Μη φοβάσαι να πας παρακάτω

Κάποιοι λένε ότι ποτέ δεν πρέπει να τρέχεις πίσω από έναν άνθρωπο, ότι οι άνθρωποι είναι σαν τα τρένα πάντα έρχεται το επόμενο…. Συμβαίνει όμως κάθε φορά αυτό; Kαι κατά πόσο είμαστε σε θέση την εκάστοτε χρονική στιγμή να το δεχτούμε;

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι απλές σαν τα μαθηματικά. Δεν έχουν θεωρίες και δεν περιβάλλονται από όρια ή κανόνες. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Υπάρχει μόνο ΘΕΛΩ! Ένα θέλω χωρίς εγωισμούς και δεύτερες σκέψεις,γιατί η αγάπη και ο έρωτας δεν σου αφήνουν περιθώρια για αμφισβητήσεις.

Είναι δύο καινούργιες έννοιες πρωτόγνωρες για εσένα, που όταν έρχονται κατευθύνουν ξαφνικά όλη σου την ζωή. Μια ζωή που δεν είναι πια απόλυτα δική σου αλλά πασχίζεις να την μοιραστείς με τον άλλον.

Πώς ξέρεις όμως ότι αυτό που νιώθεις είναι όντως πραγματικό; υπάρχει εγγύηση στον έρωτα; ΟΧΙ. ρισκάρεις και βουτάς όσο πιο βαθιά μπορείς, με όλη σου την δύναμη, με όλο σου το είναι. Γιατί αυτό του αξίζει να κάνεις, να το φτάσεις μέχρι το τέλος. Και αν αποτύχει; και αν τελικά δεν υπήρχε το δύο που φανταζόσουν αλλά το ένα; αν βρεθείς δηλαδή μόνος σου…. τι γίνεται τότε ;

Δεν φταις εσύ που δεν ήσουν αρκετός για τον άλλον. Δεν φταις εσύ που δεν έγινε όπως το ονειρεύτηκες .Δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Συμβαίνει, έτσι απλά συμβαίνει ! Αυτή είναι από πάντα η εξέλιξη των ανθρώπινων σχέσεων. Δεν είναι αποτυχία αλλά ακόμα μια εμπειρία στον δύσκολο αυτό κόσμο που ήρθες. Δεν γεννιόμαστε με οδηγίες χρήσης και κάθε άνθρωπος στην ζωή μας ανεξάρτητα από το τι συνέβη είναι μια ακόμα εμπειρία. Μια εμπειρία που διαμορφώνει εμάς και την προσωπικότητα μας.

Η ζωη όμως δεν είναι δυστυχώς όπως τα παραμύθια που διάβαζες μικρός και ήθελες τόσο να είναι αληθινά . Σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που θα πονέσεις, που θα χάσεις εντελώς εσένα , που θα κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και δεν θα τον αναγνωρίζεις. Ακόμα και στιγμές που θα φτάσεις να πεις “μετανιώνω”, αλλά δεν πρέπει τελικά να το εννοείς.

Να ξέρεις πως δεν είσαι υπόλογος για τίποτα. Πρέπει να είσαι περήφανος για όλα όσα αισθάνθηκες. Μην αφήσεις τον πόνο να σε καταβάλει και να ξεχάσεις ποιος πραγματικά είσαι. Πόνος σημαίνει οτι μπορείς και νιώθεις, αισθάνεσαι, ότι είσαι απλά ακόμα ζωντανός.

Ποιος είπε εξάλλου οτι υπάρχει ισότητα στα συναισθήματα και στον έρωτα; ότι θα πάρεις πίσω όσα ακριβώς έδωσες ; Τι θα ήταν άλλωστε η ζωή χωρίς εμπειρίες και συναισθηματικές ήττες; ένα κακογραμμένο love story με βιαστικό happy end. Αυτή είναι όμως η ζωή σου, ο εαυτός σου, οι επιλογές σου. Όλα αυτά σε οδήγησαν πιο κοντά σε αυτό που είσαι σήμερα! Να σε αγαπάς και να μην μετανιώνεις. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό αφού το ήθελες άξιζε, αυτό θα λες στον εαυτό σου και θα συνεχίζεις.

Μάθε όταν έχεις την ανάγκη μέσα σου να αποδέχεσαι και να συγχωρείς. Όχι γιατί αξίζει στους άλλους, αλλά γιατί αξίζει σε εσένα. Μόνο ο άνθρωπος που συγχωρεί μπορεί να πάει πραγματικά παρακάτω. Να αφήνεις τον εαυτό σου όταν έρχεται το τέλος να πηγαίνει παρακάτω. Μην φοβάσαι να αφεθείς ξανά γιατί είναι αβέβαιο το φινάλε. Και πού ξέρεις; μπορεί το επόμενο “τρένο σου” να έρθει πολύ πιο σύντομα από όσο νομίζεις.