Κινδυνεύει η επικοινωνία από τον κ. Κασσελάκη;

Ο κ. Κασσελάκης ήρθε με φόρα, σα δώρο για κάποιους, σαν τέλος για κάποιους άλλους. Μένει να αποδειχτεί τι είναι και για ποιον.

Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι το κομμάτι της επικοινωνίας. Για κάποιον που δουλεύει στην επικοινωνία, στις δημόσιες σχέσεις, ή το σπουδάζει το αντικείμενο, η προεκλογική αυτή περίοδος είναι εξαιρετική να μελετήσει το αντικείμενο. Να δει πώς μία περίπτωση «εικόνας» μεταφράζεται από το χαρτί στην πραγματικότητα.

Ο πολύ συμπαθητικός, πολύ όμορφος, πολύ μορφωμένος κύριος (όντως πιστεύω ότι είναι όλα αυτά, δεν τα λέω ειρωνικά), περνώντας οι μέρες, όλο και περισσότερο θυμίζει τους Έλληνες πελάτες μας. Γιατί; Γιατί πολύ απλά μας ζητούν να τους πλασάρουμε προς τα έξω σαν να είναι άλλοι άνθρωποι. Να τους δώσουμε εξαιρετικά χαρακτηριστικά, να τους παρουσιάσουμε καλούς και άγιους, με όλα τα καλά του κόσμου. Μόλις ανοίξουν όμως το στόμα τους, από κούκλες γίνονται πανούκλες. Και αυτό είναι ένα γεγονός. Τι μαθαίνουμε λοιπόν βλέποντας τον κ. Κασσελάκη;

Μαθαίνουμε ότι μια καλή επικοινωνία μπορεί να κάνει θαύματα. Μπορεί να σου γυρίσει το άσπρο σε μαύρο. Μπορεί αυτό να μην εφαρμοστεί σε όλα τα κοινά στα οποία στοχεύεις αλλά κάποιο/κάποια θα πιάσεις. Βρίσκεις κάποιο χαρακτηριστικό σου, το τονίζεις, «χαμηλώνεις» τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που δεν είναι και τόσο ευχάριστα και πας έτσι μέχρι όπου σε βγάλει. Αυτό κάνουν οι περισσότερες επικοινωνιακές καμπάνιες άλλωστε, θάβουν κάτω από το χαλί αυτά που δε συμφέρουν τον πελάτη τους και απογειώνουν τα υπόλοιπα. Η μεγάλη παγίδα είναι, και έπεσε μέσα σε αυτή και ο ήρωας της ιστορίας μας εδώ, η στιγμή που πρέπει να αποδείξεις αυτά που λες. Η στιγμή που πρέπει να αποδείξεις ότι τα λόγια σου δεν είναι κενά αλλά συνοδεύονται με αποδείξεις και πράξεις. Όσο και να σε φτιάξει μια ομάδα επικοινωνίας, αν δεν το στηρίζεις εσύ, δεν πρόκειται να στηριχθεί το οικοδόμημα, είναι στην άμμο.

Μαθαίνεις γρήγορα λες; Μα δεν έχει σημασία. Μια στιγμή αρκεί. Ένα βίντεο κάποιων δευτερολέπτων με την κουταμάρα που θα πεις, ένα screenshot της κοτσάνας που έγραψες τώρα ή ακόμα χειρότερα πριν χρόνια και στη ξέθαψαν. Ό,τι χτίζεις μήνες και χρόνια, γκρεμίζεται (και εύκολα) σε μερικά δευτερόλεπτα. Αυτή είναι η «μαγεία» των μέσων και ειδικά των διαδικτυακών: Ανεβάζουν και κατεβάζουν πιο γρήγορα και από ασανσέρ σε ουρανοξύστη.

