Τα «τυφλά σημεία» της ευρωπαϊκής νομοθεσίας σε ό,τι αφορά τη βία κατά των γυναικών

Η κοινωνία μας είναι βαθιά ριζωμένη σε πατριαρχικές δομές, με αποτέλεσμα η βία κατά των γυναικών να είναι εξαιρετικά διαδεδομένη, πλήττοντας τις γυναίκες παντού. Oι Ευρωπαίες γυναίκες, σαφώς, δεν αποτελούν εξαίρεση.

Η βία κατά των γυναικών συνιστά παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των γυναικών στη ζωή, τη σωματική και ψυχολογική ακεραιότητα και σε μια ζωή χωρίς βία.

Συγκεκριμένα, η έμφυλη βία που έχει ξεκάθαρη απεύθυνση προς τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο, επηρεάζει αρνητικά την άμεση και μακροπρόθεσμη σωματική, ψυχική, σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία τους.

Δυστυχώς, όπως έχει δείξει η εμπειρία, η συγκεκριμένη μορφή βίας, πολύ συχνά, μπορεί ακόμα και να οδηγήσει σε φόνο, γνωστό με τον όρο γυναικοκτονία.

Η τρέχουσα κατάσταση με τη βία κατά των γυναικών στην Ευρώπη

Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί για τα δικαιώματα των γυναικών σε ορισμένα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η βία κατά των γυναικών εξακολουθεί να συνιστά μείζον πρόβλημα σε κάθε χώρα.

Για να δώσουμε μερικά παραδείγματα, 1 στις 3 γυναίκες έχει βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία και περισσότερο από το 70% των επαγγελματιών γυναικών έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας τους (Ολόκληρη η έρευνα εδώ).

Στατιστικά ανά χώρα

Στη Γαλλία, για παράδειγμα, μια γυναίκα δολοφονείται από τον σύντροφό ή πρώην σύντροφό της κάθε δύο ημέρες.

Στη Γερμανία, μια γυναίκα είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας κάθε ώρα και μια γυναίκα είναι θύμα βιασμού κάθε πέντε ώρες στην Ισπανία.

Στην Ελλάδα, μόνο 150 από τους 5.000 βιασμούς που συμβαίνουν κάθε χρόνο πιστοποιούνται από ιατρό.

Δυστυχώς, αυτοί οι αριθμοί δείχνουν μόνο ένα μέρος της συνολικής εικόνας, καθώς η βία κατά των γυναικών πολύ συχνά δεν καταγγέλεται.

Πράγματι, η πλειοψηφία των γυναικών που υπέστησαν σεξουαλική βία, είτε από τον σύντροφό τους, είτε από κάποιον άλλον, δεν ζητούν βοήθεια ή υπηρεσίες.

Αυτό μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες: Από την κουλτούρα του βιασμού έως τον στιγματισμό των θυμάτων, τη ντροπή, τον φόβο, την εκ νέου θυματοποίηση από τα δικαστικά συστήματα και την παραπληροφόρηση σχετικά με τα δικαιώματά τους και τις διαθέσιμες υπηρεσίες.

Επιπλέον, η λιτότητα – συγκεκριμένα η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών – έθεσε τις γυναίκες σε ακόμη πιο ευάλωτη κατάσταση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για όσες καταπιέζονται ή υφίστανται διακρίσεις για άλλους λόγους, για παράδειγμα, μετανάστριες ή γυναίκες που ζουν σε συνθήκες φτώχειας.

Επιπλέον, τα κορίτσια και οι νεαρές γυναίκες, γυναίκες που ανήκουν σε εθνοτικές και άλλες μειονότητες, πρόσφυγες, τρανς γυναίκες και γυναίκες με αναπηρία, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο βίας διάφορων μορφών.

Η τρέχουσα κατάσταση, μάλιστα, με την πανδημία της covid-19, έχει αναδείξει την ανεπάρκεια της προστασίας των γυναικών από την ανδρική βία, όπως φαίνεται, άλλωστε, και από την άνοδο στα περιστατικά της βίας κατά των γυναικών κατά τη διάρκεια του πρώτου περιορισμού και αργότερα.

Έμφυλη βία & trafficking

Επιπλέον, η βία κατά των γυναικών στη βιομηχανία του σεξ παραμένει όχι μόνο αποδεκτή, αλλά ενθαρρύνεται και παραμένει νόμιμη σε ορισμένες χώρες της ΕΕ.

Πράγματι, πολλές γυναίκες που υφίστανται εκμετάλλευση στο πλαίσιο τα πορνείας υποφέρουν από οξεία και χρόνια PTSD συγκρίσιμη με αυτή που παρουσιάζουν τα θύματα βασανιστηρίων.

Ανησυχητικό είναι επίσης, ότι περίπου το 88% των δημοφιλών πορνογραφικών βίντεο «δοξάζουν» τη βία κατά των γυναικών.

Εκτός αυτού, και τα δύο συνδέονται με την αύξηση του trafficking στην ΕΕ, τα περισσότερα θύματα των οποίων είναι γυναίκες και κορίτσια.

Η τοποθέτηση της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς (Βόρεια Πράσινη Αριστερά)

Με τόσα πολλά νομικά κενά και κενά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πρέπει να υπάρχει μια ολιστική και νομικά δεσμευτική προσέγγιση για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να συμμορφωθεί η ΕΕ με την υποχρέωσή της να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών σύμφωνα με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και το άρθρο 2 της ΣΕΕ.

Για τον τερματισμό της βίας κατά των γυναικών, χρειαζόμαστε μια νέα γενιά ανθρώπων που θα κατανοήσουν τον σεβασμό και την ισότητα, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της καλής, δημόσιας εκπαίδευσης.

Απαιτείται επίσης καλύτερη νομική μεταχείριση της βίας κατά των γυναικών, καθώς και περισσότερα οικονομικά μέσα για να βοηθήσουμε τα θύματα, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Το κείμενο μας απέστειλε η Μαριλένα Κελαντωνάκη, μέλος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες.

Ολόκληρο το κείμενο & η έκθεση της ομάδας του ΕΚ εδώ.