Το «Beef» ίσως να είναι η καλύτερη σειρά του Netflix

Τις τελευταίες ημέρες βλέπεις να βρίσκεται στις τάσεις του Netflix και να ανεβαίνει μέρα με τη μέρα μία νέα σειρά, το «Beef» του Lee Sung Jin με πρωταγωνιστές τους Steven Yeun και Ali Wong. Η σειρά ήταν μία από αυτές που περίμενα να δω πώς και πώς καθώς έρχεται από το στούντιο A24, που βρίσκεται πίσω από ξεχωριστές κινηματογραφικές προτάσεις και το βραβευμένο με 7 Όσκαρ «Everything Everywhere All at Once», και συνδυάζει έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του, μία από τα πιο μοναδικά ταλέντα στον χώρο του stand-up comedy και μία ιστορία που σου εξάπτει το ενδιαφέρον. Όλα αυτά συνδυάστηκαν για να χαρίσουν κάτι άκρως πρωτότυπο, καίριο και μία από τις καλύτερες σειρές που έχουμε δει τα τελευταία πολλά χρόνια στην streaming πλατφόρμα.

Το Netflix τον τελευταίο καιρό είναι σε αναζήτηση μίας σειράς που θα μπορέσει να φέρει στο σήμερα την streaming πλατφόρμα και θα της χαρίσει τη δόξα άλλων εποχών. Όχι πως δεν έχει επιτυχημένες σειρές, αλλά μεταξύ μας, οι σειρές που σημειώνουν τεράστια επιτυχία στην πλατφόρμα είναι κάτω του μετρίου και έχουν δημιουργηθεί για γρήγορη κατανάλωση.

Για να σερβιριστούν σε ένα κοινό που αναζητάει περιεχόμενο και κάτι να έχει στο background καθώς σκρολάρει στο TikTok. Το «Beef» δεν είναι αυτή η σειρά, όμως, και είναι ένα ρίσκο που θα βάλει και πάλι στη συζήτηση για ποιοτικό περιεχόμενο την πλατφόρμα.

Τι είναι το «Beef»;

Το «Beef» δεν είναι το βοδινό κρέας που σου έρχεται στο μυαλό από την μετάφραση της λέξης, αλλά μία διαμάχη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως για να περιγράψει τις διαμάχες ανάμεσα σε καλλιτέχνες της ραπ και της τραπ μουσικής σκηνής, ενώ οι απαρχές του φαίνεται να είναι αρκετά πιο πίσω και να φτάνουν μέχρι τη δεκαετία του 1880. Η ακριβής προέλευση του όρου, όμως, είναι άγνωστη.

Στη σειρά του Netflix, λοιπόν, δύο άνθρωποι, ο Danny του Steven Yeun και η Amy της Ali Wong, εμπλέκονται σε μία διαμάχη μετά από ένα συμβάν «οδικής οργής». Ο πρώτος έχει πάει σε ένα πολυκατάστημα για να επιστρέψει κάτι ψησταριές (η χρήση τους αποτελεί μέρος και του λόγου που τον έκανε να φτάσει στο σημείο αυτό) με τον ταμία να μην τις δέχεται πίσω και μέσα στην αγανάκτησή του ξεκινάει να ξεπαρκάρει χωρίς να καταλάβει πως έρχεται με φόρα ένα λευκό τζιπάκι. Το τζιπάκι οδηγεί η Amy και η παρά λίγο σύγκρουση τους εξοργίζει και τους δύο.

Η χειρονομία της Amy προς τον Danny οδηγεί τον δεύτερο να την κυνηγήσει στους δρόμους του LA, να χαλάσει τον κήπο ενός κάτοικου της περιοχής και, τελικά, όταν σταματήσουν και η πρώτη πάει να πέσει με φόρα πάνω του (ακριβώς όπως έγινε και με εκείνον στο πάρκινγκ), απομνημονεύει την πινακίδα της. Το «Beef» ξεκινάει ακριβώς εκεί και οι εκπλήξεις είναι πολλές!

Οι πρωταγωνιστές βοηθούν τη σειρά να περάσει το μήνυμά της

Οι δύο πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες του «Beef» προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και δε θα είχαν κανένα απολύτως λόγο για έρθουν σε οποιαδήποτε είδους επαφή. Μπορεί και οι δύο να είναι τριαντάρηδες Ασιάτες που ζουν στο Λος Άντζελες, οι ζωές τους, όμως, δε θα μπορούσαν να είναι περισσότερο διαφορετικές.

Στα πρώτα επεισόδια βλέπουμε αρκετές στιγμές όπου οι ζωές των δύο πρωταγωνιστών έρχονται σε αντίθεση. Σε μία σκηνή βλέπουμε την Amy και τον σύζυγό της George (Joseph Lee) να μιλούν για μεγάλα deals και ανακαινίσεις, ενώ σε άλλες τον Danny να παλεύει συνεχώς για να βγάλει τα προς το ζην. Πραγματικά δύο διαφορετικοί κόσμοι. Όμως, και οι δύο γνωρίζουν την πίεση που προέρχεται από την οικογένεια και τους συγγενείς.

