Ψάχνοντας δουλειά στον καιρό των social media – Δεν έχουν τίποτα να χάσουν, αλλά πολλά να κερδίσουν

Υπάρχουν εκείνοι που στέλνουν βιογραφικά στις ανοιχτές θέσεις εργασίας και περιμένουν υπομονετικά να χτυπήσει το τηλέφωνο για να πάνε σε μία συνέντευξη. Αλλά υπάρχουν και εκείνοι που πηγαίνουν «ευθαρσώς» κατευθείαν στην πηγή- και τελικά δικαιώνονται.

Προτού η κειμενογράφος και δημιουργική διευθύντρια Sarah Jenkins γίνει ελεύθερη επαγγελματίας, πέρασε τρία χρόνια σε ένα διαφημιστικό γραφείο, το οποίο προσέγγισε η ίδια, μέσω ενός «συνδυασμού άμεσων μηνυμάτων (DM) και email χωρίς προσωποποιημένο παραλήπτη».

Αφού θαύμασε τη δουλειά του πρακτορείου από μακριά, έστειλε μήνυμα μέσω Facebook, στον δημιουργικό διευθυντή, τον οποίο είχε τύχει να γνωρίσει κάποτε από κοντά, αλλά δεν διατηρούσαν ιδιαίτερες σχέσεις. Αφού η απάντηση του διευθυντή είχε θετικό πρόσημο, έστειλε email στον ιδρυτή και τον διευθύνοντα σύμβουλο την ίδια μέρα.

Τελικά συναντήθηκε με τον διευθύνοντα σύμβουλο την επόμενη εβδομάδα και αμέσως μετά κατέκτησε μια ανώτερη θέση κειμενογράφου, χάρη στην πολυετή πείρα της, αφού πριν εργαζόταν σε μια άλλη εταιρεία. Η ίδια τονίζει πως δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη αγγελία, ή πρόθεση πρόσληψης ενός ατόμου με τις δεξιότητές της εκείνη την εποχή. Αλλά σκέφτηκε πως δεν έχει τίποτα να χάσει, και όντως η εταιρεία αποφάσισε πως την χρειαζόταν.

Είναι μία έξυπνη κίνηση για όποιον θέλει να ξεχωρίσει

Όλο και περισσότεροι είναι οι υποψήφιοι -ειδικά οι νέοι- που δρουν με τόλμη παρακάμπτοντας τις παραδοσιακές πρακτικές πρόσληψης και πηγαίνοντας κατευθείαν στην πηγή, δηλαδή σε αυτόν που θα αποφασίσει αν θα προσληφθούν τελικά ή όχι.

Η Gina Nichols, ανώτερη υπεύθυνη προσλήψεων στο πρακτορείο προσλήψεων Hirefor, με έδρα τις ΗΠΑ, λέει στο BBC, ότι το φαινόμενο αυτό οφείλεται στο ότι είναι πιο εύκολη πλέον η πρόσβαση σε κάποιον.

«Εκεί όπου οι παλαιότερες γενιές δεν είχαν πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι νεότερες γενιές έχουν κάθε είδους ψηφιακά εργαλεία στα χέρια τους», τονίζει η Nichols.

Τώρα δημοσιεύουμε μια θέση εργασίας και υπάρχουν εκατοντάδες αιτήσεις μέσα σε λίγες ώρες. Έτσι, για να διαφοροποιηθεί κανείς και να μην χαθεί το βιογραφικό του ανάμεσα στα υπόλοιπα, στέλνει κατευθείαν μήνυμα στον αρμόδιο– είναι μια έξυπνη κίνηση, υπογραμμίζει η ίδια.

Το φαινόμενο είναι εν μέρει και αποτέλεσμα των γρήγορων ρυθμών που έχουν επικρατήσει λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οι νέες γενιές που έχουν μεγαλώσει με αυτά και σκέφτονται με αυτή τη νοοτροπία, θεωρούν πως είναι καλύτερο να προσεγγίσουν τα άτομα που βρίσκονται σε θέσεις-κλειδιά, τα οποία θα τους δώσουν μία πιο άμεση απάντηση, από ό,τι αν περίμεναν να περάσει το βιογραφικό τους πρώτα από το τμήμα ανθρωπίνου δυναμικού.

Παράλληλα, η  Jennifer Nash, συγγραφέας του Be Human, Lead Human, λέει ότι το φαινόμενο συνδέεται και με τη μεταβαλλόμενη φύση της εργασιακής κουλτούρας, η οποία έχει εξελιχθεί γρήγορα εξαιτίας της πανδημίας.

Από τότε, δημιουργήθηκε μια «αφύπνιση γύρω από το status quo του πώς γίνεται η δουλειά, πώς οι άνθρωποι επιδιώκουν να λάβουν θέσεις εργασίας και πώς οι εργοδότες προχωρούν σε νέες προσλήψεις».

Τώρα, λέει, τα άτομα που αναζητούν εργασία θεωρούν πως έχουν τη δυνατότητα να καταστήσουν τη διαδικασία πρόσληψης σε «περισσότερο μια συνεργασία» από ό,τι σε μια μονόπλευρη διαδικασία, στην οποία δοκιμάζονται.

«Πλέον υπάρχει η ευελιξία και η ελευθερία να πει κανείς: “Θα ξεχωρίσω με λίγο διαφορετικό τρόπο· ορίστε πώς νομίζω ότι μπορώ να τραβήξω την προσοχή δείχνοντας ποιος είμαι και να φέρω αξία σε αυτόν τον οργανισμό”», σημειώνει.

Αν δεν υπάρχει μία θέση τώρα, δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει στο μέλλον

Η Nichols εξηγεί ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, το να προσεγγίζει κανείς πιθανούς εργοδότες ή υπαλλήλους προσλήψεων με σεβασμό δεν μπορεί να τον βλάψει. Ειδικά όταν έχει ελέγξει από πριν την εταιρική κουλτούρα για να σιγουρευτεί ότι η συγκεκριμένη μέθοδος συνάδει με αυτήν.

Ίσα ίσα, ένας έξυπνος υπεύθυνος προσλήψεων, θέλει να χτίσει μία δεξαμενή με καλούς υποψήφιους, με τους οποίους μπορεί να επικοινωνήσει, όταν ανοίγουν οι κατάλληλες θέσεις εργασίας, τονίζει.

«Έτσι, παρόλο που μπορεί να μην έχω κάτι που να ευθυγραμμίζεται με το σύνολο δεξιοτήτων ενός συγκεκριμένου υποψηφίου, οπωσδήποτε θα έχω μια συνομιλία μαζί τους», προσθέτει.

Καθώς οι ασταθείς οικονομικές συνθήκες συνεχίζουν να επηρεάζουν την αγορά εργασίας, η παράκαμψη της συμβατικής οδού μπορεί να είναι ο καλύτερος τρόπος για να τραβήξει κανείς την προσοχή των διευθυντών.

 Πηγή: moneyreview.gr

Διαβάστε ακόμη:

• Τι πιστεύουν πραγματικά οι Έλληνες για τη δουλειά τους
• Δυσκολεύεται να καλύψει βασικές ανάγκες 1 στα 3 νοικοκυριά
• Έρευνα κρούει τον κώδωνα για την ψυχική υγεία των εργαζομένων