Ο Ιωάννης Παπαζήσης στο neolaia.gr: «Η Επίδαυρος πρέπει να είναι για όλους τους ηθοποιούς»

Ο Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου συνεχίζει για δεύτερη σεζόν την περιοδεία του σε επιλεγμένα φεστιβάλ και θέατρα, η οποία συνοδεύεται με sold out παραστάσεις στην Περιφέρεια και την Κύπρο, ενώ έχει κερδίσει διθυραμβικά σχόλια από το κοινό που έχει αγκαλιάσει την παρέα του σκηνοθέτη Άρη Μπινιάρη. Η παράσταση μάλιστα γέμισε και το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου που κέρδισε το θερμό χειροκρότημα των θεατών.

Ανάμεσα στους καταξιωμένους ηθοποιούς της παράστασης είναι φυσικά και ο Ιωάννης Παπαζήσης στον ρόλο του Ερμή. Ο Ιωάννης Παπαζήσης είναι ένας ηθοποιός που χαρακτηρίζεται για την επαγγελματικότητά του, το ήθος του, το ταλέντο του και την αστείρευτη ενέργειά του.

O Προμηθέας Δεσμώτης σε θέατρα της Αττικής

Τo “στέκι” του neolaia.gr φιλοξένει στην παρέα του τον Ιωάννη Παπαζήση, ο οποίος μάς έδωσε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης για τη ζωή και την καριέρα του. Μας μίλησε για τον ρόλο του Ερμή που ενσαρκώνει στον Προμηθέα Δεσμώτη και τα μελλοντικά του σχέδια.

Πάμε να δούμε τι μας είπε…

Καλησπέρα Ιωάννη και καλωσόρισες στο neolaia.gr. Μίλησε μας αρχικά για τα παιδικά σου χρόνια στη Δράμα και ποιο ήταν το ερέθισμα να αφήσεις το μέρος που μεγάλωσες και ζούσες για να έρθεις στην Αθήνα και να ασχοληθείς με την υποκριτική.

Είμαι ευλογημένος γιατί έζησα σπουδαία παιδικά χρόνια. Λόγω επαγγελματικών συνθηκών μεγάλωσα κυρίως με τον παππού και τη γιαγιά σε ένα χωριό της Δράμας, το Χρυσοκέφαλο. Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα με λίγους και καλούς φίλους που παίζαμε στις αλάνες και ήταν όλα πολύ όμορφα. Μετά από λίγα χρόνια μετακομίσαμε στην πόλη της Δράμας και μετά από αρκετά χρόνια που δούλευα σε οικοδομή και μπαρ πήρα την απόφαση να φύγω για την Αθήνα και να γίνω ηθοποιός. Έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο και πέρασα, ενώ στο δεύτερο έτος σπουδών μου το 2003 είχα και την πρώτη μου δουλειά.

Η προτροπή ήρθε από το φιλικό περιβάλλον. Στη Δράμα μια φίλη μου με έπεισε να γίνω ηθοποιός. Από μικρός έβλεπα πολλές ταινίες. Μεγάλωσα έξω από έναν κινηματογράφο στη Δράμα. Ήταν το αγαπημένο μου χόμπι, έβλεπα συνέχεια σινεμά και ακόμα και τώρα παρακολουθώ πολλές ταινίες.

Μετά από τόσα χρόνια εμπειριών τι είναι αυτό που σε έχει μαγέψει στην υποκριτική τέχνη;

