Χρίστος Λάσκαρης: 14 εξαιρετικά ποιήματα με αφορμή το θάνατό του

Ο Χρίστος Λάσκαρης γεννήθηκε το 1931 στο Χάβαρι Ηλείας, αλλά από μικρή ηλικία μετακόμισε στην Πάτρα, όπου μεγάλωσε. Ήταν Έλληνας ποιητής, ο οποίος ανήκει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά. Όπως πολλοί ακόμη ποιητές και ποιήτριες της γενιάς του δεν ασχολήθηκε με κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό ή το πολεμικό κλίμα της περιόδου. Ακόμη, προτιμούσε να ασχολείται με την ποίηση χωρίς να κεντρίζει τα φώτα της δημοσιότητας, με αποτέλεσμα να μην είναι πολλά πράγματα γνωστά για τη ζωή του.

Σπούδασε και αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης, αλλά ποτέ δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Εργάστηκε στον Ασφαλιστικό Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων Πατρών ως την συνταξιοδότησή του.

Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1970 σε ηλικία 39 ετών. Αυτό που προξενεί εντύπωση δεν είναι μόνο το γεγονός ότι επέλεξε να δημοσιεύσει για πρώτη φορά σε αυτή την ηλικία, αλλά και το γεγονός ότι δεν εξέδωσε κάποια ποιητική συλλογή, αλλά μία ανθολογία νέων λογοτεχνών, η οποία έφερε τον τίτλο Παρουσίες.  Συνολικά εξέδωσε δέκα δικές του ποιητικές συλλογές (1978 – 2007), ενώ ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες, όπως τα Γερμανικά, τα Ισπανικά, τα Πολωνικά και τα Πορτογαλικά.

Τα ποιήματά του διακρίνονται για τη λιτότητά τους και ταυτόχρονα τον αφοπλιστικό τρόπο με τον οποίο “τρυπώνουν” στην ψυχή σου και “συνομιλούν” μαζί της. Ο Χρίστος Λάσκαρης ως ποιητής είχε το χάρισμα να αγγίζει την ψυχή του αναγνωστικού κοινού του χρησιμοποιώντας ελάχιστες λέξεις, καθώς τα ποιήματά του ήταν πολύ μικρά σε έκταση, αλλά μεγάλα σε βάθος νοήματος. Ακόμη, ξεχωριστή θέση στην ποίησή του κατέχουν η νοσταλγία το ανεκπλήρωτο του έρωτα, ενώ υπήρξαν και ορισμένα ποιήματά του για την ίδια την ποίηση.

Ένα χρόνο πριν το θάνατό του, το 2007, έλαβε το διεθνές βραβείο ποίηση “Καβάφης”. Έφυγε από τη ζωή στις 11 Ιουνίου 2008 σε ηλικία 77 ετών.

Ακολουθούν μερικά ποιήματα του Χρίστου Λάσκαρη, ώστε να γίνει αντιληπτή η εντυπωσιακή ποιητική του ικανότητα!

1. Απλώς μια επιφάνεια

Ούτε ευτυχισμένος,
ούτε δυστυχισμένος·
απλώς,
μια επιφάνεια,
που πάνω της
κάνει τσουλήθρα ο χρόνος.

2. Αλίμονό σου

Αλίμονό σου
αν καταντήσει ἡ ποίησή σου
μιά γυναικούλα με συνήθειες·

αν κουραστεί

αν πάψει μέσα της η ερωμένη.

3. Μόνο μέσα στα ποιήματα

Στην ψυχή μου
δεν ανταποκρίθηκε κανείς.

Τη ζεστασιά αν τη γνώρισα
τη γνώρισα μέσα στα ποιήματα.

4. Εγκατάλειψη

Έβρεχε,
έβρεχε πολύ

κι είχε βουλιάξει η ψυχή
στην υγρασία.

ακόμη μια χαμένη Κυριακή,
εδώ, στην επαρχία.

5. Στο τσίρκο

Δεν άντεξε τη μοναξιά του ποιητή.
Προσχώρησε κι αυτός
στο τσίρκο.

6. Μοναχικοί Ταξιδιώτες

Άνθρωποι που ταξιδεύουν μόνοι:
κατά κανόνα σιωπηλοί,
πιάνοντας θέση σε παράθυρο.
Δεν έχουνε αποσκευές,
δεν έχουνε κανέναν να τους περιμένει.
Συνέχεια κοιτάζουν έξω.
Αν κάποιος τους ρωτήσει που πηγαίνουνε,
μοιάζουν σα να ‘ρχονται από μακριά.
σαν να μην έχουν καταλάβει την ερώτηση.

7. Θα μιλήσω γι’ αυτούς

Θα μιλήσω γι’ αυτούς
που δεν εγνώρισαν ποτέ τον έρωτα,
για όλους όσους πλάγιαζαν
το βράδυ μ’ έναν ίσκιο,
που ένα φιλί
δε δρόσισε τον ύπνο τους,
δεν έσταξε στο στήθος τους
κανένας λόγος,

μόνο μια γεύση ερημιάς,
στα χείλη τους.

Γι’ αυτούς θα πω,
που έζησαν σαν τις φρυγμένες στέρνες,
ολάκερη ζωή.

Επόμενο