Η Amy της Ali Wong είναι μία αυτοδημιούργητη επιχειρηματίας που συναναστρέφεται με την ελίτ του Λος Άντζελες για να μπορέσει να πουλήσει την επιχείρησή της και να ζήσει την οικογενειακή ζωή που νομίζει πως θέλει. Αναρωτιέται αν έχει θυσιάσει πάρα πολλά στην προσπάθειά της να βρει την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και επαγγελματική της ζωή. Φαίνεται να έχει τύψεις που δεν περνάει περισσότερο χρόνο με την κόρη της, ενώ είναι καχύποπτη με τις γυναίκες που φλερτάρουν τον όμορφο σύζυγό της. Συνεχώς, θέλει να βοηθάει και να παρέχει στους άλλους και για να το πετύχει τρέχει διαρκώς. Και αυτό έκανε κατά τη διέλευση της από αυτό το πάρκινγκ. Ήταν το δικαίωμά της να περάσει πρώτη, σωστά; Εκείνη την ώρα θα πρέπει να σκεφτόταν «ποιος πιστεύει ότι είναι αυτός ο τύπος».

Ο Danny του Steven Yeun ζει σε έναν κόσμο γεμάτο με μικροαπατεωνιές σε μία προσπάθεια να πιάσει την καλή. Έχει βάλει ως στόχο να αγοράσει ένα οικόπεδο για τους γονείς του και να τους φέρει πίσω στις ΗΠΑ από τη Νότιο Κορέα όπου επέστρεψαν μετά από προβλήματα που δημιούργησε στο μοτέλ τους ο ξάδερφός του Isaac (David Choe) με μία παράνομη πλεκτάνη. Παράλληλα, προσπαθεί να γίνει η πατρική φιγούρα για τον μικρό του αδερφό Paul (Young Mazino). Για τον Danny, λοιπόν, το συμβάν με την «οδική οργή» έχει να κάνει με όλα αυτά που είναι στραβά στη ζωή του. Προσπαθεί, απλά, να βγει από τη θέση που είναι, «ποιο θέμα έχει τώρα αυτή η τύπισσα»!

Το «Beef», λοιπόν, έχει στο επίκεντρό του δύο ανθρώπους που φαίνεται πως έσκυψαν πολλές φορές το κεφάλι και έπρεπε να ήταν αυτοί που θα έλεγαν το «δεν πειράζει» και το «άφησέ το θα περάσει». Απλά, τώρα, δεν αντέχουν άλλο!

Για να εκφραστούν όλα αυτά θα πρέπει να έχεις και δύο πολύ καλούς ηθοποιούς στο τιμόνι. Ο Steven Yeun είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του και φαίνεται πως καταλαβαίνει τον χαρακτήρα του Danny. Καταλαβαίνει τη γλώσσα ενός ανθρώπου που συνεχώς τζογάρει για να ζήσει, αλλά συνεχώς κάνει όλο και μεγαλύτερα λάθη. Στα χέρια άλλου ηθοποιού θα ήταν ένας χαρακτήρας γεμάτος κλισέ, όμως, ο Yeun δείχνει την τιμιότητά του, την μεταμέλειά του και την τόσο εύκολα να ταυτιστείς παραίτησή του.

Η Ali Wong τον ακολουθεί βήμα – βήμα. Η Amy θα μπορούσε να ήταν μία στρίγγλα, καριερίστα που θέλει να γίνεται πάντα το δικό της. Ένας χαρακτήρας που κανείς δε θα μπορούσε να ταυτιστεί μαζί του. Όμως, η Wong βρίσκει την «καρδιά που χτυπάει» πίσω από ένα αδιαπέραστο εξωτερικό περίβλημα. Μπορεί ο χαρακτήρας να κάνει τρελές και ανήκουστες επιλογές, η ηθοποιός τις «πουλάει» στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της.

Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο του «Beef» είναι πως δε φοβάται να αφήσει τους χαρακτήρες του να γίνουν οι κακοί της υπόθεσης. Δε συμφωνείς με τις πράξεις τους και οι περισσότερες από αυτές είναι καταδικαστέες, όμως, καταλαβαίνεις από πού προέρχονται!

Η σειρά έχει πιάσει τον παλμό μίας εποχής γεμάτη αβεβαιότητα

Οι αντιδράσεις και των δύο χαρακτήρων του «Beef» σε αυτό το πρώτο συμβάν, αλλά και οι μετέπειτα τρόποι για να εκδικηθούν δείχνει το συσσωρευμένο άγχος και την πίεση που έχουν. Κάτι άκρως επίκαιρο!