Αυτό που με έχει μαγεύει είναι το γεγονός πως αισθάνομαι ότι όλο αυτό δεν τελειώνει, δεν είναι στάσιμο. Βλέπω τη δουλειά σαν ένα ποτάμι που κυλάει. Είναι ένα ταξίδι που τελειώνει όταν πεθάνεις. Αυτό μου δίνει τη μεγαλύτερη χαρά, διότι είμαι ένας άνθρωπος που δεν θα μπορούσε να κάνει μια δουλειά ακίνητη, που έχει κορεστεί. Με την υποκριτική εξελίσσεσαι. Γνωρίζεις συνέχεια ανθρώπους, ρόλους, σενάρια, μέρη, τοπία. Αυτό με γοητεύει. Η δουλειά του ηθοποιού είναι από τις πιο δύσκολες και ψυχοφθόρες του πλανήτη, αλλά ταυτόχρονα είναι μια σπουδαία δουλειά, έχει μια σπουδαία γοητεία, όπως κάθε τέχνη. Η τέχνη σε βγάζει σε ένα παραμύθι, την ώρα που η καθημερινότητα έχει γίνει δύσκολη και ανιαρή.

Φέτος σε βρίσκουμε στον Προμηθέα Δεσμώτη. Ένα αρχαίο δράμα που αποτελεί σημαντική πολιτιστική κληρονομιά. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και πώς νιώθεις που συμμετέχεις σε αυτή την παράσταση; 

Είναι η δεύτερη χρονιά που συνεχίζεται αυτή η παράσταση. Πέρσι ήμασταν στο φεστιβάλ Αθηνών και έκανε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. Παίξαμε και στο Ηρώδειο και στην Επίδαυρο. Η συνεργασία προέκυψε απλά. Ο σκηνοθέτης Άρης Μπινιάρης ήθελε να με συναντήσει και να μου προτείνει αυτόν τον ρόλο. Το έργο το ήξερα, οπότε δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη σκέψη. Είναι μια συνεργασία με έναν ταλαντούχο σκηνοθέτη και τον θαυμάζω πολύ, γιατί είχα δει δουλειές του. Επίσης έχω καλούς φίλους, όπως τον Γιάννη Στάνκογλου και τον Αλέκο Συσσοβίτη, που τους γνωρίζω πάνω από 10-15 χρόνια. Ήταν πολύ εύκολη απόφαση για μένα να είμαι στον Προμηθέα Δεσμώτη και το ταξίδι συνεχίζεται. Θεωρώ πως είναι μια παράσταση που μπορεί να μην τελειώσει φέτος, αλλά να συνεχιστεί και του χρόνου, γιατί αξίζει τον κόπο. Είναι μια σπουδαία παράσταση του αρχαίου δράματος.

Ένιωσες καθόλου άγχος που θα φέρεις αυτή την ευθύνη να ενσαρκώσεις τον ρόλο του Ερμή; 

Η αλήθεια είναι πως νιώθω για πολλά πράγματα άγχος στη ζωή μου, όπως το να μεγαλώνω το παιδί μου, όπως όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητα. Ο κόσμος λιμοκτονεί, η ακρίβεια μεγαλώνει, ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, αλλά δεν νιώθω κανένα άγχος με την υποκριτική γενικότερα, ούτε με κάποιον ρόλο που θα παίξω, ούτε σε ποιο θέατρο θα παίξω. Ποτέ μου δεν είχα άγχος με αυτό, παρ’ ότι είμαι αγχώδης άνθρωπος. Απλώς έχω συνειδητοποιήσει τι είναι ο ρόλος. Η κατασκευή του κάθε ρόλου που κάνω γίνεται με τόση μαθηματική ακρίβεια που η έκθεση στον κόσμο είναι ο σκοπός, δεν είναι προς κριτική οι ρόλοι μου. Δεν έχω θέμα με την κρίση, γιατί είναι κάτι που το έχω αποφασίσει εγώ με τον σκηνοθέτη. Δεν είναι προς κρίση, αλλά προς θέαση και εμένα με ενδιαφέρει η θέαση. Το πώ θα το δει ο θεατής κι όχι το πώς θα το κρίνει.

