Γιάννης Μπεχράκης: 10 συγκλονιστικές φωτογραφίες που δείχνουν τη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου

Γιάννης Μπεχράκης: «Έζησα αυτή την κρίση με πολύ πάθος, αφοσίωση και ενέργεια. Ένιωθα να ρουφάω τις ιστορίες των ανθρώπων που γνώρισα».

Πιο επίκαιρος από ποτέ. Αν ήταν εδώ ίσως μας έλεγε ότι τα δεινά των ανθρώπων δεν είναι κάτι καινούργιο. Αν ήταν εδώ σίγουρα θα βρισκόταν με μία κάμερα κάπου στην Ουκρανία, να απαθανατίζει με σεβασμό αλλά και ρεαλισμό τη δύνη του πολέμου.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ

Μυτιλήνη: Πέθανε η γιαγιά της αλληλεγγύης - Η συγκλονιστική φωτογραφία με το προσφυγόπουλο

Ο Γιάννης Μπεχράκης δεν ήταν άλλος ένας φωτορεπόρτερ. Ήταν ο άνθρωπος που μας έκανε μέσω της εικόνας, να νιώσουμε για λίγο τον πόνο, την απώλεια, τη φρίκη, τον χαμό και την απόγνωση.

Κοιτάζοντας τις εικόνες που μας κληροδότησε, συνήθως μεταφέρομαι στον χωροχρόνο και εκτοπίζομαι από τη θαλπωρή και τη σιγουριά του ασφαλούς τόπου που κατοικώ. Γίνομαι κι εγώ μία από εκείνους που η μοίρα τους έπαιξε το πιο άσχημο παιχνίδι ή από αυτούς που ξανάσμιξαν με δάκρυα στα μάτια έπειτα από καιρό.

Ο βραβευμένος με Πούλιντζερ φωτογράφος γύρισε όλον τον πλανήτη και κάλυψε με την κάμερά του τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, την Τσετσενία, τον εμφύλιο στη Σιέρα Λεόνε, την αιγυπτιακή επανάσταση, τον σεισμό στο Κασμίρ, την οικονομική κρίση και φυσικά την προσφυγική κρίση.

Πάντοτε σεμνός για το μέγεθος της προσφοράς του στην ανθρωπότητα, αλλά συνάμα περιεκτικός και ουσιώδης στις δηλώσεις του. Κάποτε, ο Γιάννης Μπεχράκης είχε πει σε μία συνέντευξη του στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα:

«Έζησα αυτή την κρίση με πολύ πάθος, αφοσίωση και ενέργεια. Ένιωθα να ρουφάω τις ιστορίες και τα συναισθήματα των ανθρώπων που γνώρισα και να νιώθω τα βιώματά τους. Πόσες φόρες μου είπαν “πες την ιστορία μας”! Και αυτό για μένα ήταν τελικά το πιο σημαντικό: Ότι γίναμε οι φωνές των ανθρώπων αυτών».

Και συμπλήρωσε:

«Η προσφυγική κρίση μού δημιούργησε βέβαια και ενοχές, γιατί συχνά με στοιχειώνουν τα ερωτήματα, μήπως μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω, μήπως δεν κάνω αρκετά; Μέσα από τις φωτογραφίες μου, βοήθησα, από το Μάρτιο του 2015 που ξεκίνησα, να μπει το προσφυγικό ζήτημα στον χάρτη. Δέκα μήνες μετά όμως άρχισα να βλέπω εφιάλτες. Έβλεπα την κόρη μου να πνίγεται, τη γυναίκα μου να κινδυνεύει. Αισθάνθηκα συναισθηματικά πολύ επιβαρυμένος».

Ο Γιάννης Μπεχράκης έφυγε σαν σήμερα το 2019. Λίγο μετά τον θάνατό του ο Goran Tomasevic, βετεράνος φωτογράφος του Reuters είχε δηλώσει για εκείνον:

«Δεν θα βρείτε κανέναν τόσο αφoσιωμένο, τόσο προσηλωμένο και κανέναν που θυσίασε τα πάντα για μια σημαντική φωτογραφία».

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ

Παγκόσμια Μπιενάλε Φοιτητικής Φωτογραφίας: Φοιτητής του ΑΠΘ κατέκτησε την πρώτη θέση

Θα μπορούσα να γράφω ώρες για το έργο του, την προσφορά του και τον τρόπο που αντιμετώπιζε το φως που έδινε στις σκοτεινές πλευρές της πραγματικότητας, όμως προτίμησα να μοιραστώ μαζί σας κάποια από τα έργα του που με συγκλόνισαν. Ίσως να με έκαναν και λίγο καλύτερο άνθρωπο.