Ένας σκύλος, ένα βιβλίο και ένας τοίχος

Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν είναι ανάγκη και να τα έχουμε. Επιπλέον, δεν είναι ανάγκη να προσπαθούμε να πιέσουμε κάποιον για κάτι, αν βλέπουμε ότι δε θέλει ή ότι αντιδρά, ίσα ίσα που μπορεί να φέρει και τα αντίθετα αποτελέσματα καθώς δεν ξέρουμε τι συμβαίνει στα παρασκήνια.

Ένα ακίνδυνο σχετικά θέμα για να συνειδητοποιήσουμε τα παραπάνω, είναι το θέμα των διακοπών. Ο κάθε ένας έχει διαφορετική εικόνα και όνειρο για τις ιδανικές διακοπές, το οποίο μάλιστα μπορεί να αλλάζει από ηλικία σε ηλικία, ή ακόμα και από περίοδο της ζωής του σε περίοδο.

Ο καθένας εννοεί και σκέφτεται τις διακοπές διαφορετικά, ανάλογα με το τι θέλει να κάνει και τι θέλει να ΜΗΝ κάνει. Αυτά πάντα είναι σε συνάρτηση με όσα κάνει τον χειμώνα, τη δουλειά του, την οικογένειά του, τις υποχρεώσεις, τα χόμπι του κοκ. Δεν μπορούμε λοιπόν να ξέρουμε 100% γιατί ο άλλος απέναντί μας επιλέγει αυτού του είδους τις διακοπές που κάνει και φυσικά, δεν έχει κανένα νόημα να τον κράζουμε ή να προσπαθήσουμε να τον παρασύρουμε σε κάτι διαφορετικό. Το πιθανότερο στην τελευταία περίπτωση είναι ότι κανένας δεν θα περάσει καλά, ο ένας γιατί δε θα θέλει να κάνει όσα κάνει και ο άλλος λόγω της γκρίνιας του πρώτου.

Προσωπικά έχω ακούσει πολλές φορές σχόλια του στυλ, γιατί δεν πας πουθενά, γιατί δεν βγαίνεις, γιατί δεν πας σε κανένα νησί, γιατί δεν βγαίνεις για κανά ποτό κοκ. Συνέχεια, τα ακούω όλο και περισσότερο ειδικά από το 2008 και έπειτα που ξεκίνησα το διδακτορικό και ο ρυθμός μου καθημερινά πήγε σε άλλες ταχύτητες. Κάποιοι, που με ξέρουν πολύ καλά (λίγοι είναι αυτοί) κατανοούν ότι έτσι και αλλιώς ποτέ δεν ήμουν φαν αυτού του είδους της διασκέδασης, το έκανα σε κάποιες φάσεις γιατί ΟΚ, καλό είναι να δοκιμάζουμε πράγματα (για να δούμε τελικά αν μας πηγαίνουν ή όχι) και ήταν και η ηλικία πιο μικρή ώστε είχα αντοχές να τα κάνω. Γρήγορα διαπίστωσα ότι δεν μπορώ αλλά, κυρίως δε θέλω να ακολουθήσω άλλους ρυθμούς.

Δεν μου πάει ο πολύς ο κόσμος, δεν μου κάθεται καλά το ξενύχτι (ειδικά όταν κάθε μέρα σηκώνομαι 6:30), δεν πίνω αλκοόλ, δεν με βολεύει  να τρώω αργά το βράδυ. Ναι, προφανώς σε κάποιες φάσεις θα το κάνω, αλλά είναι λίγες και ειδικές περιπτώσεις. Αλλά να το κάνω συνεχόμενα δεν με βολεύει, και οι διακοπές για μένα αυτό είναι, να βολεύομαι!

Με κάνουν «γεροντοκόρη» τα παραπάνω; Μπορεί, αλλά who cares που λένε και στο χωριό μου. Για μένα οι τέλειες διακοπές είναι να μην κάνω τίποτα. Να διαβάζω βιβλία, να χτενίζω και να βγάζω βόλτα τον σκύλο μου και να κοιτάζω έναν τοίχο. Να αδειάζει το μυαλό. Ακόμα και τα βιβλία που διαβάζω να μην απαιτούν σκέψη, να είναι απλά, διασκεδαστικά. Δεν θέλω να δουλεύει καθόλου το μυαλό. Θέλω να ξεκουράζομαι γιατί ξέρω ότι από Σεπτέμβρη θα πρέπει να «ξεζουμιστώ», να μιλάω με διαφορετικούς φοιτητές κάθε μέρα, να έχω καθαρό μυαλό να διδάσκω, να κάνω έρευνα, να συμβουλεύω. Θα πρέπει να έχω αντοχή και έμπνευση να έχω ιδέες για τη δουλειά μου, υπομονή να μιλάω με ανθρώπους ξένους, από διαφορετικές κουλτούρες.

Ξέρω τι έχω να κάνω, ξέρω τι κάνω, ξέρω τι χρειάζομαι. Το τι νομίζετε ότι ξέρετε εσείς, ελάχιστα με αφορά.

Αφήστε τον κάθε έναν να τη βρει όπως θέλει, από τη στιγμή που δε σας ενοχλεί. Και μη βιάζεστε να βάλετε ταμπέλες, γιατί η ιστορία έχει δείξει σε πολλές περιπτώσεις ότι «εκεί που είστε, ήταν και εκεί που είναι, θα πάτε».