Τα τελευταία χρόνια έχουμε περάσει τα πάνδεινα, πανδημίες, εγκλεισμό, πολέμους, σεισμούς, πυρκαγιές, ακρίβεια και τόσα άλλα. Σε όλα αυτά πρέπει μέρα μπει, μέρα βγει να κατεβάσουμε το κεφάλι και να παλέψουμε για να ζήσουμε. Πολλές φορές, απλά, για να επιβιώσουμε. Όλα αυτά μας δημιουργούν οργή η οποία συσσωρεύεται και μπορεί μόνο να εκφραστεί εάν βρεθούμε στην μέση μίας πεδιάδας, χιλιόμετρα μακριά από τον πολιτισμό και αρχίζουμε να φωνάζουμε με όλο μας το είναι.

Αυτή είναι η οργή που βλέπουμε στο «Beef» να ξεδιπλώνεται. Η οργή δύο ανθρώπων που δεν αντέχουν άλλο και βρήκαν ένα εξιλαστήριο θύμα για να βγάλουν όλη αυτή την πίεση που αισθάνονται. Νομίζω ποτέ ξανά δεν έχουμε δει με τόσο λεπτομέρεια σε κάποια σειρά να αναλύεται το κλισέ «ποτέ δε ξέρεις τι περνάει ο άλλος».

Ο δημιουργός Lee Sung Jin το κάνει με έναν τρόπο, όμως, που δεν είναι διδακτικός. Οι Κορεάτες δημιουργοί φαίνεται να μπορούν να μιλάνε για επίκαιρα και φιλοσοφικά θέματα με έναν πολύ προσβάσιμο τρόπο. Ο Lee Sung Jin εδώ χρησιμοποιεί τόσο διαφορετικά στοιχεία μεταξύ τους όπως η κωμωδία και το δράμα, το θρίλερ και η ανάλαφρη κοινωνική σάτιρα, που κάνουν τη δουλειά του εύκολο να προσεγγιστεί από όλα τα γούστα.

Μπορεί μερικοί θεατές να δυσκολευτούν με τις τόσες πολλές και γρήγορες εναλλαγές ύφους και είδους. Τη μία στιγμή βλέπουμε μία σπαρακτική κωμωδία και την άλλη ένα θρίλερ γεμάτο αγωνία. Όμως, αυτό το στοιχείο του να μη ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη σκηνή κάνει το «Beef» να είναι τόσο διαφορετικό.

Ένα από τα στοιχεία που έχω αρκετές φορές αναρωτηθεί είναι για το αν η οποιαδήποτε μορφή Τέχνης πρέπει να είναι γενική ώστε να προσελκύει ένα ευρύτερο κοινό και ο καθένας να μπορεί να ταυτιστεί, ή να είναι τόσο συγκεκριμένη και ειδική που στο χαρτί φαίνεται να μην είναι προσβάσιμη για το ευρύ κοινό. Στην περίπτωση της σειράς του Netflix, ένα από τα θέματα που εγείρει είναι η Ασιατική κουλτούρα του να μην εκφράζονται τα συναισθήματα. Μάλιστα, ακούμε αρκετές φορές τον Danny να λέει πως η «Δυτική ψυχοθεραπεία δε λειτουργεί σε Ασιατικά μυαλά». Όμως, το «Beef» καταφέρνει να μετατρέψει ένα τόσο συγκεκριμένο θέμα μίας κουλτούρας σε κάτι παγκόσμιο.

Ο θυμός, η καταπίεση συναισθημάτων, η οργή και το «φτιάνει πια», σήμερα είναι κάτι που ενώνει όλες τις κουλτούρες και όλους τους ανθρώπους. Φαίνεται πως βρήκε μία εποχή που το συναίσθημα της οργής μπορεί να εκφραστεί και να συζητηθεί σε τέτοιο βάθος που το ειδικό και το συγκεκριμένο μετατρέπεται σε γενικό.

Ορμώμενος από το τελευταίο επεισόδιο που έχει τον τίτλο «Φιγούρες φωτός» και βασίστηκε σε ένα απόσπασμα από τον Καρλ Γιουνγκ, θα πω πως το «Beef» μας δείχνει πως θα πρέπει να εκφραζόμαστε περισσότερο για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τον εαυτό μας και να αγκαλιάσουμε το σκοτάδι μας, «μία διαδικασία δυσάρεστη, και συνεπώς καθόλου δημοφιλής».

Ας ελπίσουμε, όμως, πως το «Beef» θα είναι αρκετά δημοφιλές…

Δες ακόμα:

• Κινηματογράφος: Οι ταινίες που έρχονται στις αίθουσες αυτή την εβδομάδα (6 – 12/4)
• Το «Έτερος Εγώ» έφερε μία «επανάσταση» στην ελληνική μυθοπλασία