Πόσο κοστίζουν οι ζωές μας αδερφούλη;

«Πόσο κοστίζουν οι ζωές μας αδερφούλη;» αναρωτιέται ο ΛΕΞ σε στίχο του και για ακόμη μια φορά αναρωτιόμαστε και ‘μεις το ίδιο.

Το βίντεο από τον θάνατο του 36χρονου Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά τα ξημερώματα της 6ης Σεπτεμβρίου θα μας στοιχειώνει για πάντα ή θα ξεχαστεί στο αμέσως επόμενο κακό, στην αμέσως επόμενη συμφορά που θα μας βρει;

https://twitter.com/kakajason50/status/1699169136901857295?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1699169136901857295%7Ctwgr%5E0c6feafa415200a9869cf5386d7bc5876657ddb1%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.neolaia.gr%2F2023%2F09%2F06%2Fblue-horizon-thalassa-anasyrsi%2F

Καθώς δεν προλαβαίνουμε να μετράμε συμφορές και απώλειες.

Ποιος ξεχνά τα αιματοβαμμένα τρένα στα Τέμπη; Ποιος ξεχνά τον Άλκη στο Χαριλάου και τον Μιχάλη στη Φιλαδέλφεια; Το βίντεο με τον Μιχάλη να αιμορραγεί λίγο πριν καταλήξει; Τα βίντεο της βίας στα Φιλαδέλφεια;

Τις εικόνες σοκ με τα συντρίμμια της αμαξοστοιχίας στα Τέμπη

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον 19χρονο Θανάση Καναούτη που δεν είχε εισιτήριο λεωφορείου και πετάχτηκε βιαίως από ελεγκτή στον δρόμο την ώρα που το λεωφορείο ήταν εν κινήσει, το 2013 με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του.

Γιατί δεν είχε εισιτήριο…. το οποίο κοστίζει 1,20€.

36€ κοστίζει το ακτοπλοϊκό εισιτήριο για το δρομολόγιο Πειραιάς – Ηράκλειο Κρήτης, το οποίο ήθελε να κάνει ο άτυχος Αντώνης σήμερα.

Μερικές χιλιάδες ευρώ κοστίζει να εξοπλίσεις τις αμαξοστοιχίες και το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας σου και να κάνεις προσλήψεις προσωπικού για να μην θρηνήσουμε ξανά δεκάδες νέους, όπως έγινε στα Τέμπη.

Θέληση χρειάζεται μόνο για να προλάβεις οπαδικές δολοφονίες όπως αυτή πέρσι στο Χαριλάου και φέτος στη Φιλαδέλφεια. Η αστυνομία γνώριζε και άφησε τα τάγματα εφόδου Κροατών και Ελλήνων χούλιγκαν να φτάσουν στη Φιλαδέλφεια και να σκορπίσουν τρόμο και θάνατο.

Μερικές χιλιάδες ευρώ και θέληση χρειάζεται για να προστατέψεις τη χώρα σου από πλημμύρες και πυρκαγιές, έτσι ώστε να μην πνίγονται και να μην καίγονται άνθρωποι και ζώα.

Αλλά κανείς δεν θέλει. Κανείς από όσους ελέγχουν τους θεσμούς και το κράτος. Γιατί το ιδιωτικό συμφέρον είναι πάνω από τις ζωές μας.

Θα μπορούσαν να είχαν ανοίξει ΜΕΘ και να μην είχαν κλείσει τόσα πολλά δημόσια νοσοκομεία, να είχαν προσληφθεί γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό με συλλογικές συμβάσεις αορίστου προκειμένου να μην έχουμε τόσους θανάτους από τον κορωνοϊό.

Αλλά προτίμησαν να ενισχύσουν το ιδιωτικό συμφέρον των επιχειρηματιών.

«Εδώ πετάνε φτωχό, νέο άνθρωπο της βιοπάλης από τον καταπέλτη του πλοίου» θα μου πείτε και θα ‘χετε δίκιο.

Κι όπως μαθαίνουμε ο άνθρωπος φέρεται να είχε εισιτήριο, κι όπως μαθαίνουμε φέρεται να έχει και νοητική στέρηση. Μαθαίνουμε ότι άνηκε σε 10μελη οικογένεια και δούλευέ οπουδήποτε έβρισκε για να συντηρήσει τις αδερφές του, με αντάλλαγμα ένα χαρτζιλίκι ή λίγα τρόφιμα για το σπίτι.

Ένας καλός, φτωχός άνθρωπος από τις εργατικές γειτονιές του Αγίου Νικολάου στο Λασίθι. Δεν είχε χρήματα πολλά, άρα είναι παρίας.

Γιατί το ζήτημα είναι ταξικό. Μην μπερδευόμαστε και μην το ξεχνάμε.

Οι εικόνες του πνιγμένου ανθρώπου στη θάλασσα σοκάρουν. Η σωρός του άτυχου άνδρα επιπλέει στο λιμάνι του Πειραιά, μόλις δυο βήματα από τη στεριά!