Τι είναι αυτό που σε συγκινεί στον ρόλο του Ερμή και τι κρατάς από τον διάλογο και τη σύγκρουση με τον Προμηθέα; 

Δεν με συγκινεί τίποτα. Δεν θαυμάζω τον ρόλο του Ερμή ξεχωριστά. Κυρίως θαυμάζω τα κείμενα και τη διαχρονικότητά τους. Γράφτηκαν πριν εκατοντάδες χρόνια. Θαυμάζω τους ανθρώπους αυτούς που έγραψαν αυτά τα έργα πριν από πολλούς αιώνες. Θεωρώ ότι είναι σπουδαίο να παίζεις στο αρχαίο δράμα, γιατί θέλει διαφορετική αντιμετώπιση. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως σωματική και πνευματική και κατά δεύτερον ψυχική. Διότι παίζεις σε μεγάλα, ανοιχτά θέατρα όπου οι εντάσεις είναι μεγάλες. Είναι δύσκολο να συνδυαστούν οι εντάσεις αυτές με αυτό που λέμε ψυχή και εσωτερικότητα.

Το μήνυμα του σκηνοθέτη, Άρη Μπινιάρη, αναφέρει μεταξύ άλλων, «το μέλλον δεν ανήκει στη βία. Το μέλλον ανήκει στη λογική». Πώς το σχολιάζεις εσύ αυτό;

Αυτό δεν θα αλλάξει. Έχω κουραστεί με την καραμέλα της διαχρονικότητας, παρ’ ότι την κάνω κι εγώ, τη λέω κι εγώ. Παραμένουν διαχρονικά αυτά τα λόγια και τα έργα, διότι δεν έχει εξελιχθεί η ανθρωπότητα. Τα κοινά προβλήματα της ανθρωπότητας, όπως εξουσία, Θεός, κράτος, λαός δεν έχουν εξελιχθεί. Έχουν πάρει μια πορεία προς τα μπροστά, αλλά δεν έχουν εξελιχθεί εντελώς. Και το 3.700 θα μαλώνουν για τα ίδια πράγματα και θα ανεβάζουν έργα στην Επίδαυρο και θα παραμένει διαχρονικός ο Αισχύλος.

Έπαιξες για τρίτη φορά στην καριέρα σου στην Επίδαυρο και πρώτη φορά σε αρχαία τραγωδία. Ο κόσμος αγκάλιασε την παράσταση και έκανε τρία διαδοχικά sold out. Πώς αισθάνεσαι για αυτό; Τι vibes εισπράττει ένας καλλιτέχνης όταν βγαίνει στη σκηνή του ιστορικού θεάτρου, το οποίο είναι γεμάτο από θεατές;

Είμαι πολύ χαρούμενος. Το sold out δίνει ικανοποίηση και χαρά στον ηθοποιό, γιατί βλέπει ότι η δουλειά του έχει ανταπόκριση. Και κυρίως για μια παράσταση όπως ο Προμηθέας Δεσμώτης που δεν ξεκίνησε στην Επίδαυρο, αρά είχαμε κάνει ήδη 20-25 παραστάσεις. Αν ήταν μια μέτρια ή κακή παράσταση θα είχε φτάσει στα αυτιά του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι κάτι καλό κάνουμε.

Όσον αφορά το θέατρο της Επιδαύρου, είναι ένα υπέροχο από την κατασκευή του. Ένα θέατρο που θα έπρεπε να παίξουν όλοι οι Έλληνες ηθοποιοί, να το χαρούνε και μακάρι να συμβεί αυτό τα επόμενα χρόνια. Να σταματήσουμε να έχουμε την Επίδαυρο ως κομμάτι λίγων ηθοποιών και να γίνει κομμάτι όλων των ηθοποιών. Από όλο τον κόσμο, όχι μόνο από την Ελλάδα.

Αυτό είναι το θέατρο που ονειρεύεται ο Ιωάννης Παπαζήσης δηλαδή; Γιατί υπάρχουν κάποιοι που λένε πως η Επίδαυρος δεν είναι για όλους…

Το τρομερό είναι πως αυτοί που το λένε θεωρούν τον εαυτό τους ότι είναι για την Επίδαυρο. Αυτό είναι λίγο εγωιστικό.