Τι άλλο μαθαίνουμε; Μαθαίνουμε ότι τα ΜΜΕ (παραδοσιακά, ηλεκτρονικά, κοινωνικά) κάνουν δουλειά. Κάποιες φορές μάς συμφέρει η δουλειά αυτή, άλλες φορές δε μας συμφέρει. Ο σωστός συνδυασμός τους όμως είναι ο μόνος τρόπος να πιάσεις όλα τα κοινά που θες. Κανένα από μόνο του δεν κάνει δουλειά, ή αν κάνει, είναι επιφανειακή. Σε αυτά τα τρία είδη ΜΜΕ, προσθέτουμε και το σημαντικότερο: το offline. Ακόμα έχουμε ανάγκη το offline, το δια ζώσης. Θέλουμε να μιλήσουμε στον άλλον, να τον δούμε, να δούμε αν όντως είναι αυτό που δείχνει. Αντίστοιχα ο μύθος θα καταρριφθεί ή θα γίνει πραγματικότητα και θα ισχυροποιηθεί.

Φυσικά, ένα τρίτο μάθημα είναι το ότι δε ζούμε στο Τρούμαν Σόου. Δεν μπορούν να είναι όλα πάντα σκηνοθετημένα, με καλό φωτισμό, με ωραίο background, με τις «σωστές» απαντήσεις και αντιδράσεις. Αυτό συνδέεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και με το πρώτο που ανέλυσα παραπάνω. Σημασία έχει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε προκύψει, να έχεις να απαντήσεις, να δράσεις. Κάποια μπορεί να τα πασαλείψεις. Αλλά είναι λίγα αυτά, οι προχειροδουλειές φαίνονται και δε συγχωρούνται. Δεν έχει σημασία αν δεν είσαι καλά, αν είσαι άυπνος, αν πονάς. Πρέπει να έχεις το μυαλό και την ικανότητα να βγεις όρθιος.

Ακούω να λένε ότι ο κ. Κασσελάκης είναι ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, ένα πείραμα κοινωνικό και επικοινωνιακό. Και αυτό τρομάζει, υποβαθμίζει την επικοινωνία σαν τομέα για πολλούς, καθώς δείχνει ότι η επικοινωνία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κακό. Το κακό δεν το λέω εγώ, το λέει η βοή στα κοινωνικά δίκτυα: Πόσο εύκολα διαλύεται ένα κόμμα, ένα κόμμα άλλοτε ισχυρό, πόσο εύκολα παρασύρονται οι άνθρωποι, πόσο εύκολα πείθονται από το American dream (#διπλής). Η κακή επικοινωνία, που θα την κάνουμε «ντα» γιατί κάνει πλύση εγκεφάλου.

Η σωστή όμως, η μελετημένη, επικοινωνία ξέρει ακριβώς που θα πατήσει για να πείσει. Και το σημείο που πατά, υφίσταται, δε δημιουργείται από εκείνη. Βλέπει τάσεις, βλέπει στάσεις και τις αξιοποιεί. Ήθελε ο κόσμος να δει ένα τέτοιο παράδειγμα λοιπόν, και πιάστηκε από πάνω του. Τώρα είναι ο κ. Κασσελάκης. Κάποτε ήταν ο κ. Τσίπρας. Έτσι είναι οι μόδες, έρχονται και παρέρχονται. Απλά, παραδείγματα όπως αυτά θα πρέπει να διδάξουν στους ανθρώπους που είναι στον χώρο της επικοινωνίας να μην είναι άπληστοι, να μην τραβάνε στα άκρα την τύχη και την επιρροή τους, γιατί η κατάρα είναι γαϊδάρα. Και επιστρέφει.

Διαβάστε ακόμη:

• Η Κική, ο Ξαρχάκος και η απαξίωση
• Εκλογές ΣΥΡΙΖΑ: Νέος πρόεδρος ο Στέφανος Κασσελάκης
• Συνάντηση Κασσελάκη με τον Αλέξη Τσίπρα στις 12:00

Πηγή εικόνας: Intime