Ετοιμάσου για ένα φανταστικό θέαμα. Διάττοντες αστέρες θα στολίσουν τον νυχτερινό ουρανό!

Το 2020 μας επιφυλάσσει μία ωραία έκπληξη λίγο πριν την εκπνοή του. Μπορεί ο χρόνος αυτός να μην ήταν ιδιαίτερα καλός για κανέναν, όμως, τη Δευτέρα 14/12 θα πραγματοποιηθεί ένα φαινόμενο που δεν πρέπει να χάσεις. Πρόκειται για τη μοναδική ολική έκλειψη Ηλίου μέσα στο 2020 και την τελευταία του έτους.

Το φαινόμενο αυτό δε θα είναι ορατό στην Ελλάδα, παρά μόνο στη Νότια Αμερική, στο Νότιο Ειρηνικό και Ατλαντικό Ωκεανό και στη Νότια Αφρική.

Μια ολική ηλιακή έκλειψη συμβαίνει, όταν η Σελήνη μπλοκάρει τελείως τον δίσκο του Ήλιου, όπως φαίνεται από τη Γη. Η τελευταία ολική ηλιακή έκλειψη είχε συμβεί στις 2 Ιουλίου του 2019. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2021 θα υπάρξουν συνολικά τέσσερις εκλείψεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτές θα είναι οι εξής:

1. μια ολική σεληνιακή (26 Μαΐου),
2. μία δακτυλιοειδής ηλιακή (10 Ιουνίου),
3. μία μερική σεληνιακή (18-19 Νοεμβρίου) και
4. μία ολική ηλιακή (4 Δεκεμβρίου)

Πέρα από την ολική έκλειψη, στις 13 και 14 Δεκεμβρίου θα κορυφωθεί στο βόρειο ημισφαίριο και στην Ελλάδα η βροχή διαττόντων των Διδυμίδων, μία από τις πιο εντυπωσιακές του έτους. Μπορεί να χάσεις την ολική έκλειψη Ηλίου, αλλά μπορείς να απολαύσεις τη βροχή των διαττόντων αστέρων.

Μάλιστα, το βράδυ της Δευτέρας θα υπάρξει Νέα Σελήνη, αυτό σημαίνει ότι ο ουρανός θα είναι σκοτεινός και κατάλληλος για παρατήρηση. Αν και ο καιρός το επιτρέψει και δεν είναι νεφελώδης, θα μπορέσεις να απολαύσεις ένα υπέροχο και αρκετά ρομαντικό θέαμα.

Οι Διδυμίδες, που συνήθως διαρκούν από τις 7 έως τις 17 Δεκεμβρίου, παράγουν, μαζί με τις Περσείδες του Αυγούστου, τα εντυπωσιακότερα φαινόμενα διαττόντων μέσα στο έτος. Οι Διδυμίδες αποκαλούνται από τους ειδικούς ως ο “βασιλιάς” των διαττόντων, καθώς μπορούν να «παράγουν» 60 έως 120 φωτεινά και συχνά πολύχρωμα πεφταστέρια την ώρα, δηλαδή ένα έως δύο το λεπτό, σε διάφορα σημεία στο νυχτερινό ουρανό και όχι μόνο από μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Τα μετέωρά τους κινούνται σχετικά αργά στον ουρανό, σε σχέση με άλλες βροχές διαττόντων, με ταχύτητα περίπου 35 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, πράγμα που τα καθιστά πιο θεαματικά.

Οι Διδυμίδες έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους το 1862 και έχουν πάρει το όνομά τους από τον αστερισμό των Διδύμων, από όπου φαίνεται να προέρχονται. Αντίθετα με άλλες βροχές διαττόντων, η προέλευσή τους δεν είναι η ουρά κάποιου κομήτη, αλλά μάλλον ο μυστηριώδης αστεροειδής «3200 Φαέθων», που ανακαλύφθηκε το 1983 από τη NASA και θεωρείται ένας πρώην κομήτης που έχασε την ουρά του.

Ο «Φαέθων», διαμέτρου περίπου πέντε χιλιομέτρων, ακολουθεί μια άκρως ελλειπτική τροχιά, η οποία κάθε σχεδόν ενάμιση χρόνο τον φέρνει κοντύτερα στον Ήλιο από κάθε άλλο γνωστό αστεροειδή. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ανά τακτικά χρονικά διαστήματα, «καίγεται» από την ηλιακή ακτινοβολία, καθώς η επιφανειακή θερμοκρασία του φθάνει τους 700 βαθμούς Κελσίου. Έτσι, παράγει νέες εκροές σκόνης, τις Διδυμίδες, όταν τα μετέωρα αυτά εισέρχονται και καίγονται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας.