Δεν έχω άποψη

Έρχομαι σήμερα, Δευτέρα, να μοιραστώ μαζί σας ένα τρομερό μυστικό. Μεγαλύτερο και από τα μυστικά του κράτους. Ένα μυστικό που θα με απελευθερώσει και, πολύ πιθανό, θα απελευθερώσει ΚΑΙ ΕΣΑΣ τους ίδιους, αν το ασπαστείτε.

Κρατηθείτε: Δεν έχω άποψη για όλα τα θέματα που συμβαίνουν γύρω μας. Και ακόμα χειρότερα: ΔΕΝ ΘΕΛΩ να έχω άποψη για όλα τα θέματα.

Τρομερό; Σοκαριστικό; Σπάει το κατεστημένο; Ταράζονται τα θεμέλια της κοινωνίας μας; Και όμως παιδιά, είναι γεγονός. Δεν είναι ανάγκη να έχουμε άποψη για τα πάντα, δεν είναι ανάγκη να θέλουμε να έχουμε άποψη για τα πάντα.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα δύο θα μου πείτε; Μπορεί κάποια γεγονότα να μην τα γνωρίζουμε καθόλου. Το ότι για κάποιους μπορεί να είναι σημαντικά, δεν σημαίνει ότι είναι για όλους. Το ότι κάτι έγινε «viral» στο Twitter, δεν σημαίνει ότι ανέτρεψε τα πάντα στην κοινωνία μας. Το πιθανότερο είναι ότι ο περισσότερος κόσμος έξω από τον μικρόκοσμο των social media δεν πήρε πρέφα γι΄αυτό το θέμα για το οποίο σκίζονται σουτιέν (και καλσόν). Επίσης, ναι, μπορεί κάποια θέματα να τα γνωρίζουμε αλλά να μην θέλουμε να εκφράσουμε την άποψή μας. Μπορεί να μην έχουμε, μπορεί όμως και να έχουμε αλλά να μη θέλουμε να την πούμε. Κανείς δεν μας αναγκάζει να την πούμε. Δεν έχουμε υπογράψει κάποιο χαρτί που λέει, α, ΠΡΕΠΕΙ να πεις την άποψή σου για τα πάντα όλα, ειδικά από τη στιγμή που βρίσκεσαι και στα social.

Το σπάσιμο αυτής της αλυσίδας, της υποτιθέμενης αναγκαιότητας να έχουμε άποψη για το οτιδήποτε, μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή. Αρχικά, μπορεί να μας γλιτώσει από πολλές και επικίνδυνες κακοτοπιές. Φανταστείτε να πούμε καμιά μπαρούφα για κάτι που δεν γνωρίζουμε. Και όχι μόνο να την πούμε, αλλά να την πούμε και δημόσια. Να την κάνει κάποιος share, να την κάνει screenshot και να γίνουμε και viral ρόμπα, όχι μόνο στους φίλους μας. Αυτό θα κάνει κακό σε εμάς, στην ψυχολογία μας και, ακόμα χειρότερα, μπορεί να επηρεάσει ακόμα και την επαγγελματική μας καριέρα. Σκεφτείτε εμένα: να πω καμιά κουταμάρα, να γίνω «γνωστή» με αυτόν τον τρόπο. Ποιος θα με πάρει σοβαρά μετά όταν πάω να διδάξω; Ούτε τα μπετότουβλα.

Δεύτερο θετικό του να μην έχεις άποψη για όλα είναι το ψυχολογικό βάρος που έχουμε στην προσπάθειά μας να κυνηγάμε την επικαιρότητα από πίσω. Με την ταχύτητα που προκύπτουν (και μαθαίνονται) τα νέα πλέον, το να μπορεί κάποιος να είναι ενημερωμένος για όλα (ή για τα περισσότερα) είναι μια κανονική δουλειά full time (και με υπερωρίες μη σου πω). Αυτό το πράγμα σε τρώει, σε κουράζει, σε καίει. Δεν μπορεί έτσι και αλλιώς να συντηρηθεί για καιρό, αν το κόψεις και από μόνος σου είναι εξαιρετικό βήμα προς την ηρεμία.

Αυτό το θετικό σημείο μας πάει σε ένα επόμενο. Από τη στιγμή που δεν σπαταλάμε χρόνο να κυνηγάμε τα πάντα, μπορούμε πλέον να εστιάσουμε και να γίνουμε καλύτεροι σε συγκεκριμένα πράγματα. Μπορούμε δηλαδή να έχουμε καλύτερη και πιο εμπεριστατωμένη άποψη για συγκεκριμένα θέματα, στα οποία μπορεί να είμαστε ειδικοί ή για τα οποία ενδιαφερόμαστε πραγματικά και έχουμε να προσθέσουμε κάτι σημαντικό μέσα από την έκφραση της άποψής μας.

Κλείνοντας, και χωρίς να θέλω να μας πληγώσω, θα πω και αυτό: δεν είμαστε και το κέντρο του κόσμου για να αποζητούν όλοι την άποψή μας σε οτιδήποτε συμβαίνει.

Ναι, να έχουμε αυτοπεποίθηση. Ναι, να μας δίνουμε την αξία που μας αξίζει. Αλλά δεν είναι και «ευαγγέλιο» η άποψή μας, έχει αδυναμίες, έχει προβλήματα, έχει κενά.

Δεν θα στερήσουμε τον κόσμο από κάποιο αριστούργημα αν βάλουμε και λίγο φρένο.

Δείτε ακόμα:

• Κάνε #mute
• Αγάπα τον πλησίον σου (μετά) την εποχή του covid-19
• Κιμ, πάτα το