Τζόζεφ Πούλιτζερ: Η ζωή του σπουδαίου εκδότη που "έδωσε" το όνομά του στα ομώνυμα βραβεία

Ένας από τους πιο σπουδαίους δημοσιογράφους που κατάφερε να αφήσει πίσω του μία μεγάλη παρακαταθήκη, είναι ο Τζόσεφ Πούλιτζερ. Μάλιστα, τα περιβόητα βραβεία Πούλιτζερ που απονέμονται κάθε χρόνο τον Απρίλιο υπήρξαν πρόνοια της δικής του διαθήκης.

Ο Τζόζεφ Πούλιτζερ γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1847 σε μία πόλη κοντά στην Βουδαπέστη. Υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς και γνωστούς δημοσιογράφους και εκδότες εφημερίδας τόσο της εποχής του όσο και διαχρονικά, αφού το έργο του έμεινε ανεξίτηλο με το πέρασμα του χρόνου

Ο Τζόσεφ Πούλιτζερ ήταν Ουγροαμερικανός δημοσιογράφος, ο οποίος αν και μεγάλωσε στην Ουγγαρία, μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1864, όπου υπηρέτησε στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο με την πλευρά των Βορείων. Μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο εγκαταστάθηκε στο Σαιντ Λούις στο Μισούρι, όπου το 1868 άρχισε να δουλεύει για την γερμανόφωνη καθημερινή εφημερίδα, “Westliche Post”.

Ο ίδιος έγινε μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και στην συνέχεια εξελέγη στο Πολιτειακό Νομοθετικό Σώμα του Μισσούρι το 1869. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1878, ο Πούλιτζερ αγόρασε δυο καθημερινές εφημερίδες του Σαιν Λούις, την “St. Louis Post” και την “St. Louis Dispatch”. Ωστόσο, δεν τις διατήρησε ως δύο διαφορετικές εφημερίδες, καθώς τις συγχώνευσε και δημιούργησε την “St. Louis Post-Dispatch”. Μάλιστα, η συγκεκριμένη εφημερίδα υπάρχει ως και σήμερα.

Ο Τζόζεφ Πούλιτζερ μέχρι το 1883 ήταν αρκετά πλούσιος και δεν είχε οικονομικά προβλήματα. Έτσι, αγόρασε για 346.000 δολάρια την εφημερίδα  “New York World”, η οποία ετησίως έχανε ετησίως 40.000 δολάρια. Όπως γίνεται αντιληπτό, η αγορά της συγκεκριμένης Νεοϋρκέζικης εφημερίδας φαινόταν εκ πρώτης όψεως μία αποτυχημένη επένδυση.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Stuart Godfrey (@sodaross)

Ωστόσο, ο Τζόζεφ Πούλιτζερ κατάφερε να αλλάξει εντελώς τη “μοίρα” της εφημερίδας, με αποτέλεσμα να είναι και η πιο γνωστή εφημερίδα που εξέδωσε ποτέ. Ο Τζόζεφ Πούλιτζερ φρόντισε να αλλάξει την θεματολογία της εφημερίδας που μέχρι τότε δημοσίευε καθημερινές ή περίεργες ιστορίες που ενδιέφεραν τους ανθρώπους, σκάνδαλα και κιτρινισμό.

Δύο χρόνια αργότερα, δηλαδή το 1885,  προσέλαβε τον Ρίτσαρντ Φ. Άουτκολτ για να σχεδιάσει καρτούν βασισμένα στις φτωχογειτονιές. Τότε, ήταν που η κυκλοφορία της εφημερίδας “εκτοξεύθηκε” αγγίζοντας τις 600.000. Έτσι, ο Τζόζεφ Πούλιτζερ κατάφερε να μετατρέψει μία αποτυχημένη εφημερίδα που ασχολούνταν κατά κόρον με τον κιτρινισμό σε μία από τις πιο σημαντικές εφημερίδες των Η.Π.Α. Και όλα αυτά συνέβησαν την ίδια χρονιά που εξελέγη στο Αμερικανικό Σώμα Αντιπροσώπων. Ακόμη, το 1887 προσέλαβε την δημοσιογράφο έρευνας Νέλι Μπλάι, η οποία έμελλε στη συνέχεια να ακολουθήσει σπουδαία καριέρα.

Λίγα χρόνια αργότερα ο εκδότης της “New York Sun”, μίας αντίπαλης εφημερίδας, επιτέθηκε στον Τζόσεφ Πούλιτζερ εντύπως. Ειδικότερα, ο αντίπαλος εκδότης έγραψε το 1890 ένα κείμενο που λεγόταν “Ο Εβραίος που εγκατέλειψε τη θρησκεία του”. Ο τίτλος αφορούσε τους γονείς του Τζόσεφ Πούλιτζερ, καθώς ο πατέρας του ήταν Εβραίος, ενώ η μητέρα του Ρωμαιοκαθολική. Στόχος του αντιπάλου του ήταν να “κλέψει” κοινό από το Εβραϊκό αναγνωστικό κοινό του Πούλιτζερ.