Και τα μέλη του πληρώματος της Blue Horizon που φέρουν ευθύνη για αυτό τον θάνατο δεν έκαναν τίποτα για να τον σώσουν. Όχι μόνο επειδή αυτοί τον έσπρωξαν, αλλά επειδή είναι άνθρωποι. Αλλά τελικά είναι «άνθρωποι» με συμπεριφορά που το πιο αιμοβόρο κτήνος δεν θα την είχε.

Οι άνθρωποι λένε ότι «τα ζώα δεν έχουν ενσυναίσθηση». Τι προσβολή!

Ο καπετάνιος και οι συνεργάτες του ξεκίνησαν κανονικά και έβγαλαν ανακοίνωση τονίζοντας πως υπήρξε καθυστέρηση στην έναρξη του δρομολογίου χωρίς δική τους ευθύνη.

Δηλαδή στοχοποίησαν το θύμα, τον δολοφονημένο! Κι όλα αυτά για να απολογηθούν στους πελάτες. Ή μάλλον στα πορτοφόλια των πελατών.

Η αποκτήνωση της κοινωνίας συνεχίζεται όσο βαθαίνει η κρίση, οικονομική και κοινωνική, όσο βυθιζόμαστε στη σήψη. Όσο η φτώχεια μεγαλώνει, όσο το παρόν, αλλά και το μέλλον μας είναι αβέβαιο και ακροβατούμε μεταξύ επιβίωσης και θανάτου. Και ζούμε τύχη. Ή μάλλον επιβιώνουμε από τύχη και μόχθο.

Από τύχη δεν είμασταν στη θέση του Αντώνη, από τύχη δεν πέρασε η φωτιά στα σπίτια μας, από τύχη δεν πεθάναμε σε μια καρότσα, επειδή δεν έχει ασθενοφόρο στην περιοχή μας, όπως η άτυχη γυναίκα στην Κω το φετινό καλοκαίρι.

Καταστρέφεται η φύση, η πανίδα και η αξία της ανθρώπινης ζωής πλέον όχι απλώς αμφισβητείται, αλλά ξεκάθαρα δεν υπολογίζεται.

Το αντίτιμο ενός εισιτηρίου, ενός ενοικίου, των φόρων κτλπ, έχουν περισσότερη αξία από τη ζωή.

Εξώσεις και πλειστηριασμοί για λίγα ευρώ. Κομμένα ρεύματα από υπερφόρτωση δικτύου και επειδή σε έχουν κάνει να μην τρως σωστά για να πληρώσεις το ρεύμα που είναι ιδιωτικό προϊόν για την αύξηση των κερδών.

Τα έχουμε συνηθίσει όλα αυτά. Όπως έχουμε μάθει ότι αν είσαι 16χρονος αναρχικός στα Εξάρχεια μπορεί να σε πυροβολήσει αστυνομικός θανάσιμα, αν πεις τη γνώμη σου στο Κερατσίνι μπορεί τα τάγματα εφόδου να σε μαχαιρώσουν και χρόνια μετά να βρίζουν τη μητέρα σου που αγωνίζεται στη μνήμη σου.

Αν είσαι πλούσιος επιχειρηματίας από τις ανατολικές χώρες, το ελληνικό κράτος σού συμπεριφέρεται σαν να είσαι ευεργέτης του, αν είσαι βαλκάνιος νεοναζί χούλιγκαν σε αφήσουν να μπεις στη χώρα νόμιμα και να σκοτώσεις φίλαθλο στη Φιλαδέλφεια.

Αν όμως είσαι οικονομικός, πολιτικός μετανάστης ή πρόσφυγας σε αφήνουν να καείς στο δάσος της Δαδιάς και στοχοποιούν άλλους ταλαίπωρους συμπατριώτες σου για εμπρησμό στην πόλη της Αλεξανδρούπολης, αφήνοντάς τους να γίνονται «βορά» σε κάθε προνομιούχο αυτόκλητο σερίφη.

Αν είσαι ένας από αυτούς σε αφήνουν να πνιγείς στοιβαγμένος μαζί με μωρομάνες και μικρά μωρά σε ένα πλοιάριο έξω από την Πήλο.

Βέβαια, αυτά τα είχαμε συνηθίσει στον Έβρο και στο Αιγαίο.

Αλλά τώρα είδαμε σε βίντεο την αποκτήνωση, την απανθρωπιά στο λιμάνι του Πειραιά. Και μύρισε θάνατος παντού, όπως μυρίζει η κάπνα από την καμένη γη στην Πάρνηθα, στη Ρόδο, στην Εύβοια, στον Έβρο, όπως μύρισε ο θάνατος στο Μάτι. Όπως μυρίζει καταστροφή η πλημμυρισμένη πόλη του Βόλου.

Η παρακάτω εικόνα τα λέει όλα

Και ‘γω αναρωτιέμαι ξανά

«Πόσο κοστίζουν οι ζωές μας αδερφούλη;»

Μα… «λέμε η ζωή συνεχίζεται, ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ

για αυτούς που φύγαν νωρίς….»

Δες ακόμη:

• Πειραιάς: Ποιος ήταν ο 36χρονος που πνίγηκε στο λιμάνι – Συγκλονίζουν τα λόγια του αδερφού του