Ένας από τους πιο γνωστούς ποιητές της Μεταπολεμικής Ελλάδας που με τη συγγραφική του πένα «σημάδεψε» ανεξίτηλα την ελληνική ποίηση είναι αδιαμφισβήτητα ο Τάσος Λειβαδίτης. Συγκεκριμένα, ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 20 Απριλίου 1922 με καταγωγή από την Κοντοβάζαινα Γορτυνίας από την πλευρά του πατέρα του, Λύσανδου.
Ο Λύσανδρος Λειβαδίτης και η σύζυγός του, Βασιλική, είχαν 4 ακόμη παιδιά -ένα κορίτσι και τρία αγόρια- με τον Τάσο Λειβαδίτη να είναι το μικρότερο. Εκτός από τον Τάσο Λειβαδίτη φαίνεται πως και ακόμη ένα παιδί της οικογένειας είχε καλλιτεχνική φλέβα, αφού ο γνωστός ηθοποιός, Αλέκος Λειβαδίτης, ήταν ένας εκ των αδερφών του.
Ο Τάσος Λειβαδίτης νυμφεύτηκε το 1946 τη Mαρία Στούπα, με την οποία απέκτησε μία κόρη. Η αγάπη του για τη Μαρία Στούπα τον έκανε να γράψει ένα από τα ελάχιστα ηχογραφημένα ποιήματα με τον ίδιο στο «τιμόνι» της απαγγελίας. Πρόκειται για «Ερωτικό», το οποίο είναι είναι και ένα από τα πιο γνωστά ποιήματά του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά τελική η Ποίηση ήταν αυτή που τον «κέρδισε» και δικαίως δεδομένου του έργου και της υστεροφημίας τους. με την Ποίηση. Το 1943, όταν δηλαδή η Ελλάδα βρισκόταν εν μέσω Κατοχής, ο Τάσος Λειβαδίτης υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά Μέλη της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών.
Πολιτικά ήταν ενταγμένος στο χώρο της Αριστεράς, κάτι που είναι αισθητό και σε ένα μέρος του ποιητικού του έργου. Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών ανήκε σε ομάδα της ΕΠΟΝ που διοργάνωνε εράνους και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Αν και ο Τάσος Λειβαδίτης δεν ήταν μάχιμο μέλος της ΕΠΟΝ, συνελήφθη και εξορίστηκε μέχρι να υπογραφεί η Συμφωνία της Βάρκιζας. Μετά την υπογραφή και έχοντας ζήσει ως εξόριστος αρκετό καιρό, αφέθηκε ελεύθερος.
Ειδικότερα, το 1948 συνελήφθη και εξορίστηκε στο Μούδρο. Μετά το Μούδρο έζησε ως εξόριστος ηια έναν χρόνο στη Μακρόνησο. Στη Μακρόνησο ξεκίνησε να γράφει το «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου», ενώ στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον Αϊ Στράτη και έπειτα, στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα. Τελικά, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών τον άφησε ελεύθερο στις 10 Φεβρουαρίου 1955 λόγω αμφιβολιών.
Στα γράμματα εμφανίστηκε δύο χρόνια πριν την εξορία του, το 1946, μέσα από τις στήλες του περιοδικού Ελεύθερα Γράμματα (τεύχ. 55,15-11-46) με το ποίημα «Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη». Έναν χρόνο αργότερα συνεργάστηκε στην έκδοση του περιοδικού «Θεμέλιο», ενώ το 1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική σύνθεση με τίτλο «Μάχη στην άκρη της νύχτας». Παράλληλα. ασχολήθηκε με την κριτική ποίησης στην εφημερίδα Αυγή από το 1954 – 1980 (με εξαίρεση τα έτη 1967-74 που η εφημερίδα είχε κλείσει λόγω δικτατορίας) και το περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης» (1962-1966), όπου δημοσίευσε πολιτικά και κριτικά δοκίμια.
Στο διάστημα της Χούντας των Συνταγματαρχών ο ποιητής μετέφραζε ή διασκεύαζε λογοτεχνικά έργα για λαϊκά περιοδικά ποικίλης ύλης με το ψευδώνυμο Pόκκος για να βγάλει τα προς τα ζην. Ο Τάσος Λειβαδίτης άφησε την τελευταία του πνοή στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου 1988 από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο «Χειρόγραφα του Φθινοπώρου».
Εμείς επιλέξαμε μερικούς στίχους από ορισμένα ποιήματά του που όπως και ο ίδιος ο ποιητής έχουν αγαπηθεί πολύ από το κοινό!
Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου, είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου, αγαπημένη μου…
Από το «Ερωτικό»
«…Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απο τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.
Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι
γίνονται οι πιό καλοί επαναστάτες…»
Από τη «Συμφωνία Αρ. 1»
Στην πιό μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.
Από το ποίημα «Αγαπημένη μου»
Κύριε, αμάρτησα ενώπιον σου: ονειρεύτηκα πολύ. Έτσι ξέχασα να ζήσω.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Από το ποίημα «Περιπλανήσεις»
Είναι πράγματα που δε θα μάθουμε ποτέ, όπως το βάθος των οριζόντων ή το βάθος της λύπης μας.
Από το ποίημα «Περιπλανήσεις»
Όταν ανεβαίνεις στο λεωφορείο αποχαιρέτησε το παρελθόν, γιατί δε θα ‘χεις άλλη ευκαιρία να επιστρέψεις.
Από το ποίημα «Περιπλανήσεις»
Οι πιο ωραίες ιστορίες είναι αυτές που δε θα τις διηγηθεί ποτέ κανείς.
Από το ποίημα «Ο συγκάτοικος του Ιωάννη»
Αυτό που θα μας συντρίψει ήταν απ’ την πρώτη μέρα εδώ κοντά μας
Από το ποίημα «Ο συγκάτοικος του Ιωάννη»
Ζήσαμε πάντα μέσα στ’ όνειρο και δε θα βγούμε παρά μόνο για να πεθάνουμε στην άκρη ενός κόσμου που δε γνωρίσαμε
Από το ποίημα «Ένοικοι της ματαιότητας»
Είναι πράγματι απάνθρωπο να εξαρτάται η ζωή σου από λόγια ή βλέμματα, αλλά εγώ δεν έχω σκοπό να πω ποτέ την αλήθεια.
Από το ποίημα “Δειλινό στη γέφυρα”
Πηγή κεντρικής εικόνας: Wikimedia Commons
Διαβάστε ακόμη:
JOBS
Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα
Πωλήσεις
Πλήρης Απασχόληση
15-02-2024
Νέα Σμύρνη
Παραγωγή
Πλήρης Απασχόληση
04-03-2024
Παιανία
ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;
TRENDING