Η υγεία του που ήταν ήδη αρκετά εξασθενημένη επιδεινώθηκε άμεσα μετά από αυτή την επίθεση προς το πρόσωπό του. Παρ’ όλα αυτά ο Τζόσεφ Πούλιτζερ κατάφερε να διατηρήσει πλήρως τον οικονομικό έλεγχο επί των εφημερίδων του.

Το 1895 ο Γουίλλιαμ Ράντολφ Χερστ αγόρασε τη New York Journal, πράγμα που οδήγησε σε έναν δημοσιογραφικό πόλεμο μεταξύ της World του Πούλιτζερ και της Journal του Χερστ. Ο ανταγωνισμός αυτός με τον Χερστ, ιδιαίτερα η κάλυψη πριν και κατά τη διάρκεια του Ισπανο-Αμερικανικού Πολέμου, συνέδεσε το όνομα του Πούλιτζερ με την κίτρινη δημοσιογραφία. Το 1896, η World του Πούλιτζερ εισήγαγε ένα έγχρωμο παράρτημα, κάτι που αποτέλεσε τεράστια καινοτομία για την εποχή του.

Το 1909 η World αποκάλυψε μια οικονομική απάτη στην οποία ήταν αναμεμειγμένη η Αμερικανική κυβέρνηση. Βέβαια, τότε ο Τζόσεφ Πούλιτζερ κατηγορήθηκε για δυσφήμηση εναντίον του Θίοντορ Ρούζβελτ και του Τζ. Π. Μόργκαν, που βρίσκονταν στην κυβέρνηση. Ωστόσο, τα δικαστήρια απέρριψαν τις κατηγορίες, κάτι που καταγράφηκε ως μία ηχηρή νίκη για την ελευθερία του τύπου.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Biblioteca Bruschi-Sartori 20 (@biblio_bruschisartori20)

Το 1892 ο Πούλιτζερ προσέφερε στον πρόεδρο του Πανεπιστημίου Κολούμπια, Σεθ Λόου, χρήματα για τη δημιουργία της πρώτης παγκοσμίως σχολής δημοσιογραφίας. Το πανεπιστήμιο αρχικά απέρριψε τα χρήματα, προφανώς ανεπηρέαστοι από τον ανενδοίαστο χαρακτήρα του Τζόσεφ Πούλιτζερ. Το 1902 ο νέος πρόεδρος του Κολούμπια, ο Νίκολας Μάρρεϋ Μπάτλερ, ήταν περισσότερο δεκτικός στο σχέδιο για μια σχολή και βραβεία, αλλά μόνο μετά το θάνατο του Πούλιτζερ το όνειρο αυτό πραγματοποιήθηκε.

Ο Τζόσεφ Πούλιτζερ άφησε στο πανεπιστήμιο 2 εκατομμύρια δολάρια στη διαθήκη του, γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία το 1912 της Μεταπτυχιακής Σχολής Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Βέβαια, μέχρι το 1911 η πρώτη σχολή δημοσιογραφίας είχε ήδη δημιουργηθεί στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι. Παρ’ όλα αυτά η  Μεταπτυχιακή Σχολή Δημοσιογραφίας του Κολούμπια παραμένει μία από τις πιο εξέχουσες σχολές παγκοσμίως.

Μάλιστα, οι αποδέκτες των βραβείων Πούλιτζερ, τα οποία ήταν πρόνοια της διαθήκης του, επιλέγονται από μια ανεξάρτητη επιτροπή, η οποία εμπίπτει επισήμως στη διοίκηση της Μεταπτυχιακής Σχολής Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια των Η.Π.Α. Σύμφωνα με το κληροδότημα του Τζόσεφ Πούλιτζερ προβλέπονται 8 βραβεία που απονέμονται σε σχετικές με την δημοσιογραφίας κατηγορίες, καθώς και 4 για τις τέχνες και τα γράμματα. Τα πρώτα Βραβεία Πούλιτζερ απονεμήθηκαν στις 4 Ιουνίου του 1917, ενώ από το 1943 προστέθηκε ακόμη ένα βραβείο, αυτό της καλύτερης μουσικής σύνθεσης.

Ο Τζόσεφ Πούλιτζερ έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 29 Οκτωβρίου 1911.

Πηγή κεντρικής εικόνας: WikiMedia Commons

Διαβάστε ακόμη:

• Νίκος Καζαντζάκης: “Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος”
• Πάμπλο Πικάσο: 139 χρόνια από τη γέννηση του ζωγράφου