους και ίσως… κάποτε… να ζήσουν και…ΑΠΟ την τέχνη τους.

 

Διαβάστε ακόμη:

• Ο Πέτρος Μάλαμας στο neolaia.gr: «Μεγάλο σχολείο για μένα η συνεργασία με τον πατέρα μου»
• Λένα Παπαληγούρα στο neolaia.gr: «Επιβράβευση είναι να σκέφτομαι κάθε βράδυ ότι μπορεί σε έναν άνθρωπο να αλλάξω τη ζωή του»
• Οι Babo Koro στο neolaia.gr: «Νιώθουμε αμήχανα ετοιμάζοντας μια συναυλία, ενώ γίνεται γενοκτονία στην Παλαιστίνη»
• Παναγιώτης Μπουγιούρης στο neolaia.gr: «Στη ζωή μου αντιμετωπίζω το απροσδόκητο στωικά»
• Η Γιάννα Βασιλείου στο neolaia.gr: «Πρέπει να υπάρχει ένας σταθερός δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ καλλιτεχνών και πολιτείας»
• Ο Βύρων Τσουράπης στο neolaia.gr: «Έγινα καλύτερος μουσικός μέσα από το Μουσικό Κουτί»