Έχεις συναντήσει δυσκολίες, τρικλοποδιές και γενικά εμπόδια στην καριέρα σου;

Δυσκολίες ναι, αλλά δεν θα έλεγα τρικλοποδιές όμως. Είμαι τόσο επαγγελματίας που δεν δίνω περιθώρια για τρικλοποδιές. Δεν έχω πολλές στενές επαφές με τους συναδέλφους μου. Κάνω τη δουλειά μου και φεύγω. Δεν έχω συναντήσει κάτι έντονο. Το μόνο που έχω συναντήσει είναι ατελείωτη δουλειά εδώ και 20 χρόνια. Πάρα πολλή δουλειά.

Με το κίνημα #metoo έχουν γίνει γνωστά πολλές κακοποιητικές συμπεριφορές από ανθρώπους του θεάτρου; Ποιο είναι το σχόλιό σου; Βλέπεις πως έχει αρχίσει να αλλάζει κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση;

Εγώ προσωπικά δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο θέμα, οποιασδήποτε μορφής κακοποίησης. Αυτό δεν αναιρεί τα όσα έχουν συμβεί βέβαια. Δεν θέλω όμως να σταθώ στο θέμα του θεάτρου και έχει υπερφορτιστεί συγκεκριμένα στο θέατρο, ενώ είναι παγκόσμιο, κοινωνικό θέμα για όλους τους κλάδους και τους ανθρώπους. Το καταδικάζω 100% για οποιαδήποτε μορφή βίας και κακοποίησης σε άνθρωπο, σε επαγγελματικό χώρο, σε ζώο, οπουδήποτε και ο οποιοσδήποτε. Όποιος κακοποιεί με οποιονδήποτε τρόπο θα με βρει απέναντί του. Από πριν το #metoo όμως ήμουν έτσι.

Όλο αυτό με το #metoo μόνο καλό μπορεί να κάνει. Όχι μόνο για το ελληνικό θέατρο όμως. Φούσκωνε-φούσκωνε το μπαλόνι και ήρθε η ώρα που έσκασε. Το περιμέναμε αυτό και τώρα ήρθε η ώρα. Δεν το σκέφτομαι από τη μεριά μου. Είναι εγωιστικό να σκεφτόμαστε το ότι εμείς δεν το ζήσαμε και να το βλέπουμε μόνο από την πλευρά μας. Κάποιοι άνθρωποι και κάποιες οικογένειες έχασαν τον ύπνο τους και ζούσαν με αυτό. Δεν γίνεται να ζουν έτσι κάποιοι άνθρωποι σε οποιονδήποτε κλάδο, τομέα και μεριά του κόσμου. Αυτό που κερδίσαμε τώρα είναι πως υπάρχει μια συσπείρωση των ανθρώπων, υπάρχει λόγος, υπάρχει φωνή και σίγουρα κάποιοι θα το σκεφτούν πλέον όχι 2 φορές, αλλά 100 φορές να κάνουν κάτι κακό. Κι ελπίζουμε ποινικά θα υπάρξουν πολύ σκληρότερες κυρώσεις, ποινές για να αποτρέψουμε στο μέλλον οποιαδήποτε μορφής κακοποίησης.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Θα σε δούμε κάπου αυτή τη σεζόν; Θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος;

Θα βρίσκομαι στο θέατρο «Πόλη», όπου θα κάνω «Βότσεκ» στον ομώνυμο ρόλο, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη. Θα είναι μαζί μου και η Βασιλική Τρουφάκου.

Στην τηλεόραση θα κάνω μια σειρά στην ΕΡΤ, την «Πτώση», σε σκηνοθεσία  Χρίστου Γεωργίου και σενάριο Τίνας Καμπίτση, με τον Χρήστο Λούλη και τη Λένα Παπαληγούρα.

