Ισραήλ – Παλαιστίνη: Γιατί δεν είναι απλά ένα τρομοκρατικό χτύπημα στους Εβραίους

Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στο Μεσανατολικό, αλλά και τη συνεχή τριβή που τυχαίνει να έχω με το θέμα λόγω της εξειδίκευσης του πτυχίου μου, ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες πληροφορίες και σκέψεις.

Τα γεγονότα αυτά συνταράσσουν τη Μέση Ανατολή, όχι μόνο τις τελευταίες 3 μέρες που βρέθηκαν στις ειδήσεις, αλλά τα τελευταία 75 χρόνια και παραπάνω, ενώ αφορούν μία σειρά από επιθέσεις και ένοπλες συρράξεις μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης.

Ας δούμε όμως τα πρόσφατα γεγονότα: το περασμένο Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2023, η Χαμάς, Παλαιστίνια οργάνωση ένοπλης αντίστασης κατά της μακροχρόνιας, βίαιης και παράνομης κατοχής Παλαιστίνιων εδαφών από το Ισραήλ, εξαπέλυσε τρομοκρατικό χτύπημα στο Ισραήλ, με εκατοντάδες μέχρι στιγμής θύματα. Έκτοτε, το Ισραήλ κήρυξε πόλεμο και οι εντάσεις κορυφώνονται ώρα με την ώρα, με τον Νετανιάχου να έχει ξεκινήσει ολοκληρωτική πολιορκία και καταστροφή της Λωρίδας της Γάζας και ακόμα περισσότερα εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με θύματα τους εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους που, ούτως ή αλλιώς ζουν καθημερινά σε μια φυλακή, κάτω από τα δρακόντεια και απάνθρωπα μέτρα του Ισραηλινού κράτους.

Παρόλα αυτά, τα προβλήματα στην περιοχή ξεκινούν περίπου έναν αιώνα πίσω, όταν οι νικητές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, και, συγκεκριμένα, η Βρετανική και η Γαλλική Αυτοκρατορία αποφασίζουν να μοιράσουν τις «κατεκτημένες» περιοχές της Μέσης Ανατολής, δηλαδή τα πρώην Οθωμανικά εδάφη, με τη μυστική Συμφωνία Σάικς-Πικό, το 1916. Η Γαλλία αναλαμβάνει τον έλεγχο στις περιοχές που σήμερα είναι η Νοτιοανατολική Τουρκία, η Συρία και ο Λίβανος, ενώ η Βρετανική Αυτοκρατορία αναλαμβάνει το σημερινό Ισραήλ, την Παλαιστίνη, την Ιορδανία και το Ιράκ. Η Βρετανική Εντολή για την Παλαιστίνη συντάσσεται λίγο αργότερα, το 1920, και επιβεβαιώνει τον Βρετανικό έλεγχο της Παλαιστίνης ως το 1948, όπου και θεωρείται μέχρι σήμερα από τους πιο σημαντικούς παράγοντες των διαφωνιών και της αστάθειας στην περιοχή. Ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα το οποίο πληρώνουν Εβραίοι και Άραβες με πολύ αίμα τις τελευταίες δεκαετίες είναι η αποτυχία της Βρετανικής Εντολής και των υποσχέσεων που δόθηκαν σε Άραβες και Εβραίους αντίστοιχα.

Το 1948 ιδρύεται το κράτος του Ισραήλ.

Η βρετανική εντολή ήταν καταδικασμένη να αποτύχει, καθώς δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί την ειρήνη μέσω της διακυβέρνησής της και, ιδιαίτερα με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, απέτυχε να συμφιλιώσει τον αραβικό εθνικισμό με τον σιωνισμό ή έστω να βρει μια μέση λύση για ειρηνική συνύπαρξη Εβραίων και Αράβων. Έτσι, το 1948 ιδρύεται το κράτος του Ισραήλ, στην κυριολεξία πάνω από εκατοντάδες καμένες πόλεις και χωριά των Παλαιστίνιων, οι οποί υπέστησαν διωγμό από τα εδάφη τους.

Από τότε, το Ισραηλινό κράτος έχει συνεχίσει την επεκτατική πολιτική, με το καθεστώς της σύγχρονης αποικιοκρατίας, εις βάρος των Παλαιστίνιων, και με την θερμή υποστήριξη της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ. Συλλογικά, η διεθνής κοινότητα αγνοεί εδώ και δεκαετίες τη βία, τον επεκτατισμό, καθώς και τα εγκλήματα πολέμου και τις φρικτές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττει καθημερινά ο IDF (στρατός του Ισραήλ) εναντίον των Παλαιστινίων. Η ισραηλινή κυβέρνηση καταπιέζει επανειλημμένα εκατομμύρια Παλαιστίνιους, έχοντας αφαιρέσει τις καθημερινές τους ελευθερίες και τα δικαιώματά τους, δημιουργώντας γι’ αυτούς μια υπαίθρια φυλακή, όπου κάθε Παλαιστίνιος πολίτης υπόκειται σε συνεχείς ελέγχους και καταπιεστικά μέτρα, είτε πρόκειται για να πάει στη δουλειά του, στο σχολείο, στον γιατρό, ή οπουδήποτε αλλού.

