Μικρές απολαύσεις

Με τον κόσμο να γυρνάει τούμπα, να έρχονται τα πάνω-κάτω και ούτε ένα καλό νέο να μην ακούμε, δυναμώνει όλο και πιο πολύ η πεποίθησή μου ότι πρέπει πλέον να αξιοποιούμε ακόμα και το πιο μικρό πραγματάκι που μπορούμε να κάνουμε και που μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους.

Μικρές, απλές συνήθειες που μπορεί να τις έχουν όλοι αλλά μπορεί να τις έχεις και μόνο εσύ. Απλά πράγματα που κάνουμε κάθε μέρα και μας βοηθούν να νιώθουμε καλύτερα, πολλές φορές χωρίς να το συνειδητοποιούμε καν.

Μπορεί να είναι η βόλτα με τον σκύλο μας, πρωί πρωί, όταν δεν υπάρχει κανένας έξω, δεν υπάρχει θόρυβος, δεν υπάρχει κίνηση. Αυτή η βόλτα που σε ηρεμεί, που σε κάνει να ξυπνήσεις με φυσικό τρόπο και όχι με νεύρα και άγχος.

Μπορεί να είναι αυτές οι δύο κουταλιές παγωτό που «αφήνεις» τον εαυτό σου να τρώει μετά το μεσημεριανό φαγητό. Να τρως ένα ωραίο φαγητό, να το ευχαριστιέσαι, και να ξέρεις ότι μετά σε περιμένει και το παγωτάκι σου!

Μπορεί να είναι ακόμα και η φασίνα στο σπίτι! Ναι, είναι σίγουρα κουραστικό να καθαρίζουμε, πολλές φορές βαριόμαστε να το κάνουμε, αλλά σκεφτείτε μετά πώς νιώθετε σε ένα καθαρό σπίτι, μετά από μπάνιο (να…καθαριστούμε και εμείς!), σε φρέσκα, καθαρά σεντόνια!

Μπορεί να είναι η οργάνωση πριν τη νέα σχολική/ακαδημαϊκή χρονιά. Η στιγμή που παίρνεις το πρόγραμμά σου, ετοιμάζεις τα πράγματά σου και ξέρεις ότι πλέον μπορείς να οργανωθείς και ανυπομονείς για όλα τα νέα πράγματα που θα έρθουν.

Μπορεί να είναι η αίσθηση που έχεις μόλις τελειώνεις μία προπόνηση ή μία πρόβα. Που είσαι κομμάτια και μέσα στους ιδρώτες, αλλά έχει φύγει όλη η ένταση από πάνω σου και μπορείς να κοιμηθείς σαν…τούβλο!

Μπορεί να είναι αυτή η στιγμή που κάθεσαι με τον σύντροφό σου ή την κολλητή σου και απλά….κάθεσαι! Δεν νιώθεις την ανάγκη να καλύψεις το «κενό», να γεμίσεις τη σιωπή, ξέρεις ότι μπορείς να είσαι εντελώς άνετος χωρίς να πρέπει να πεις τίποτα.

Μπορεί να είναι το νέο ημερολόγιο που αγοράζεις για τη νέα χρονιά, γιατί πάντα υπάρχει η ελπίδα ότι θα γεμίσει με ευχάριστα πράγματα.

Πολλά μπορεί να είναι και για τον κάθε έναν ξεχωριστά. Αλλά μάθαμε να βάζουμε στόχους μεγάλους, μακρινούς, και στην προσπάθειά μας να τους φτάσουμε ξεχάσαμε να εκτιμάμε τα απλά, καθημερινά πράγματα που χρωματίζουν την ασπρόμαυρη ζωή μας. Αυτός ο αγώνας να είμαστε σε όλα τέλειοι, να τρέχουμε να προλάβουμε, να τρέχουμε να βγούμε μπροστά από τον άλλον, μας έχει τρελάνει. Μας έχει κάνει να ξεχάσουμε αυτά που πραγματικά έχουμε ανάγκη για να είμαστε καλά: Ηρεμία, αγάπη και γιατί όχι, καλοπέραση, όπως και αν την εννοεί ο καθένας.

Και πρέπει πλέον να σταματήσουμε να αισθανόμαστε ντροπή αν κάνουμε κάτι μόνο για τον εαυτό μας, χωρίς να επηρεάζουμε κανέναν άλλον. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάζουμε συνήθειες που αφορούν μόνο εμάς ή να δίνουμε λογαριασμό σε ανθρώπους που θέλουν να μας κουμαντάρουν.

Άλλωστε, αυτές οι μικρές απολαύσεις είναι που μας κρατούν ζωντανούς για να παλέψουμε για τους «μεγάλους» στόχους. Είναι η τροφή μας και οι βιταμίνες μας. Και είναι, το κυριότερο, στο χέρι μας.