Επίσης, έχω ήδη τελειώσει μια σειρά τεσσάρων επεισοδίων, τη «ΣτΟργη». Θα παίζω και στα τέσσερα επεισόδια με τη Μαρία Ναυπλίωτου. Η σειρά θα αρχίζει να προβάλλεται τον Σεπτέμβριο στον ΣΚΑΙ.

Ένα μήνυμα για όσους θέλουν να ξεκινήσουν την ενασχόλησή τους με την υποκριτική τέχνη; Τι να προσέξουν και τι έχουν να κερδίσουν;

Να ορμήσουν και να μην φοβηθούν τίποτα. Τα όνειρα δεν έχουν ταβάνι. Όποιος ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός να παλέψει, να δουλέψει πάρα πολύ. Κι άμα δουλέψει πάρα πάρα πάρα πολύ τα όνειρά του θα γίνουν πραγματικότητα. Είναι μια σπουδαία δουλειά, απλά χρειάζεται πολύ κόπο και αγάπη.

Όσο μεγαλώνει ο μικρός Ιάσωνας, βλέπεις δικά σου στοιχεία πάνω του;

Αυτό που μπορώ να πω είναι πως έχουμε ίδιο χαμόγελο (σ.σ. γέλια). Είναι νωρίς να πω για στοιχεία της προσωπικότητάς του γιατί είναι πολύ μικρός ακόμα.

View this post on Instagram

A post shared by Ioannis Papazisis (@papazisisioannis)

Είναι σίγουρα ο πιο σημαντικός ρόλος της ζωής σου, σωστά;

Είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Ο λόγος που με αφυπνίζει κάθε μέρα, που με σηκώνει από το κρεβάτι. Είναι το νέο νόημα της ζωής μου, του να δουλεύω, να κοιμάμαι, να ξυπνάω, να αγαπάω, να ερωτεύομαι. Πλέον οτιδήποτε κάνω στη ζωή μου, ακόμα και να παίζω, να ερωτεύομαι, να αγαπάω και να αγαπιέμαι είναι με βάση τον Ιάσωνα. Είμαι ένας πατέρας που ο πυρήνας μου είναι ο γιός μου.

Πώς αντιμετωπίζεις πλέον το επάγγελμά σου και τη δημοσιότητα;

Μια χαρά. Όπως το αντιμετώπιζα από την πρώτη ημέρα. Έγινα ηθοποιός για να με αγαπάει ο κόσμος, να με σταματάει στον δρόμο και να με χαιρετάει, να συζητάω μαζί του και να εισπράττω την αγάπη του. Δεν την κρίνω. Είμαι ένας ηθοποιός που ο κόσμος με ξέρει από την τηλεόραση, στην Αθήνα κυρίως και από το θέατρο. Χαίρομαι να με αγαπάνε και να μου το δείχνουν.

Προμηθέας Δεσμώτης – Παραστάσεις Σεπτεμβρίου

2 – ΡΟΥΜΕΛΗ Αρχαιολογικός χώρος Θερμοπυλών
3 – ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ Αμφιθέατρο Νέας Μάκρης
6 – ΦΑΛΗΡΟ Faliro Summer Theater
8 – ΠΑΤΡΑ Δημοτικό Θερινό Θέατρο
9 – ΘΗΒΑ Θέατρο Μοσχοποδίου
12 – ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ Θέατρο “Δ. Κιντής”
13 – ΠΕΙΡΑΙΑΣ Βεάκειο Θέατρο
14 – ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ Θέατρο “Αλίκη Βουγιουκλάκη”
16 – ΝΙΚΑΙΑ Κατράκειο Θέατρο
17 – ΠΑΠΑΓΟΥ Κηποθέατρο Παπάγου
18 – ΠΑΠΑΓΟΥ Κηποθέατρο Παπάγου
19 – ΒΥΡΩΝΑΣ Θέατρο Βράχων

Πληροφορίες/εισιτήρια: www.poreiatheatre.com