Τι έγινε και αν δεν ζήσουμε «κανονικά» Χριστούγεννα;

Υποθέτω η όλη κουβέντα ξεκινάει από την καραμέλα όλων ότι αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά. Εδώ έρχομαι κάθε φορά και θυμάμαι τη Ρουμπίνη (η κολλητή μου, ξέρετε, σας έχω ξαναπεί για την αφεντομουτσουνάρα της) η οποία κάθε Χριστούγεννα ξενερώνει με τη ζωή της! Άρα πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τους κάνουν αίσθηση οι γιορτές αυτές ή ακόμα ακόμα, δεν τις θέλουν καθόλου, τις απεχθάνονται για τους δικούς τους λόγους. Τείνουμε να τους ξεχνάμε αυτούς ή ακόμα χειρότερα να θέλουμε να τους αλλάξουμε γνώμη. Κακώς, ο καθένας μπορεί να γιορτάζει όπως και ό,τι θέλει.

Οι συνθήκες φέτος όμως είναι διαφορετικές και πολύ ιδιαίτερες. Απαιτούν ξεχωριστή προσαρμογή από όλους μας και θεωρώ ότι θα μας έκανε πολύ καλό να μην έχουμε ως μέτρο σύγκρισης προηγούμενες χρονιές. Αυτό θα ήταν καλό γενικότερα αλλά φέτος νομίζω ότι είναι ακόμα πιο σημαντικό. Γιατί πάμε στο μυαλό μας να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα που δεν έχουν κανένα νόημα και τελικά μόνο χαμένοι θα βγούμε.

Τα Χριστούγεννα παρατηρώ ότι τα βλέπουμε λίγο σαν τις καλοκαιρινές διακοπές. Τις περιμένουμε πώς και πώς, έχουμε υψηλότατες προσδοκίες, κάνουμε όνειρα και σχέδια, προγραμματίζουμε διάφορα και τελικά μη σας πω με τι μένουμε στο χέρι. Ξέρετε, το πετούμενο! Κλασική περίπτωση που ο πήχης είναι εξαιρετικά ψηλός και τελικά δεν τον φτάνουμε και η απογοήτευση είναι διπλή. Την πατάμε κάθε χρόνο και όμως εξακολουθούμε και κάνουμε το ίδιο λάθος και την επόμενη χρονιά.

Άρα τα θέματα είναι πρακτικά δύο: Γιατί έχουμε δώσει στα Χριστούγεννα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ώστε να τα θεωρήσουμε «κανονικά» και μας χαλάει αν δεν τα καταφέρουμε; Και, δεύτερον, τι θα γίνει αν για μια φορά αλλάξουμε τις συνήθειές μας; Στην τελική πόσο χαρούμενοι ήμασταν πραγματικά από τις συνήθειες που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια;

Αυτό που υποστηρίζω ένθερμα για την εποχή του κορωνοϊού είναι ότι πρέπει να δημιουργήσουμε νέες συνήθειες, νέες παραδόσεις, να δούμε και να εκτιμήσουμε τα πάντα γύρω μας διαφορετικά. Γιατί τα Χριστούγεννα να είναι ωραία μόνο με μεγάλα πάρτυ και μπουζούκια; Μπορούν να είναι πολύ πιο διασκεδαστικά και ίσως και πιο ουσιαστικά αν είμαστε λιγότεροι νοματαίοι που μπορούμε να πούμε και καμιά κουβέντα της προκοπής! Στην τελική μπορούμε να βρούμε άλλους τρόπους διασκέδασης γι’ αυτήν τη χρονιά που όπως και να το κάνουμε έχει κάποιες δυσκολίες (για να το πούμε ευγενικά).

Η κανονικότητα στην τελική είναι μια έννοια υποκειμενική. Τι σημαίνει; Το κανονικό είναι το ίδιο για μένα και το ίδιο για τους φοιτητές μου; Όχι προφανώς! Άρα μην της δίνουμε περισσότερη δύναμη από όση έχει πραγματικά γιατί γίνεται κλουβί και μας εγκλωβίζει. Μας αναγκάζει σε μία επανάληψη που μας έχει δεμένους ακόμα και αν έχει πάψει από καιρό να μας ικανοποιεί.

Λίγο με ενδιαφέρει αν δεν ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πέρσι. Εγώ κάθε χρόνο έτσι και αλλιώς βάζω νέους στόχους για τους εορτασμούς. Πχ. Να είμαστε όλοι καλά και ας τα πούμε και από το…zoom! Να είμαστε ΟΛΟΙ, που δεν είναι και τόσο αυτονόητο. Να ξεκουραστώ. Να δω μια ταινία. Να διαβάσω 15 παραπάνω βιβλία. Να κοιτάξω απλά τον τοίχο. Σίγουρα απέχω από τους στόχους άλλων, αλλά δεν πειράζει, αυτή θέλω να είναι η κανονικότητά μου φέτος για τα Χριστούγεννα. Μη σου πω και για το Πάσχα…και το καλοκαίρι… (ακοινώνητη mode ON).

Μην πιέζεστε μέσα σε στερεότυπα και αναπαραστάσεις των ΤΕΛΕΙΩΝ γιορτών. Δεν υπάρχουν. Οι άνθρωποι τις κάνουν τέλειες και φέτος πρέπει να είμαστε μακριά τους για να τους έχουμε και του χρόνου κοντά μας.