Η διεθνής κοινότητα αγνοεί εδώ και δεκαετίες τη βία, τον επεκτατισμό, καθώς και τα εγκλήματα πολέμου και τις φρικτές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττει καθημερινά ο IDF.

Τον Δεκέμβριο του 2022, ο Νετανιάχου, ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ, σχημάτισε την πιο ακροδεξιά κυβέρνηση στην ιστορία της χώρας. Παρέδωσε ορισμένα από τα πιο ευαίσθητα ζητήματα της ισραηλινό-παλαιστινιακής σύγκρουσης, συμπεριλαμβανομένης της ηγεσίας του στρατού και της αστυνομίας σε εξτρεμιστές εθνικιστές πολιτικούς. Η κυβέρνηση Νετανιάχου ακολουθεί μια επεκτατική ατζέντα για τη Δυτική Όχθη και ακολουθεί ολοένα και πιο συγκρουσιακή πολιτική απέναντι στους Παλαιστίνιους, θεσπίζοντας αυστηρότερα μέτρα και χρησιμοποιώντας πολεμοχαρή ρητορική. Επιπλέον, η πρόσφατη ατζέντα «δικαστικής μεταρρύθμισης» για την ενίσχυση του πολιτικού ελέγχου του δικαστικού σώματος οδήγησε σε διαφωνίες και εσωτερικές διαμάχες στο Ισραήλ, με εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους κάθε εβδομάδα, που κατά καιρούς καταλήγουν σε συγκρούσεις με την αστυνομία. Βλέποντας τα παραπάνω, η Χαμάς και οι λοιπές παλαιστινιακές μαχητικές ομάδες εξαπολύουν έντονη επιθετική απάντηση, με περισσότερους νεκρούς Εβραίους, όσους δεν έχουν υπάρξει ξανά από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ξεκινώντας έναν καινούργιο κύκλο ένοπλης σύρραξης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, καθώς και έναν καινούργιο κύκλο αναταραχών στις διεθνείς σχέσεις, μεταξύ της Μέσης Ανατολής, των ΗΠΑ, της ΕΕ, ταυτόχρονα με τις προκλήσεις του πολέμου στην Ουκρανία.

Επομένως, τα πρόσφατα γεγονότα στη Μέση Ανατολή αποτελούν τη συνέχεια μιας αιματηρής ιστορίας που βασίζεται στα συμφέροντα της Δύσης και την ενοχή για το Ολοκαύτωμα και τη συνεχή καταδίωξη των Εβραίων στην ιστορία, γεγονότα τα οποία, μέχρι σήμερα, ζουν στη συνείδησή μας και μας αποτρέπουν από το να καταδικάσουμε τα εγκλήματα που διαπράττει το Ισραηλινό κράτος από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Η ίδρυση του Ισραήλ και η παραχώρηση (με τη βία) εδαφών στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να είναι συνώνυμη με τη λήξη των διαμαχών και των αλληλοσκοτωμών, όσο το ίδιο το Ισραήλ καταπιέζει έναν άλλο λαό και στήνει ένα βίαιο καθεστώς σύγχρονης αποικιοκρατίας.

Ο πόλεμος αυτός δεν ξεκίνησε το Σάββατο, στην πραγματικότητα έχει ξεκινήσει πάνω από έναν αιώνα πριν και προβλέπεται να φέρει ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς και την απάντηση του Νετανιάχου. Αθώοι άνθρωποι χάνονται, απειλούνται, κινδυνεύουν, και ο χάρτης της περιοχής θα σβηστεί και θα ξαναγραφτεί για ακόμη μία φορά, ελπίζοντας να είναι η τελευταία και η ορθή. Για τα χίλιο-ματωμένα χώματα, για τους χιλιο-ταλαιπωρημένους ανθρώπους μετά από το μαρτύριο αυτό πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος. Ένα τέλος που θα δώσει μια ανάσα στους λαούς αυτούς που έχουν ζήσει μόνο σε αναταραχή και δεν έχουν γνωρίσει πραγματική περίοδο ειρήνης.

*Η Αγγελική Βυτόγιαννη είναι φοιτήτρια στο Sciences Po Paris στο Τμήμα Middle Eastern-Mediterrenean Studies

Διαβάστε ακόμα:

• Πόλεμος στο Ισραήλ: Επέστρεψαν 90 Έλληνες – «Aκούγαμε ρουκέτες»
• Φωτορεπορτάζ από τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ
• Ισραήλ: Η συγκλονιστική φωτογραφία με το φιλί ζευγαριού την ώρα του μακελειού στο φεστιβάλ
• Ισραήλ: Πώς το φεστιβάλ Supernova μετατράπηκε σε παγίδα θανάτου της Χαμάς